Από τα πιο ιστορικά σωματεία στη Χαλκιδική ο Απόλλων Αρναίας, με πλήθος διακρίσεων και με παράδοση στην αξιοποίηση των δικών του παιδιών. Η φετινή χρονιά δεν εξελίχθηκε καλά και η ομάδα με τον υποβιβασμό της από την Α1, επιστρέφει στην Α΄ κατηγορία.
Γράφει: Κώστας Νικολαϊδης
Αρκετά ήταν τα προβλήματα που αντιμετώπισε η Αρναία στη διάρκεια της περιόδου, πλην όμως εκείνο που όλοι αναγνωρίζουν είναι πως διατήρησε μια σοβαρή και αξιοπρεπή εικόνα μέχρι το τέλος. Κεντρομόλος δύναμη στάθηκε από τη μεριά του και σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο προπονητής Ματθαίος Συμεωνίδης, που δεν άφησε το πόστο, ούτε τα «παιδιά του», μέχρι τελευταίου σφυρίγματος.
Στη συνέντευξή του αναλύει τα δεδομένα και πεπραγμένα της περιόδου, όχι μόνο για τον Απόλλωνα, αλλά για το ποδόσφαιρο της Χαλκιδικής γενικότερα, ενώ λόγω εμπειρίας η γνώμη του έχει μεγάλη σημασία και όσον αφορά τη συμπεριφορά των αθλητών και των νέων γενικότερα.
Καθηγητής και προπονητής
Θεσσαλονικιός στην καταγωγή, ο Μάκης Συμεωνίδης είναι 59 ετών. Ως ποδοσφαιριστής έπαιξε σε ερασιτεχνικό επίπεδο σε διάφορες ομάδες, μεταξύ των οποίων για πολλά χρόνια στην Α.Ε. Φαλήρου, ενώ προς το τέλος πέρασε και από το Πολύχρονο Χαλκιδικής. Επικεντρώθηκε στις σπουδές του στα ΤΕΦΑΑ του ΑΠΘ, αποφοίτησε με ειδικότητα το ποδόσφαιρο και έγινε καθηγητής φυσικής αγωγής. Δίδασκε για 7 χρόνια στην Αρναία, πλέον είναι διορισμένος στην Τούμπα. Είναι πτυχιούχος UEFA B και D (υπεύθυνος ακαδημιών).
Ως προπονητής ο Συμεωνίδης ήταν στα Βίλια Αθήνας, στο Ανθόφυτο Κιλκίς, τεχνικός σύμβουλος στο ΙΕΚ Δέλτα, ενώ από το 1998 δημιούργησε και είχε την ακαδημία της Α.Ε. Φαλήρου και για πολλά χρόνια είχε και την ανδρική ομάδα. Πλέον συμπλήρωσε 1,5 χρόνο στον Απόλλωνα Αρναίας, πέρσι τερμάτισαν στην 3η θέση, ανέβηκαν στην Α1 όταν και η Βαρβάρα ανήλθε στην Γ΄ εθνική και φέτος αγωνίστηκαν στα «σαλόνια» της Χαλκιδικής.
Απολογισμός και αυτοκριτική
«Η χρονιά ξεκίνησε πολύ καλά», τονίζει ο Μάκης Συμεωνίδης, κάνοντας απολογισμό της περιόδου και προσθέτει: «Οι συνθήκες ήταν καλές, δεν υπήρχαν οικονομικά προβλήματα. Μπορεί η διοίκηση να μην στελεχωνόταν από πολλά άτομα, υπήρχε όμως πολύτιμη η βοήθεια του Σάκη Κιάτου. Όταν αυτός πήρε αποστάσεις από την ομάδα τον Νοέμβριο, άρχισαν τα προβλήματα. Αποκορύφωμα ότι τον Δεκέμβριο πάρθηκε η απόφαση να σταματήσει η λειτουργία της ομάδας, για αγωνιστικούς και οικονομικούς λόγους.
