Ήταν 7 Οκτωβρίου, όταν η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς εισέβαλε στο Ισραήλ. Η ημερομηνία αυτή, σηματοδότησε την έναρξη ενός νέου πολέμου ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Ο εφιάλτης για τον άμαχο πληθυσμό μόλις ξεκίνησε.
Ο πόλεμος ήδη από τις πρώτες μέρες έδειξε ότι θα υπάρχουν πολλά θύματα. Από την έναρξη του έως σήμερα ο αριθμός των νεκρών ξεπερνάει τους 12.000 νεκρούς. Ανάμεσα τους δυστυχώς υπάρχουν και παιδιά, περίπου 4000 σύμφωνα με στοιχεία των υπουργείων υγείας και των δύο κρατών. Ο αριθμός σοκάρει. Οι κυβερνήσεις που έχουν μεγάλη επιρροή στην παγκόσμια κοινή γνώμη, δεν προχωρούν σε καμία ενέργεια για την κατάπαυση του πυρός, αντιθέτως πληροφορούμαστε, πως μια νέα ποσότητα όπλων από την Ουκρανία μεταφέρθηκαν στην Μέση Ανατολή. Εδώ -όπως και σε κάθε πόλεμο- δεν υπάρχει σωστή πλευρά. Η μοναδική διέξοδος είναι η κατάπαυση του πυρός και συνεπώς η ειρήνη είναι μονόδρομος.
Όπως αναφέραμε, ανάμεσα στους άμαχους υπάρχουν και παιδιά. Αναρωτήθηκε κανείς, τι μέλλον θα έχουν αυτά τα παιδιά; Θα τολμήσουν οι υπαίτιοι να τα κοιτάξουν στα μάτια; Θα τολμήσει κάποιος να πει σ ένα μικρό παιδί ότι η μητέρα του ή ο πατέρας του είναι νεκρός και ότι δεν θα τους ξαναδεί; Δυστυχώς ο Γολγοθάς που θα βιώσουν θα είναι πολύ δύσκολος και ίσως δεν θα καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.
Σε ανάλογες περιπτώσεις παρατηρούμε ότι, τα παιδιά γίνονται πιο ευάλωτα και εύπλαστα και αποτελούν εύκολα θύματα. Είναι συχνά μόνα, αβοήθητα και ανυπεράσπιστα με αποτέλεσμα να γίνονται εύκολοι στόχοι. Αν δεν πεθάνουν από την βία του πολέμου, τον υποσιτισμό και τις μολυσματικές ασθένειες, θα ακρωτηριαστούν, θα απαχθούν, θα εκτοπισθούν, θα βασανιστούν αλλά και θα κακοποιηθούν σεξουαλικώς με σχεδόν πλήρη ασυδοσία. Τα περισσότερα από αυτά, αναγκάζονται να δουλέψουν παράνομα, μπαίνοντας στα σκλαβοπάζαρα της παιδικής εργασίας. Επίσης πολύ συχνά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης για στρατιωτικούς σκοπούς είτε με την βία είτε εθελοντικά. Κάποιες φορές λοιπόν, η παιδική εργασία και η στρατολόγηση αποτελούν διεξόδους για τα παιδιά από τα προβλήματα του πολέμου.
Πολλά παιδιά θα αναγκασθούν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, μεταναστεύοντας σε άλλες περιοχές, αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες ζωής, ασφαλέστερες και καλύτερες προοπτικές διαβίωσης. Επίσης, οι ένοπλες συγκρούσεις καταλήγουν συχνά στην καταστροφή υποδομών και βασικών υπηρεσιών (νοσοκομεία, σχολεία) εμποδίζοντας στους νέους την πρόσβαση στην εκπαίδευση και την φροντίδα. Πέρα από το θάνατο, τον τραυματισμό, την αναπηρία, τον εκτοπισμό, τους βιασμούς, τα βασανιστήρια, την εκμετάλλευση που υπόκεινται τα παιδιά του πολέμου, η συναισθηματική βλάβη που προκαλεί ο πόλεμος είναι εξίσου σοβαρή, καθώς συχνά εμφανίζουν διαταραχή μετατραυματικού στρες, διαταραχές άγχους και συμπεριφοράς αλλά και υψηλά ποσοστά κατάθλιψης.
Πρέπει λοιπόν, να καταλάβουμε πόσο σημαντική αξία έχει η ειρήνη καθώς θέτει τις προϋποθέσεις για μόρφωση και πνευματική αναβάθμιση. Το άτομο συμμετέχει στις εκπαιδευτικές διαδικασίες, λαμβάνει γνώσεις και αποκτά πνευματικό υπόβαθρο που ωφελεί τόσο τον ίδιο όσο και το κοινωνικό σύνολο. Να επισημανθεί πως θα ξεπεραστούν και οι εθνικές διαφορές και ρατσιστικές αντιλήψεις. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ομαλή διαμονή μαζί με άλλους λαούς. Το σημαντικότερο όμως είναι η ειρήνη ως περίοδος ομαλότητας διότι ενισχύει την αίσθημα της ασφάλειας του πολίτη και συμβάλει στην γαλήνη και την ψυχική ηρεμία.
