Σήμερα, 14 Οκτωβρίου 2022, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, ο ολυμπιονίκης του tae kwon do, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 43 ετών, νικημένος από δίχρονη μάχη με τον καρκίνο, γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα.
της Ελισάβετ Κατραντζή, μαθήτριας Λυκείου
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και από μικρή ηλικία ήταν στο χώρο του πρωταθλητισμού αφού και ο πατέρας του ήταν πρωταθλητής και προπονητής του στο tae kwon do. Διδάχθηκε τις αρετές του από τις αρχές αθλητισμού, τη συνέπεια , την υπευθυνότητα, το σεβασμό του αντιπάλου και τη προσήλωση στο στόχο.
Στην πορεία του να γίνει ολυμπιονίκης, αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες κι όμως ποτέ του δεν τα παράτησε. Η μεγαλύτερη, που συγκλόνισε το παγκόσμιο αθλητικό κοινό, ήταν όταν έσπασε το πόδι του στη διάρκεια του προημιτελικού αγώνα για να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000, όπου είδε το όνειρό, την προσπάθεια και τον αγώνα χρόνων, να καταστρέφονται μπροστά στα μάτια του.
Όμως η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο του τον οδήγησαν τελικά στο να κατακτήσει ,μετά από σκληρή και μεγάλη προσπάθεια, δύο ολυμπιακά μετάλλια: ένα αργυρό στους αγώνες του 2004 στην Ελλάδα και ένα αργυρό στους αγώνες του 2008 στο Πεκίνο.
Με το τελευταίο του αποχαιρετιστήριο γράμμα που έγραψε για να αποχαιρετήσει εμάς αλλά και τους αγαπημένους του, συγκίνησε με τα λόγια του το παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα.
Αντιμετώπισε τον θάνατο με λεβεντιά και αξιοπρέπεια, χωρίς να σκεφτεί «γιατί σε εμένα;». Τίμησε το θεσμό της οικογένειας και τη θέση της γυναίκας, αφού αποχαιρέτησε τη γυναίκα του δείχνοντάς της σεβασμό και τιμή, και με μεγάλη αγωνία αποχαιρέτησε και τα παιδιά του. Μας απέδειξε πως ήταν άνθρωπος της προσφοράς αφού επιθυμία του ήταν τα μετάλλια που δικαίωναν τον αγώνα που έκανε και που ήταν για χρόνια ο μεγάλος του στόχος, στο μέλλον να πουληθούν, και τα χρήματά τους να δοθούν σε ιδρύματα για να βοηθήσει όσα περισσότερα παιδιά μπορέσει. Είχε την αρετή σαν αξία ζωής, πράγμα που μας θυμίζει τους αρχαίους Έλληνες, και ήταν ένας άνθρωπος που πολλοί θα έπρεπε να έχουν ως πρότυπο, λόγω των στοιχείων του χαρακτήρα του.
Αντίθετα, τη σημερινή εποχή, τα πρότυπα που συναντάμε είναι άνθρωποι που δεν έχουν καταβάλει τέτοια προσπάθεια και τέτοιο αγώνα σε αυτό που κάνουν ώστε να θεωρηθούν πρότυπα. Η επιτυχία τους βασίζεται σε κάτι απροσδιόριστο, διότι τις περισσότερες φορές γίνονται γνωστοί μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όμως αυτό δεν προϋποθέτει κάποιο ταλέντο. Δεν αγωνίστηκαν και δεν δούλεψαν σκληρά για να καταφέρουν κάτι, ενώ πολλές φορές απέκτησαν δημοσιότητα κατά τύχη.
Άραγε με ποιο κριτήριο οι νέοι επιλέγουν πρότυπα σήμερα; Μήπως είναι καιρός να αλλάξουμε στάση ζωής; Να συνειδητοποιήσουμε δηλαδή ότι πρέπει να βάλουμε στη ζωή μας υγιή πρότυπα που θα κάνουν τη ζωή μας, εμάς και τη κοινωνία καλύτερη και να αφήσουμε πίσω πρότυπα πρόσκαιρης επιτυχίας που δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στη ζωή μας.
