Η Θεσσαλονίκη μπορεί πάντα να μας εκπλήσσει. Μπορεί ορισμένοι να πιστεύουν πως τη γνωρίζουν σαν… την παλάμη του χεριού τους, ωστόσο υπάρχουν σημεία της που είναι καλά κρυμμένα.
Ενα από αυτά είναι η συνοικία Πέτρου Λεβαντή (δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας “Ελληνικός Βορράς”) ανάμεσα σε Συκιές και Νεάπολη, μια περιοχή που ορισμένοι τη χαρακτηρίζουν υποβαθμισμένη, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα σημείο όπου ο χρόνος δεν την μετάλλαξε και επιμένει πεισματικά να κινείται στους δικούς της ρυθμούς.
Οι μονοκατοικίες της, που πολλές φορές είναι η μία πάνω στην άλλη, και τα στενά δρομάκια δίνουν μια αίσθηση της Θεσσαλονίκης του 1960, τότε που ο ένας έβλεπε και ήξερε ποιος είναι ο γείτονάς του. Ενα ταξίδι στη ιστορία ώστε να μάθουμε πως ήταν η Ελλάδα μισό αιώνα πριν. Μια γλυκιά μελαγχολία για όσα αφήσαμε πίσω.
Σήμερα, πολλά από αυτά τα σπίτια είναι εγκαταλελειμμένα, αλλά όσοι ιδιοκτήτες δεν τα εγκατέλειψαν για να στεγαστούν σε μια πολυκατοικία προσπαθούν να διατηρήσουν την παλιά τους αίγλη και ομορφιά.