Η δύναμη του βιβλίου
H Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Ως συγγραφέας και παιδικού βιβλίου μπορώ να μιλήσω βιωματικά και μέσα από τις δραστηριότητες, που οργανώνω συχνά με ομάδες παιδιών. Τα παιδιά διψούν να εκφραστούν και ναι, να παραμυθιαστούν!
Ο κόσμος του βιβλίου είναι μαγικός! Πόσο μάλλον όταν κάποιος γράφει για τα παιδιά. Στον παιδικό κόσμο όλα είναι εφικτά χωρίς όρια και όρους. Δράκοι φτύνουν φωτιές αλλά κατά βάθος είναι καλοί. Μάγισσες πετούν επάνω στις σκούπες τους, μια νύχτα με πανσέληνο. Ξωτικά και νεράιδες μας προσκαλούν στον δικό τους κόσμο, όπου η αγάπη και το θαύμα κυριαρχούν. Βασιλοπούλες βασιλιάδες μάγοι σκοτεινοί και μυλωνάδες, γενναίοι στρατιώτες αλλά και καταφερτζήδες νάνοι, ζουν την περιπέτεια και δίνουν άλλη διάσταση στην φαντασία όχι μόνο των παιδιών αλλά και των μεγάλων.
Ας μη ξεχνάμε πως τα πρώτα Παραμυθιά επινοήθηκαν από τους μεγάλους για τους μεγάλους. Σε παλιότερες εποχές όπου δεν υπήρχαν τα μέσα ψυχαγωγίας, που υπάρχουν στις μέρες μας, μετά τον κάματο της δουλειάς, μαζεύονταν όλοι γύρω από την φωτιά και λέγανε ιστορίες και μύθους.
Οι μύθοι σιγά σιγά έγιναν παραμύθια χαρίζοντας μας στα χρόνια που κύλησαν, αριστουργηματικά κλασικά παραμύθια από παγκοσμίου φήμης συγγραφείς. Στη σύγχρονη εποχή πλέον υπάρχουν χιλιάδες παιδικοί τίτλοι οι περισσότεροι εικονογραφημένοι.
Ένα παιδικό βιβλίο επιλέγετε από το παιδί πρώτιστος για την εικονογράφηση του. Για αυτό και ο κλάδος της εικονογράφησης, έχει αναπτυχθεί και μας έχει δώσει πραγματικά εξαιρετικές εικονογραφήσεις. Πολλές φορές όταν γράφω ένα παραμύθι ξεκινάω, από το σκίτσο του ήρωα μου. Έχω χτίσει ολόκληρη ιστορία από την εικόνα που μου βγήκε πρώτη. Η χαρά της εικονογράφησης είναι εφάμιλλη της συγγραφής κατά την γνώμη μου. Το απολαμβάνω εξίσου και όταν γράφω και όταν εικονογραφώ. .
Αφήστε το παιδί σας να επιλέξει μόνο του το βιβλίο. Να είστε σίγουροι πως η επιλογή του θα είναι η σωστή! Τα παιδιά βλέπουν ότι εμείς δε μπορούμε.Και από αυτή τους την θαυμαστή ικανότητα, πηγάζει και η μαγεία του παραμυθιού και του παιδικού βιβλίου.
Προτρέψτε καθημερινά τα παιδιά σας να διαβάσουν. Ξέρω είναι δύσκολο να ξεκολλήσουν από τις ηλεκτρονικές συσκευές..Μήπως όμως γιατί κι εμείς δε ξεκολλάμε; Αφήστε επάνω στο τραπέζι δυο τρία βιβλία. Διαβάστε πρώτοι εσείς για να αποτυπωθεί η εικόνα σας αυτή στο παιδί σας. Αν το παιδί σας θελήσει να ψάξει στην βιβλιοθήκη σας και να ξεφυλλίσει τα δικά σας βιβλία μη το αποτρέψετε.
Πολλές φορές διαβάζω στις κόρες μου αποσπάσματα από βιβλία που μου αρέσουν ,κι ας είναι μικρές. Τους εξηγώ ότι δεν καταλαβαίνουν και πιστέψτε με, το αποτέλεσμα είναι υπέροχο! Τα παιδιά θέλουν αλήθεια και αμεσότητα!
Μπορείτε να μυήσετε τα παιδιά σας στην προφορική δημιουργική γραφή! Το πιο απλό που μπορείτε να κάνετε είναι να ξεκινήσετε προφορικά μια ιστορία, ένα παραμύθι και να συνεχίσουν τα παιδιά σας. Όλοι μαζί δημιουργείστε την ιστορία σας. Κατόπιν ζωγραφίστε τους ήρωες σας. Δεν είναι απαραίτητο να είστε εικονογράφοι ή συγγραφείς. Βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει. Το έχετε κι εσείς ανάγκη! Δραματοποιήστε και κάντε θεατρικό παιχνίδι ζωντανεύοντας την ιστορία σας!
