Επιμέλεια: Θένια Μυλωθρίδου
Τα κίτρινα πανέμορφα άνθη του, που θυμίζουν μικρούς ήλιους δεν μπορούν παρά να σου τραβήξουν την προσοχή. Αν τα έχετε παρατηρήσει κάποια στιγμή στους αγρούς ή στις άκρες των δρόμων και αναρωτηθήκατε τι είναι, θα ξαφνιαστείτε από αυτό που θα μάθετε. Η ονομασία του είναι Ηλίανθος ο κονδυλώδης και εμείς το αποκαλούμε ψευτοκολοκάσι ή αγκινάρα της Ιερουσαλήμ (κατά περιοχές υπάρχουν και άλλες ονομασίες). Η αλήθεια είναι πως δεν έχει καμία σχέση με αγκινάρα και καμία φυσικά με Ιερουσαλήμ. Τώρα γιατί πήρε αυτή την ονομασία, άγνωστο. Μάλιστα, η πραγματική του καταγωγή είναι η Αμερική, όπου και καλλιεργείται από την αρχαιότητα.
Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει εκτός από την εμφάνιση και το ύψος του (γίνεται σαν το ηλιοτρόπιο), είναι οι κόνδυλοι που δημιουργούνται στις ρίζες του. Μπορείτε να τους παρομοιάσατε με ρίζες του τζίντζερ, οι οποίες επίσης τρώγονται, μόνο που η γεύση τους είναι γλυκιά. Ανάλογα την ποικιλία τους, καθώς θα πρέπει να γνωρίζεται πως καλλιεργούνται κιόλας, διαφέρει και η γεύση τους. Για παράδειγμα, η γαλλική ποικιλία θυμίζει περισσότερο αγκινάρα (μπορεί να πήρε και από εδώ το όνομα του), άλλες φορές πατάτα ή ελαφρά γεύση καρυδιού (λευκός βολβός). Μπορείτε να τα συλλέξετε το φθινόπωρο, και όταν πια ξεραθούν τα φύλλα και το στέλεχός τους.
Οι κόνδυλοι τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι. Για να είναι πιο γλυκείς, συλλέγονται μετά από παγετούς και μπορούν να μαγειρευτούν όπως οι πατάτες.
Καλλιεργούνται καλύτερα σε ξηρά εδάφη, αντέχουν στο κρύο και για σπορά χρησιμοποιείται ολόκληρο τον κόνδυλο (ή βολβό).
Αξίζει να αναφέρουμε πως οι κόνδυλοι είναι πλούσιοι σε ινουλίνη, ένα άμυλο που το σώμα δεν μπορεί να χωνέψει, έτσι παρέχουν κορεσμό χωρίς πολλές θερμίδες. Ομως μπορεί να προκαλέσουν τυμπανισμό και σε ορισμένες περιπτώσεις, γαστρικό άλγος.
Στη βιομηχανία, το ψευτοκολοκάσι ή η αγκινάρα της Ιερουσαλήμ, χρησιμοποιείται για την παραγωγή αλκοόλ, ως ζωοτροφή ενώ τα φυτά του είναι καλή πηγή βιομάζας. Στη Γερμανία, μεγάλες ποσότητες της ρίζας χρησιμοποιούνται για να παράγουν ένα είδος μπράντυ που ονομάζεται «Topinambur» ή «Rossler» με άρωμα φρουτώδες και ελαφρώς γλυκιά γεύση. Στην αρχαιότητα, καλλιεργήθηκε από τους Ινδιάνους της Αμερικής ενώ στην Ευρώπη το γνωρίσαμε εδώ και 300 χρόνια, κυρίως σαν φυτό κήπου και όχι σαν τροφή.
Με πληροφορίες από το ftiaxno.gr