Οι Τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο έχουν αφετηρία την ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, στην θαλάσσια περιοχή της Θάσου το 1973, που η χούντα του Ιωαννίδη έσπευσε διατυμπανίσει, προκειμένου να βγει από την απομόνωση, που είχε περιέλθει η χώρα.
Ακολούθησε όχι μια επιθετική κίνηση στο Αιγαίο, όπως πολλοί είχαν φοβηθεί, αλλά η απόβαση στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974, με αποτέλεσμα την κατάληψη του 36% της Μεγαλονήσου.
Στο Αιγαίο η Τουρκία επανήλθε το 1976, διεκδικώντας θαλάσσιες περιοχές για έρευνες. Με το Πρακτικό της Βέρνης που υπέγραψαν οι δύο πλευρές στις 11 Νοεμβρίου συμφώνησαν την διευθέτηση των ορίων της δικαιοδοσίας των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο με συνομιλίες. Παράλληλα αποδέχθηκαν να απέχουν από έρευνες για υδρογονάνθρακες πέραν των χωρικών υδάτων, δηλ. των έξι μιλίων.
Το 1987 επανήλθαν προκλητικά και πάλι οι Τούρκοι με το Πίρι Ρέις, που ανακοίνωσαν ότι θα βγει στο Αιγαίο για σεισμικές έρευνες. Προκλήθηκε και πάλι νέα ένταση, που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή μια και οι Τούρκοι έκαναν πίσω. Έτσι οδηγηθήκαμε στην συμφωνία Παπανδρέου – Οζαλ στο Νταβός τον Ιανουάριο του 1988, που στην ουσία επικαιροποίησε την Βέρνη.
Η επόμενη ένταση προκλήθηκε στα Ίμια το 1996. Με αφορμή την προσάραξη σε μια από τις δύο βραχονησίδες ενός τουρκικού πλοιαρίου. Την διαδικασία διάσωσης αρνήθηκε στην Ελληνική πλευρά ο καπετάνιος, λέγοντας ότι πρόκειται για τουρκικά νησιά.
Οι εξελίξεις ήταν δυσάρεστες μια και στην υπόθεση ενεπλάκησαν τα πολεμικά πλοία των δύο χωρών που βρέθηκαν αντιμέτωπα.
Τότε με την απειλή μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης, οι Αμερικανοί προκειμένου να την αποτρέψουν, βρήκαν την λύση γκριζάροντας τα Ίμια με την συμφωνία no flags, no soldiers, no ships. Τους είπαμε κι ευχαριστώ από την Βουλή και δεν καταλάβαμε, ότι με αυτή την κίνηση που τρίτωσε το κακό στο Αιγαίο, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τα περαιτέρω που ακολούθησαν.
Πέρασαν μερικά χρόνια ηρεμίας, που είχαν να κάνουν με τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας. Όταν αυτές αποδείχθηκαν φρούδες με την στροφή του Ερντογάν προς το σκληρό Ισλάμ, οι Ευρωπαίοι έκαναν πίσω.
Ήρθε λοιπόν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που χρησιμοποιήθηκε για την προμήθεια σύγχρονων ερευνητικών σκαφών και γεωτρύπανων, άρχισαν και πάλι να χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου.
Η έωλη επιχειρηματολογία κόπια με αυτήν του Πούτιν, πριν να εισβάλει στην Ουκρανία. Επικαλούνται ένα δικής τους έμπνευσης δίκαιο, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, μιλούν για ανύπαρκτες προβοκάτσιες και θεωρούν, φτάνοντας στο εξωφρενικό, την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ψέριμο προκλητική μια και ισχυρίζονται άκουσον – άκουσον ότι το νησί είναι τουρκικό!!!
Και δεν είναι μόνο η Ψέριμος που την χαρακτηρίζουν τα ΜΜΕ της γείτονος τουρκική, είναι και όπως λένε με μια φωνή πολιτικοί, απόστρατοι αναλυτές και τα τσιράκια τους κάποιοι δημοσιογράφοι άλλα 152 νησιά στο Αιγαίο, που δεν έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα.
