Η Ορθοδοξία εμπνεόμενη από την προσδοκία και την πρόγευση της Βασιλείας του Θεού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, καλλιεργεί την ιδέα της πνευματικής οικουμενικότητας, διακηρύσσοντας την σύνδεση των δεσμών αγάπης, αδελφότητας και συνεργασίας όλων των ανθρώπων της Κτίσης Του.
Προσκαλεί όλους σε μία πίστη μέσα από την αδελφοσύνη και την αγάπη, βιώνοντας την ενότητα του ανθρωπίνου γένους, στηριζόμενη στην συναδελφότητα και στον σεβασμό του ανθρώπινου προσώπου, τον οποίο και υπηρετεί.
Τα προσφυγικά ρεύματα αποτελούν διαχρονικά, παγκόσμιο φαινόμενο με αξιόλογο ρόλο στην ιστορία των λαών και στην διαμόρφωση του παγκοσμίου πολιτισμού. Ο τρόπος που κατά περιόδους αναδεικνύεται, συνεπεία πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής αποσταθεροποιήσεως χωρών, απέδειξε ότι η διαχείριση τους αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις, που καλούνται να αντιμετωπίσουν τόσο οι ίδιοι οι πρόσφυγες όσο και οι κοινωνίες των χωρών υποδοχής αυτών. Ιστορικά, έχουν υπάρξει στιγμές όπου κοινωνίες σε φάση ανάπτυξης έχουν απορροφήσει μαζικά προσφυγικά κύματα αλλά και ιστορικές στιγμές, όπου έχει προκληθεί πολιτισμική αναταραχή σε εθνικές κοινωνίες.
Η Εκκλησία του Χριστού συνιστά την αρχή της οικουμενικότητας και του διαλόγου, βάσει της εκκλησιαστικής θεώρησης της για ολόκληρο τον κόσμο. Είναι εκείνη που προσεγγίζει όλους τους ανθρώπους με την θεολογική ανθρωπολογία, την διδασκαλία, την κατήχηση, το χριστιανικό ήθος της φιλοξενίας και την θεολογική οπτική της κοινωνίας.
Ο Χριστός είναι αυτός που αγκαλιάζει όλη την κτίση του Θεού σε μια προοπτική ανακαινίσεως, όπου ξεπερνιούνται όλες οι αλλοτριωτικές καταστάσεις του και μας διδάσκει ότι μπορούμε να είμαστε πηγές αγάπης προς τον πλησίον μας. Η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας επισημαίνεται με την επίδραση της Θείας Χάριτος και το σωτηριώδες μήνυμα του Χριστού και έγκειται μέσα από την δύναμη των μυστηρίων της Εκκλησίας, όπου και τονίζεται ότι ο κάθε άνθρωπος, είναι δημιούργημα του Θεού πλασμένος «κατ’ εικόνα» Του και όλοι μας που έχουμε δημιουργηθεί «κατ’ εικόνα», με νόηση, αίσθηση και λόγο, μπορούμε να προσλάβουμε την αγάπη Του και να την μεταδώσουμε.
Αν και το έργο της Εκκλησίας είναι κατ’ εξοχήν σωτηριολογικό, στα πλαίσια των Ευαγγελικών επιταγών και της Ορθοδόξου Πατερικής Θεολογίας, έχει προσφέρει έργα που μαρτυρούν το περιεχόμενο της Πίστεως όπου στο πρόσωπο του δημιουργήματος του ανθρώπου, η Εκκλησία ατένιζε αυτόν, τον Κύριον πάσχοντα. Η δράση της, ως φάρου της αγάπης και της αλληλεγγύης προς τον πλησίον αναδεικνύει μια συγκροτημένη, δυναμική και ψύχραιμη αντιμετώπιση σε κάθε προβληματισμό μέσα σε ένα πνεύμα συνεργασίας και αλληλοβοήθειας μεταξύ των μελών της.
Στην σύγχρονη Ελλάδα, υπήρξαν γεγονότα όπως η Μικρασιατική καταστροφή που συντελέστηκε το έτος 1922, εκατό χρόνια από σήμερα, που μετέβαλαν το χαρακτήρα και την ροή της ιστορίας του Έθνους της, δημιουργώντας έναν υποστατικό χαρακτήρα ως χώρα υποδοχής προσφύγων, με την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία να επιθυμεί με οδηγό το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού να συμβάλει ως αρωγός και να στέκεται δίπλα τους, μέσα από την διακονία του έργου της αγάπης της.
Παρατηρούμε ότι, η εκκλησία του Χριστού τονίζει τηνολότητα στο πρόσωπο του ανθρώπου ως δημιούργημα του Θεού και δεν διαχωρίζει κανέναν που πλάστηκε από Αυτόν, σε όλη την Κτίση Του. Την αποδοχή αυτή,του κάθε ανθρώπου χωρίς εξαίρεση, την συναντάμε σε χωρίο των Πράξεων της Κ. Διαθήκης «ἐποιήσέν τε ἐξ ἑνὸς πᾶν ἕθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπὶ παντὸς προσώπου τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτών».
Ας ευχηθούμε οι αγώνες της πολυκύμαντης καθημερινότητας όλων μας, να εμπεριέχουν τις πνευματικές παρακαταθήκες Του, που δεν είναι άλλες από την αγάπη για την εν Θεώ ζωή και την αγαπητική προσφορά στον πλησίον.
