Μερικές φορές οι γονείς εξαιτίας δικής τους ανασφάλειας για το πόσο καλοί είναι στον ρόλο τους ή για άλλους ποικίλους λόγους μετατρέπονται σε υπερπροστατευτικούς και έτσι το παιδί καταλήγει να καταπιέζεται.
Ίσως επειδή δεν είχαν ιδιαίτερη φροντίδα όταν μεγάλωναν ή αντιθέτως είχαν και οι ίδιοι υπερβολική φροντίδα, οι γονείς καταφεύγουν κάποιες φορές σε υπερβολές για να προστατεύσουν το παιδί τους. Αυτές όμως οι υπερβολές μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στα παιδιά.
Παρακάτω θα δείτε τα 7 πράγματα που κάνουν οι υπερπροστατευτικοί γονείς που δεν αφήνουν το παιδί τους να “ανασάνει”
Θέλουν να έχουν τον έλεγχο της κατάστασης
Θέλουν να ελέγχουν πώς και πόσο διαβάζουν τα παιδιά τους, τι αθλήματα ή άλλες δραστηριότητες θα κάνουν, με ποιους φίλους θα παίξουν, τι είδους παιχνίδια και για πόση ώρα, κλπ.
Θέλουν περισσότερο, γρηγορότερα, καλύτερα
Θέλουν το παιδί τους να διακριθεί, να είναι το καλύτερο, να μη δυσκολευτεί, να μη δείξει κάποια αδυναμία, οπότε αντί να αφήσουν το παιδί να εξελιχθεί με το δικό του ρυθμό, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Φοβούνται την αποτυχία
Δε θέλουν να αποτύχει το παιδί τους, δε θέλουν να κάνει κανένα απολύτως λάθος, δε δέχονται ότι είναι εντελώς φυσιολογικό για τα παιδιά να κάνουν λάθη ώστε να μαθαίνουν.
Πιστεύουν ότι καθήκον τους είναι να προστατέψουν το παιδί τους από κάθε κακοτοπιά
Σπεύδουν να το ‘σώσουν’, να αναλάβουν οι ίδιοι, να διορθώσουν τα λάθη του, να εξαφανίσουν τις συνέπειες των πράξεων του.
Θέλουν να ζήσουν μέσα από τα παιδιά τους
Θέλουν να πάρουν επιδοκιμασία από τους δασκάλους και τους άλλους γονείς για το πόσο καλοί είναι οι ίδιοι. Αισθάνονται σημαντικοί όταν τα παιδιά τους πετυχαίνει και διακρίνεται, θεωρώντας ότι αυτό αντανακλά στους ίδιους και δείχνει ότι οι ίδιοι είναι οι καλύτεροι γονείς.
Θεωρούν ότι έχουν προβάδισμα σε σχέση με τους άλλους
Μονίμως συγκρίνουν το παιδί τους με άλλα παιδιά, συγκρίνουν πώς φέρονται συμμαθητές και δάσκαλοι στο δικό τους παιδί σε σχέση με τα άλλα, βλέπουν τη ζωή του παιδιού τους ανταγωνιστικά και θεωρούν ότι το δικό τους παιδί αξίζει τα πάντα, ενώ τα άλλα παιδιά αξίζουν κάτι λιγότερο.
Θέλουν να κρατήσουν το παιδί τους για πάντα παιδί και εξαρτημένο από τους ίδιους
Πρόκειται για γονείς που φοβούνται ότι όταν το παιδί τους ανεξαρτητοποιηθεί δε θα τους έχει πια ανάγκη, θα τους παραγκωνίσει και έτσι δε θα έχουν ρόλο στη ζωή του και λόγο ύπαρξης. Πρόκειται για τους γονείς που ζουν μέσα από τα παιδιά τους, επομένως θέλουν να διατηρήσουν το κύρος, την ισχύ τους και το να τους έχουν τα παιδιά ανάγκη.
Όταν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, ενώ η έγνοια και η φροντίδα μπορεί καταρχήν ν’ ακούγονται ως θετικά στοιχεία, στην υπερβολική τους μορφή μπορεί ν’ αποβούν αρνητικά για την ψυχική και σωματική εξέλιξη του παιδιού.
Πηγή: eirinika.gr
