Ο σπουδαίο ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνου παραχώρησε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο περιοδικό “Λοιπόν” και τον δημοσιογράφο Γιώργο Μουλά.
Ο κ. Κωνσταντίνου με πάνω από 65 χρόνια πορείας στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην απώλεια της μητέρας του, το κίνημα #Metoo και το πάθος του με τον τζόγο, που του στοίχισε στο παρελθόν.
Η απώλεια της μητέρας σας σας έκανε να αναθεωρήσετε πράγματα;
“Δεν θέλω να θυμάμαι την απώλεια ενός τόσο λατρεμένου προσώπου, γι’ αυτό το κράτησα ζωντανό μες στη καρδιά μου. Δεν ήταν τροχοπέδη η απώλεια αυτή στη ζωή μου, άλλωστε δεν θα το ήθελε ούτε εκείνη. Αντίθετα η μητέρα μου θα χαιρόταν που την δικαίωσα, φτάνοντας μέχρι εδώ που βρίσκομαι τώρα, γράφοντας μια ιστορία που όπως λένε ήταν επιτυχημένη.
Δεν μετράω απώλειες. Φιλοσοφώντας ξέρω ότι το τέλος είναι αναπόφευκτο. Όμως δε σκέφτηκα ποτέ να θρηνήσω. Ό,τι είναι ενταγμένο στη ζωή το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό”.
Φίλους κάνατε στον χώρο του θεάτρου;
“Είναι δύσκολο να έχεις μόνιμους φίλους, γενικά όταν είσαι στο θέατρο. Υπάρχουν φίλοι που τους αγαπώ και με αγαπάνε, όμως πολλές φορές κάνουμε μαύρα μάτια να ιδωθούμε. Και καλά το τηλέφωνο παίρνει φωτιά. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό”.
Το ξεκαθάρισμα από πρόσωπα που έγινε στο θέατρο μετά τις καταγγελίες θεωρείτε πως ήταν σημαντικό να γίνει;
“Δεν είναι ωραίο η έκφραση ξεκαθάρισμα. Δεν βρώμισε το θέατρο για να χρειάζεται μια τέτοια ενέργεια. Το θέμα είναι προσωπικό. Σε κάθε επάγγελμα μπορεί να συμβαίνει αυτό. Ορισμένα πρόσωπα σφάλλουν και κρίνονται. Όπως και ο καθένας είναι ελεύθερος να κρίνει. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πρέπει να το δημοσιοποιεί.
Οι πράξεις είναι βδελυρές και αποκρουστικές, σύμφωνοι. Η αγανάκτηση είναι μεγάλη, αλλά για να λέμε ότι είμαστε πολιτισμένοι, ας αφήσουμε τη δικαιοσύνη να κάνει το έργο της, αλλιώς να εφαρμόσουμε το νόμο του Λιντς”.
Είχατε αναφερθεί κάποια στιγμή και στο πάθος που είχατε με τον τζόγο; Αναζητήσατε την πηγή του κακού;
“Επειδή και δεν ξέρω γιατί αυτή η αναφορά μου έγινε viral, όποιος θέλει εξήγηση και για ποιο λόγο έγινε, ας θυσιάσει δέκα ευρώ να αγοράσει την αυτοβιογραφία μου και εκεί θα μάθει και θα καταλάβει”.
Πηγή: περιοδικό “Λοιπόν”
