Το παιχνίδι είναι πολύ σημαντικό για κάθε παιδί καθώς το βοηθάει να αναπτύξει τις δεξιότητες και την νοημοσύνη του και του προκαλεί μεγάλη έκρηξη χαράς.
Όλα αυτά τα πολλαπλά οφέλη πολλές φορές «θυσιάζονται» στον «βωμό» διαφόρων άλλων δραστηριοτήτων που «πρέπει» να γίνουν. Ας μην ξεχνάμε όμως πως και το παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία των «πρέπει» αφού αποτελεί θεμέλιο για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών.
Τι συμβαίνει λοιπόν όταν λείπει το παιχνίδι στην παιδική ηλικία;
Παίζω, παιχνίδι και παιδί δεν ανήκουν τυχαία στην ίδια οικογένεια λέξεων.
Όταν τα παιδιά δεν παίζουν:
Στερούνται φαντασίας και δημιουργικότητας
Η δημιουργικότητα είναι το «κλειδί» που μας επιτρέπει να διαχειριζόμαστε ενδεχόμενα προβλήματα με τα οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι στη ζωή μας και να βρίσκουμε λύσεις. Μας βοηθά επίσης να προσαρμοζόμαστε πιο εύκολα σε τυχόν αλλαγές που προκύπτουν.
Μέσω του παιχνιδιού, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν τη δημιουργικότητά τους και να «ζωντανέψουν» κόσμους πρωτότυπους και φανταστικούς.
Βασίζονται μόνο σε εσάς και όχι στον εαυτό τους
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, είναι σημαντικό να «πατούν γερά στα πόδια τους» και να μη βασίζονται αποκλειστικά στους γονείς τους.
Το παιχνίδι είναι θεμελιώδες ώστε να επιτευχθεί αυτό αφού, ενώ παίζουν, καλούνται να πάρουν αποφάσεις, να λύσουν προβλήματα και να ενεργήσουν αυτόνομα, χωρίς κάποιος ενήλικος να τους πει τι ακριβώς πρέπει να κάνουν.
Κατά συνέπεια, όταν το παιχνίδι απουσιάζει, παρατηρείται στα παιδιά ανασφάλεια και εξάρτηση.
Γίνονται ντροπαλά
Τα παιδιά που δεν παίζουν είναι κατά κανόνα ντροπαλά και ανασφαλή. Αμφιβάλλουν για όλα όσα κάνουν και αισθάνονται συχνά ντροπή. Πολλές φορές, αυτή η συστολή μπορεί να προκύψει όταν οι γονείς λένε συνεχώς στο παιδί τι να κάνει ή επί μονίμου βάσεως, το επιπλήττουν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν δίνεται ο «χώρος» στα παιδιά να παίξουν ελεύθερα, να απελευθερώσουν την ενέργεια και τις δυνατότητές τους, να πειραματιστούν και να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους.
Ως αποτέλεσμα, καταλήγουν να είναι ντροπαλά και άτολμα αφού τείνουν να πιστεύουν πως δεν μπορούν να πετύχουν εκείνο που θέλουν να κάνουν.
Γίνονται πιο αντικοινωνικά
Το παιχνίδι συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι περισσότερες από τις απαραίτητες κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζεται ένα άτομο για μια ισορροπημένη ενήλικη ζωή αποκτώνται μέσω του παιχνιδιού στην παιδική ηλικία.
Παίζοντας, τα παιδιά μαθαίνουν να «ελέγχουν» τον εαυτό τους, να διαπραγματεύονται, να συνεργάζονται, να έχουν ψυχραιμία και υπομονή και να μοιράζονται. Η απουσία του παιχνιδιού οδηγεί στη δημιουργία μιας κοινωνίας απομονωμένων ανθρώπων που επικεντρώνονται μονάχα στον εαυτό τους.
Δεν αναπτύσσονται συναισθηματικά
Το παιχνίδι είναι απαραίτητο για τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών αφού μέσω αυτού τα παιδιά γνωρίζουν σταδιακά τον εαυτό τους και μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χωρίς περιορισμούς.
Πιο συγκεκριμένα, με τα παιχνίδια φαντασίας, τα παιδιά αρχίζουν να φαντάζονται τον εαυτό τους να ξεπερνά εμπόδια και φόβους και να θριαμβεύει σε καταστάσεις κινδύνου. Πολύ σύντομα, η φαντασία μετατρέπεται σε πραγματικότητα και σε αληθινές εμπειρίες που μπορούν να εμπλουτίσουν.
Έτσι, τα παιδιά αισθάνονται «δυνατά» και ανεξάρτητα και η συναισθηματική τους σταθερότητα ευνοείται.
Βγαίνει στην επιφάνεια η κακή συμπεριφορά τους
Σε πολλές περιπτώσεις, η κακή συμπεριφορά ενός παιδιού είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα του γεγονότος ότι δεν έχει την ευκαιρία να παίξει. Κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών, τα παιδιά εκτονώνουν την ένταση.
Όταν δεν υπάρχει επαρκής χρόνος ατομικού και ομαδικού παιχνιδιού, η ένταση και η ενέργειά τους εκτονώνονται με συμπεριφορές που μπορεί να «δοκιμάζουν» τα όρια των γονιών και να τους στενοχωρούν.
Είναι επομένως πολύ σημαντικό να αντιμετωπίζουμε το παιχνίδι με «σεβασμό» και να φροντίζουμε να αποτελεί πάντοτε αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητας των παιδιών μας.
Πηγή: imommy.gr
