Ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης παραχώρησε συνέντευξή στο news247.gr.
«Η Θεσσαλονίκη είναι εκ φύσεως συντηρητική και παραπονιάρα. Στον τελευταίο ανασχηματισμό ξεσηκώθηκε η πόλη ότι δεν υπάρχει υπουργός από τη βόρεια Ελλάδα. Και τους ελεγα, “ρε παιδιά μας νοιάζει να είναι ικανός ή να εξυπηρετεί τα τοπικά συμφέροντα;”. Έτσι γινόταν πάντα, και σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά κατά τη γνώμη μου αυτές οι λύσεις δεν στέκονται για καιρό», τόνισε αρχικά ο κ. Μπουτάρης.
Συνεχίζοντας την αναφορά του στη δική του θητεία, τόνισε πως όταν είχε αναλάβει ο ίδιος, «ο δήμος είχε 33 διευθυντές, με το οργανόγραμμα που πρότεινα ο αριθμός κατέβηκε στους 22. Στην αρχή δεν ήθελαν να με βλέπουν μπροστά τους. Ήμουν ΚΚΕ; Ήμουν ΠΑΣΟΚ; Δεν ήξεραν με τι είχαν να κάνουν και φυλάγονταν. Τους εξήγησα ότι εγώ έχω μια ιδεολογία, αλλά τα κόμματα είναι άλλη ιστορία και καλύτερα να τα αφήσουμε για τις εθνικές εκλογές».
«Στη δεύτερη θητεία μου όλες οι υπηρεσίες του δήμου με αναζητούσαν. Και αυτό γιατί περνούσαν καλύτερα μαζί μου. Δεν χρειάζεται να κάνεις χατήρια. Απλά να κάνεις χρήσιμο τον ευνουχισμένο δημόσιο ή δημοτικό υπάλληλο. Η ομάδα μου ήταν τόσο ετερόκλητη που ποτέ δεν έδεσε απόλυτα και στο τέλος της δεύτερης θητείας ξεκίνησαν οι αποσπάσεις. Με πρώτο και καλύτερο τον τωρινό δήμαρχο», σημείωσε ο κ. Μπουτάρης.
Κριτική στον Ζέρβα
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον τωρινό δήμαρχο της πόλης κ. Ζέρβα, στον οποίο άσκησε κριτική τόσο για τη θητεία του ως αντιδημάρχου στη δική του διοίκηση όσο και τα πρώτα δείγματά του ως δημάρχου. «Στην πρώτη θητεία ήταν αντιδήμαρχος πρασινου και θεωρούσε ότι ήταν και καλός. Ε, δεν ήταν… Έχει κάνει πολλά λάθη που βασίζονται σε προσωπικές εμμονές. Σταμάτησε έργα, έλεγε ψέματα και, βλέπω, ότι κι ο κόσμος έχει αρχίσει να δυσανασχετεί», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Μπουτάρης, ερωτώμενος για το αν θα ήθελε να βρίσκεται στην Αθήνα, καθώς «εκεί είναι τα κέντρα των αποφάσεων», δήλωσε πως πέρασε αρκετό χρόνο στην Αθήνα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αλλά δεν θα επιθυμούσε να διαμένει εκεί. «Αυτό που ήθελα είναι να κάνω τη Θεσσαλονίκη πρότυπη πόλη της περιφέρειας. Αυτό ήταν το σλόγκαν μου. Με σκοτώνει αυτό το “συμπρωτεύουσα” και όσα υπονοεί. Λες και το Μόναχο, η Φρανκφούρτη ή η Λειψία, χάνουν κάτι από την αίγλη τους επειδή το Βερολίνο είναι η πρωτεύουσα της Γερμανίας;», διερωτήθηκε ο πρώην δήμαρχος.
Σχολιάζοντας τη Θεσσαλονίκη, υπογράμμισε πως «είναι ερωτική πόλη» και στη συνέχεια αναφέρθηκε στις ρίζες αυτού του χαρακτηρισμού. «Η Θεσσαλονίκη στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε 250.000 στρατιώτες. Ανήκαν κυρίως στη γαλλική στρατιά – Γάλλοι, Κογκολέζοι, Σενεγαλέζοι κτλ. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί είχε και 20.000 πουτάνες. Από εκεί προέκυψε η «ερωτική πόλη». Ήρθε μετά η Έκθεση, το Φεστιβάλ κτλ. και συντήρησαν αυτόν τον μύθο.»
Αναφορικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Μπουτάρης σχολίασε πως «με στενοχώρησαν όσα έγιναν στο περιθώριο της συμφωνίας. Έλεγα τότε στους συμπολίτες ότι έχουμε κάθε χρόνο 1 εκατομμύριο διελεύσεις από τα σύνορα στους Εύζωνες. Έρχονται αποκλειστικά για τη Θεσσαλονίκη, άντε να φτάνουν μέχρι τον Όλυμπο. Αφήνουν εδώ τα ωραία τους λεφτουδάκια, δεν τα θέλουμε; Η γυναίκα του Ζάεφ μου έλεγε αν δεν έρθω μια φορά το μήνα Θεσσαλονίκη να κάνω βόλτες να ψωνίσω και να πάω στα μπουζούκια, θα σκάσω. Κι, επιπλέον, σε πολιτικό επίπεδο, οφείλουμε να τους βοηθήσουμε στο πρόβλημα ταυτότητας που έχουν (το οποίο επιδεινώνεται από τις κακές σχέσεις τους με τους Βούλγαρους). 30 χρόνια έχτιζαν ταυτότητα κόντρα σε μας. Λέγαμε σε όλα όχι, καταλήξαμε στην αδράνεια, δεν είχαμε αντιληφθεί πόσο ήθελαν οι Αμερικανοι να υπάρχει αυτό το ενδιάμεσο κράτος ως έξτρα παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή».