Θα διασκεδάστε μικροί, μεγάλοι με την ψυχή σας και τα παιδιά, θα έρθουν πιο κοντά ακόμα στο δημιουργικό τους κομμάτι και στα βιβλία!
Τα βιβλία ανοίγουν την σκέψη, βελτιώνουν την αντίληψη, δίνουν παιδεία και καλλιέργεια.
Ως δυσλεκτικό παιδί ήταν ευλογία που από μικρή ηλικία, διάβαζα βιβλία και έγραφα. Χωρίς να το αντιλαμβάνομαι τότε, εκπαίδευσα την δυσλεξία μου και έφτασα σε σημείο σήμερα, να κάνω απλά κάποιους αναγραμματισμούς και μόνο όταν είμαι κουρασμένη!
Το βιβλίο είναι η καλύτερη παρέα. Η πιο χαλαρωτική και ψυχαγωγική ώρα στην ημέρα μου ( όταν δε γράφω) είναι όταν διαβάζω!..
Και ένα παραμύθι που εμπνεύστηκα γράφοντας τούτο το άρθρο αφιερωμένο σε μικρούς και μεγάλους..
Ο Κρυφός κήπος
Μια φορά και έναν καιρό σε έναν κόσμο γκρίζο, με ψηλά κτήρια, λιγοστά δέντρα και πολύ θόρυβο, τα παιδιά ανακάλυψαν έναν κρυφό κήπο.
Ο κήπος ήταν γεμάτος δέντρα και λουλούδια και περίτεχνα σιντριβάνια με νερό. Μέσα στον κήπο ζούσαν, διάφορα πλάσματα. Περίεργα και σπάνια! Για να μπει κάποιος στον κήπο έπρεπε να απαντήσει σωστά, σε τρεις ερωτήσεις που του έκανε ένας γίγαντας ο οποίος ήταν ο φύλακας της πύλης.
Εάν απαντούσε σωστά τότε ο γίγαντας χαμογελώντας παραμέριζε και μια νεράιδα πανέμορφη, με διάφανα φτερά, τον υποδέχονταν και με ένα χτύπημα του μαγικού ραβδιού της χάριζε στον επισκέπτη φτερά! Μαζί πετώντας έμπαιναν στον κήπο. Εκεί χόρευαν με τα ξωτικά και με τους νάνους. Έπαιζαν και γελούσαν με τα ζωάκια του δάσους. Άκουγαν παράξενες ιστορίες από την γιαγιά του παραμυθιού, και μαζί με τις μάγισσες έφτιαχναν φίλτρα και ξόρκια.
Ντύνονταν πειρατές και βασιλοπούλες, και ταξίδευαν επάνω σε ένα μαγικό πλοίο που ταξίδευε με ολάνοιχτα πανιά επάνω στα σύννεφα. Και όταν έφτασαν στην άκρη του ουράνιου τόξου με τα όμορφα χρώματα και έριξαν άγκυρα , ένας μεγάλους δράκος με σμαραγδένιο βλέμμα και τρομαχτικές φλόγες, τους πήρε στην πλάτη του και πέταξε επάνω από την μεγάλη κρύα τσιμεντένια πολιτεία των μεγάλων!
Και τότε τα παιδιά γέλασαν με την ψυχή τους! Ήταν τόσο αστείος ο κόσμος από ψηλά! Και γελούσε και ο δράκος μαζί τους. Και όσο γελούσαν αντί για φωτιά ο δράκος, έβγαζε χρώματα όπως του ουράνιου τόξου. Και τα χρώματα έπεφταν επάνω στο γκρίζο κόσμο των μεγάλων!
Και η πολιτεία άρχισε να γίνετε όμορφη και φωτεινή. Όλα το γκρίζο βάφτηκε και οι μεγάλοι, βγήκαν στους δρόμους τρελοί από χαρά. Και τραγουδούσαν και χαίρονταν τον ήλιο. Και τα λιγοστά δέντρα πρασίνισαν και πολλαπλασιάστηκαν! Λουλούδια φύτρωσαν παντού. Και σιντριβάνια περίτεχνα με γάργαρο νερό, στόλισαν κάθε πλατεία μικρή και μεγάλη.
Τα κτήρια έγιναν πολύχρωμα. Ο θόρυβος έγινε μουσική, και οι άνθρωποι χαρούμενοι!
Και όταν ο δράκος προσγειώθηκε με τα παιδιά στην πλάτη του κανείς δεν φοβήθηκε ούτε απόρησε!
Κατάλαβαν όλοι πως δεν υπήρχε δράκος να πολεμήσουν! Υπήρχαν μόνο παιδιά , όλων των ηλικιών που ήθελαν , προσοχή, αγάπη και φροντίδα!
Αγκάλιασαν όλοι μαζί τον πολύχρωμο πια δράκο και έγιναν μια τεράστια αγκαλιά, για μεγάλους και μικρούς. Και χώρεσαν όλοι. Ήταν τόσο όμορφη η εικόνα, τόσο όμορφα τα συναισθήματα που έγιναν βιβλίο!
Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
