Ενα πανέμορφο φυσικό τοπίο, που το απολαμβάνουν πλέον ελάχιστα ζώα
Πανύψηλα δέντρα, υπέροχο πράσινο, λιμνούλες και ρυάκια, γεφυρούλες και μονοπάτια που σε οδηγούν να ανακαλύψεις τους όμορφους «θησαυρούς» που… κρύβονται στον Ζωολογικό Κήπο Θεσσαλονίκης. Το τελευταίο είναι αλήθεια πως συνέβαινε κάποτε, για όσους είχαν επισκεφθεί στο παρελθόν το πάρκο, καθώς όσον αφορά το σήμερα, «άνθρακας ο θησαυρός».
Ενα κοντράστ εικόνων και συναισθημάτων δημιουργείται από αυτά που αντικρίζεις, καθώς το υπέροχο φυσικό τοπίο, έρχεται σε σύγκρουση με την ερημιά που υπάρχει, αφού πλέον τα ζώα που φιλοξενούνται στους χώρους του κήπου είναι λιγοστά.
Κατά την περιήγησή σας, εκτός από τις πάπιες, τις χήνες και τα περιστέρια που θα αντικρίσετε στη λιμνούλα που βρίσκεται δεξιά της εισόδου, θα δείτε οικόσιτα ζωάκια, όπως κατσικούλες, προβατάκια, κοτούλες κτλ, κάποια άγρια όπως ελάφια, πλατώνια και αγριοπρόβατα, μερικά πτηνά, νεροχελώνες κτλ. Αρκετά ωστόσο είναι τα σπιτάκια που δεν φιλοξενείται κάποιο ζώο και σίγουρα η εικόνα αυτή δεν περνάει απαρατήρητη.
Η αίσθηση να περπατάς μέσα σ’ αυτό το πανέμορφο περιβάλλον είναι σίγουρα μοναδική, αξίζει κανείς να κάνει τη βόλτα του και να θαυμάσει το χώρο, αρκεί να μην έχει μεγαλύτερες προσδοκίες πέρα απ’ αυτό. Οπως τα μικρά παιδιά, που ενθουσιάζονται με το κάθε ζωάκι που βλέπουν, άσχετα με το αν είναι σπάνιο, άγριο ή οικόσιτο, μικρό ή μεγάλο.
Δεν μπορεί όμως να μη σε λυπεί το γεγονός, ότι το πάρκο αυτό μπορούσε να σφύζει από ζωή και να αποτελεί δημοφιλή προορισμό όχι μόνο για τους κατοίκους της πόλης και του νομού, αλλά και για τους τουρίστες. Ενας χώρος που έχει τις προδιαγραφές και αξίζει της προσοχής καθώς τα οφέλη μιας ενδεχόμενης αξιοποίησής του θα είναι πολλαπλά.
Η απόφαση του δήμου
Αξίζει να υπενθυμίσουμε, πως το 2015, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου οι αρκούδες και οι λύκοι που υπήρχαν στο πάρκο, είχαν μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις του «Αρκτούρου» ενώ είχε αποφασισθεί η μετατροπή του Ζωολογικού Κήπου σε Κήπο Οικόσιτων Ζώων.
Κάτι που είχε βασιστεί σε τριετή έρευνα που διενήργησε το «Πανευρωπαϊκό δίκτυο Οργανώσεων για την εξάλειψη της αιχμαλωσίας των αγρίων ζώων» (ENDCAP), σύμφωνα με την οποία οι ζωολογικοί κήποι σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αποτυγχάνουν να διασφαλίσουν ένα βιώσιμο περιβάλλον για τα άγρια ζώα που φιλοξενούν.
Η νέα φιλοσοφία της λειτουργίας του Ζωολογικού Κήπου ως Φάρμα Οικόσιτων Ζώων προέβλεπε την ανάπλαση και διαμόρφωση του χώρου, ύστερα από μελέτη, και θα αφορούσε τη φιλοξενία ολιγάριθμων οικόσιτων ζώων και τη συνέχιση λειτουργίας και αναβάθμιση του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας που υπάρχει στον χώρο.
Ωστόσο, ο προϊστάμενος του Τμήματος Κτηνιατρικής Υπηρεσίας και Ζωολογικού Κήπου, κτηνίατρος Μάξιμος Πετρακάκης, είχε τονίσει πως «δεν μπορεί να αλλάξει ριζικά ο χαρακτήρας του Ζωολογικού Κήπου, γιατί θα περιέλθει στην αρμοδιότητα του Δασαρχείου», καθώς βρίσκεται στο περιαστικό δάσος Θεσσαλονίκης.
«Αν φύγουν τα άγρια ζώα και αντικατασταθούν με οικόσιτα, δεν θα ισχύει πλέον το σχετικό παραχωρητήριο στον δήμο» εξήγησε ο κ. Πετρακάκης. Για το λόγο αυτό παρέμειναν στο χώρο τα άγρια θηλαστικά, τα οποία μάλιστα αναπαράγονται.
Λειτουργεί από το 1987
Ο Ζωολογικός Κήπος λειτουργεί στον Κέδρινο Λόφο, στην περιοχή «Χίλια Δένδρα» του Περιαστικού Δάσους Θεσσαλονίκης από τον Σεπτέμβριο του 1987. Αρχικά, το Δασαρχείο Θεσσαλονίκης είχε παραχωρήσει μία έκταση 33 στρεμμάτων και λίγα χρόνια αργότερα, το 1994, παραχωρήθηκαν άλλα 25.
Στόχος της δημιουργίας του ήταν οι επισκέπτες του να γνωρίσουν την άγρια χλωρίδα και πανίδα. Από τον Σεπτέμβριο του 1994 άρχισε να λειτουργεί και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στο οποίο μπορεί κανείς να δει ταριχευμένα ζώα, με φόντο τον φυσικό τους βιότοπο και τις διατροφικές τους συνήθειες, οστέινους σκελετούς, κρανία θηλαστικών, συλλογή εντόμων, μεγάλη συλλογή πετρωμάτων, μια αναπαράσταση της εκβολής του Αξιού ποταμού καθώς και δάσους με τις παρυφές του. Από τον Σεπτέμβριο του 2000 λειτουργούσε και το Σπίτι των Ερπετών.