«Η στάση του Μητσοτάκη στις Πρέσπες δεν είχε να κάνει με το τι πίστευε. Αλλά με τον συρφετό των Μακεδονομάχων που έχει στο κόμμα. Ήταν επιλογή στρατηγικής για να κρατήσει το κόμμα κι όχι προσωπική θέση. Για τα αρχαία της Βενιζέλου κάνει λάθος. Και πρέπει να το ξανασκεφτεί πριν δοθεί οριστικά το πράσινο φως», απάντησε ερωτώμενος για τη στάση του πρωθυπουργού στις Πρέσπες καθώς και για την απόφασή του να στηρίξει τη μετακίνηση των αρχαίων στον σταθμό Βενιζέλου του μετρό.
Στη συνέχεια, σχολίασε πως «ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας έχουν χαρακτηριστικά καλά, έχουν και κουσούρια. Δεν έφτασαν όμως τυχαία εκεί που βρίσκονται.Η πιο χαρακτηριστική αντίθεση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία ήταν μεταξύ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Σημίτη. Ο ένας έκανε το νεύμα στην Δήμητρα και σείστηκε το σύμπαν, ο άλλος φαινόταν στον κόσμο κρυόκωλος».
Ο κ. Μπουτάρης, σχολίασε επίσης πως «σε παρέες κουλτουριάρηδων με δέχονταν, αλλά δεν με θεωρούσαν όμοιό τους. Ε, και στις παρέες αμπελουργών επίσης με άκουγαν, αλλά κι αυτοί δεν με θεωρούσαν δικό τους αφού ήμουν πλούσιος».
Ο ίδιος αναφέρθηκε στην αποκατάσταση της μνήμης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, τονίζοντας πως στην Ελλάδα «ο αντισημιτισμός είναι έντονος και μεγαλύτερος από τον διεθνή μέσο όρο. Από την ώρα που αυτό το χαλάκι άρχισε να σηκώνεται, δε θα γυρίσουμε πίσω».
Αναφορικά με το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, δήλωσε πως έχει δύο στόχους: «α) να φωτίσει την παρουσία των Εβραίων στην πόλη την περίοδο πριν το Ολοκαύτωμα και β) να δείξει αυτή καθ’ αυτή την ιστορία του Ολοκαυτώματος, όπως γίνεται κι από αντίστοιχα μουσεία σε όλες τις πόλεις του κόσμου. Κι επίσης να ξεκινήσουμε εκπαιδευτικά προγράμματα, τόσο στις διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης όσο και στην κοινωνία. Στη Θεσσαλονίκη, οι τρεις κοινότητες (ελληνική, τουρκική, εβραϊκή) συνυπήρχαν για τόσο πολύ καιρό μαζί χωρίς προβλήματα. Πρέπει να το δείξουμε αυτό. Αν δεν γίνουν αυτά τα εκπαιδευτικά προγράμματα, δε θα αναμετρηθούμε ποτέ με την ενοχή».
Στη συνέχεια, ο κ. Μπουτάρης αναφέρθηκε στη δικιά του εμπειρία με το ποτό, σημειώνοντας πως κατάλαβε ότι «χάθηκε η μπάλα» «όταν γύριζα το βράδυ από τη δουλειά κι ετοιμαζόμουν να βγω έξω. Ήμουν και χωρισμένος τότε με την Αθηνά, βρισκόμουν σε κατάσταση “όποιον πάρει ο Χάρος”. Έβαζα ένα ποτήρι στο σπίτι, έβαζα και δεύτερο, όταν απογέμιζα και το τρίτο έλεγα στον εαυτό μου ότι απλά τελείωνα το προηγούμενο. Είχα αρχίσει δηλαδή τα ψέματα στον εαυτό μου».
Ερωτηθείς για τα χρόνια με τον μπασκετικό Άρη, ο ίδιος αναφέρθηκε στην περίοδο που ήταν «τύποις αντιπρόεδρος και έλεγα καμιά φορά -σπάνια- την γνώμη μου και για καμιά μεταγραφή. Σε λιγότερο από δέκα χρόνια, ξόδεψα 400 εκατομμύρια εκεί. Μόλις μπήκαν στην Αθήνα Κόκκαλης και Γιαννακόπουλος που τα ξόδευαν σε μια χρονιά, κατάλαβα ότι δεν αντέχω να ακολουθήσω. Αφού θα χάναμε τα παιχνίδια, ας μη χάναμε και τα λεφτά… (Τα παιδιά μου ακόμα λένε ότι μοιράστηκαν την περιουσία μαζί με τον Άρη και τον Αρκτούρο.)».
Επέλεξε επίσης, να εξιστορήσει μία σκηνή από τότε που «πετούσαμε για το Final 4 του Μονάχου το 1989. Στο αεροπλάνο γινόταν χαμός, φορούσαμε όλοι κίτρινες περούκες, μια αεροσυνοδός έβαλε τα κλάματα από τα νεύρα και την ταραχή της. Χάσαμε στον ημιτελικό, χάσαμε και στον μικρό τελικό, όμως θυμάμαι το ημίχρονο που η κερκίδα μας φώναζε τόσο πολύ παρά την ήττα που οι Γερμανοί έλιωναν να την κοιτάνε…».
