Η θεσμοθέτηση στο παρά πέντε της δημιουργίας ειδικών χώρων και υποστήριξης αναπήρων εκλογέων (ΦΕΚ Α’ 91/13-4-2023) από την επικοινωνιακά ευαίσθητη Νέα Δημοκρατία, αποτελεί την παραδοχή της αποτυχίας της «εθνικής αρχής προσβασιμότητας» να εντάξει στην εκλογική διαδικασία με ουσιαστικό τρόπο το 15% της κοινωνίας μας.
Εμείς, τα άτομα με αναπηρία του εικοστού πρώτου αιώνα, οφείλουμε να μην αποδεχτούμε τον διαχρονικό αρχιτεκτονικό Καιάδα που μας παρεμποδίζει από την πλήρη και ανεμπόδιστη πρόσβαση στο δομημένο περιβάλλον και να μην συμβιβαστούμε με τις ειδικές και βαθιά προσβλητικές ρυθμίσεις που μας πάνε πίσω.
Είναι αλήθεια πως το για «πρώτη φορά θα ψηφίσουν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους» στα εκλογικά κέντρα που βρίσκονται σε σχολικές κτιριακές μονάδες, οι οποίες βάσει νόμου θα έπρεπε να είναι προσβάσιμες σε όλους, περιγράφει την βιολογικά ντετερμινιστική πολιτική θέση Μητσοτάκη, την οποία βιώνει η κοινωνία μας τα τέσσερα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα.
Το ερώτημα που προκύπτει όμως για μία ακόμη φορά είναι, γιατί τα δίκαια και διαχρονικά αιτήματα των αναπήρων δεν ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά αλληλεγγύης της μη ανάπηρης κοινωνίας μας;
Με την ελπίδα ότι στις 22 Μαΐου θα ξημερώσει μία καλύτερη μέρα, εμείς, τα άτομα με αναπηρία επιζητούμε της συναντίληψη της κοινωνίας μας και την συμπόρευση απέναντι σε τακτικές διαχωρισμού όχι μόνο των αναπήρων, αλλά σε όλα τα εμποδιζόμενα άτομα.
Για παράδειγμα τα άτομα τρίτης ηλικίας, τα οποία δεν μπορούν να ανέβουν ή να κατέβουν σκαλιά – μιλάμε για τους ηλικιωμένους γονείς μας- οι μητέρες που σπρώχνουν παιδικά καροτσάκια σε κακοτράχαλα πεζοδρόμια και αποκλεισμένους σε πρόσβαση δρόμους κλπ.
Δεν μπορεί να υπάρξει ανοχή σε αυτή την προσπάθεια μετατροπής εντυπώσεων προς άγραν ψήφων, όταν τα δικαιώματα όλων των προαναφερθέντων και των αναπήρων πλήττονται τόσο βάναυσα, συμπεριλαμβανομένου μάλιστα και του δικαιώματος του εκλέγειν, και όταν μάλιστα αυτό συμβαίνει λίγες ημέρες πριν τις εκλογές.
Ραντεβού λοιπόν την Κυριακή στις 21 Μαΐου στους «ειδικά διαμορφωμένους χώρους» για να
αλλάξει το «ειδικό» καθεστώς της κυβέρνησης.