Στο καλάθι των διεκδικήσεων βάζουν τώρα και 16 νησιά του Α. Αιγαίου μικρά και μεγάλα με την καινοφανή θεωρία, ότι είναι άκυρες οι Συνθήκες Λωζάνης και Παρισίων, επειδή αυτά έχουν μια υποτυπώδη αμυντική θωράκιση.
Όμως δεν μας λένε τι την θέλουν την στρατιά του Αιγαίου που έχουν παρατάξει στα Μικρασιατικά παράλια και γιατί έχουν αναπτύξει απέναντι από τα ελληνικά νησιά αποβατικά σκάφη και τέλος γιατί κάνουν συνέχεια ασκήσεις με σενάριο την απόβαση των τουρκικών στρατευμάτων σε νησί.
Στην εσωτερική αντιπαλότητα το θέμα της επιθετικότητας απέναντι στην Ελλάδα, προστέθηκε στην λίστα, και ο Κιλιτσντάρογλου, που παροτρύνει τον Ερντογάν να κινηθεί επιθετικά στα ελληνικά νησιά υποσχόμενος ότι θα τον στηρίξει.
Στο στόχαστρο των Τούρκων μπήκε και η αμυντική συμφωνία Ελλάδας -ΗΠΑ. Από το πρωί ως το βράδυ τα κανάλια τους παρουσιάζουν χάρτες της Ελλάδας με τις θέσεις των βάσεων. Από την Λάρισα και το Στεφανοβίκειο μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Εδώ ξεχνάνε και ΝΑΤΟ και την σύμμαχό τους Αμερική.
Τους χαρακτηρίζουν όλους αντιπάλους, μιας και στέκονται εμπόδιο στα επεκτατικά σχέδιά τους. Και για να περάσουν στο λαό το μήνυμα, τους χαρακτηρίζουν συλλήβδην υποστηρικτές των τρομοκρατών.
Με αυτό το επιχείρημα της υποστήριξης τρομοκρατών, αρνούνται την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Οι εσωτερικοί τους εχθροί, πέραν όσων δεν υποτάσσονται στα κελεύσματα του σουλτάνου, πολιτικοί, δικαστές, δημοσιογράφοι και ων ουκ έστι αριθμός δημοσίων λειτουργών, είναι και οι Κούρδοι.
Η ξεχωριστή αυτή εθνότητα αποτελεί το 24% του συνολικού αριθμού της Τουρκίας. Ο επικεφαλής του κόμματός τους, που είναι βουλευτής ο Ντεμιρτάς, είναι εδώ και χρόνια φυλακισμένος χωρίς λόγο και αιτία. Παράλληλα με συνεχείς βομβαρδισμούς επιδιώκουν να εξοντώσουν του Κούρδους του Ιράκ και ανάλογες επιχειρήσεις άρχισαν ήδη στη βόρεια Συρία. Κι εδώ στόχος είναι οι Κούρδοι.
Όλοι οι Κούρδοι όπου κι αν ζουν έχουν χαρακτηριστεί από τον Ερντογάν τρομοκράτες.
Βεβαίως στην πραγματικότητα τρομοκράτης είναι ο σουλτάνος που μαζί με την παρέα του αφανίζουν ολόκληρους πληθυσμούς με την ανοχή δυστυχώς τόσο της πολιτισμένης Ευρώπης όσο και των ΗΠΑ.
Το τελευταίο που ξεφούρνισε για τους Ευρωπαίους ο Ερντογάν ήταν και το προκλητικότερο. Να πάρουμε είπε την επιστήμη τους, αλλά όχι την ανηθικότητα τους.
Κατόπιν όλων αυτών κύριε Στόλτενμπεργκ γ.γ. του ΝΑΤΟ, να τον χαίρεστε τον φίλο σας, του οποίου πλέξατε το εγκώμιο του ακόμη και έξω από τον Λευκό Οίκο και να ντρέπεστε μια και υπήρξατε πρωθυπουργός μιας ανηθικης, κατά Ερντογάν χώρας, της Νορβηγίας…