Αυτό επηρέασε, όχι μόνο στο ματς που δεν κατεβήκαμε με την Καλλικράτεια και τους -5 βαθμούς που ήρθαν, αλλά και στη γενικότερη αναστάτωση που δημιουργήθηκε στον σύλλογο. Παράλληλα με όλα αυτά, βέβαια, πρέπει να τονίσουμε πως η πορεία μας δεν ήταν καλή. Στην αυτοκριτική που κάνω, ομολογώ πως υπήρχαν πολλοί ποδοσφαιριστές μικρής ηλικίας που ήταν άπειροι, επίσης οι πιο έμπειροι δεν βοήθησαν στον βαθμό που περίμενα, ενώ από την άλλη οι μεταγραφές που έγιναν, δεν πέτυχαν, διότι δεν απέδωσαν αυτά που περιμέναμε».
Σεβόμενοι την ιστορία
«Με τις διοικητικές αλλαγές που έγιναν τον Ιανουάριο», συνεχίζει ο Συμεωνίδης, «ήρθαν άτομα που αποφάσισαν ότι με κάθε κόστος θα τελειώναμε την χρονιά. Αυτό έγινε διότι σεβόμενοι την ιστορία 101 ετών του Απόλλωνα Αρναίας και με δεδομένο ότι ποτέ στο παρελθόν η ομάδα δεν αποσύρθηκε από κανένα πρωτάθλημα. Ήταν ήδη πολύ δύσκολα τα πράγματα, για παράδειγμα με τον Άγιο Νικόλαο χρησιμοποιήσαμε 8 παιδιά της Κ16, στη Σάρτη παίξαμε για μισή ώρα με 10 παίκτες κι ύστερα ενσωματώθηκε ο 11ος στην αποστολή.
Ενα άλλο πρόβλημα που εμφανίστηκε, ήταν οι εμβόλιμες αγωνιστικές μεσοβδόμαδα, καθώς σε αυτά τα 2-3 ματς είχαμε αρκετούς Θεσσαλονικείς παίκτες που δεν μπορούσαν να έλθουν. Ευτυχώς οι παίκτες που έμειναν ως το τέλος, στήριξαν την προσπάθεια και προσωπικά θέλω να τους ευχαριστήσω για όσα κάναμε μαζί. Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τα 2-3 άτομα που έμειναν στη διοίκηση, τον Παναγιώτη Πνευματικό, τη Στέλλα Πεπανιάν, τον Κώστα Ζαμπούνη που ήταν στο δεύτερο μισό, όπως και τον Γιάννη Ζαμπόκα που έμεινε ως το τέλος. Επίσης πρέπει να ευχαριστήσω και τον Γιώργο Καραγιάννη για την πολύτιμη συνεισφορά του».
Η ουσιαστική βοήθεια
Μιλώντας γενικότερα για τα ερασιτεχνικά σωματεία, ο Συμεωνίδης υπογράμμισε: «Από την εμπειρία που έχω αποκτήσει στην 30χρονη ενασχόλησή μου με ομάδες, πιστεύω πως πραγματική βοήθεια προσφέρουν αυτοί που δίνουν εργατικά χέρια, προσφέροντας σε καθημερινή βάση σε όλα τα λειτουργικά ζητήματα που προκύπτουν.
Από εκεί και πέρα, εφόσον υπάρχει κάποιος που μπορεί να βοηθήσει οικονομικά, ακόμα καλύτερα. Ειδικότερα, πάντως, στην Αρναία, ένα άλλο πρόβλημα ήταν πως δεν υπήρχε σύνδεση της ανδρικής ομάδας με τις ακαδημίες, με αποτέλεσμα πολλά από τα παιδιά από τα τμήματα υποδομής να μην ακολουθούν τις δραστηριότητες του ανδρικού».
Ατυχία και οριακές ήττες
-Σε αγωνιστικό επίπεδο, ήταν ο Απόλλων πιο κάτω από τις υπόλοιπες ομάδες;
-Αρχίσαμε με δύσκολο πρόγραμμα και με ντέρμπι, στα οποία χάσαμε 1-0 από τα Μουδανιά και 1-0 από την Καλλικράτεια. Ακόμα και με το Λάκκωμα, που παίζει το πιο επιθετικό ποδόσφαιρο, η ήττα μας με 3-1 ήρθε στο τέλος. Χάσαμε πολλά παιχνίδια οριακά στο σκορ. Είχαμε παράλληλα και μεγάλη ατυχία, απλά να αναφέρω τα 9 δοκάρια.
Στην πορεία αντιμετωπίζοντας προβλήματα απουσιών στηριχτήκαμε σε νεαρά παιδιά που προσπάθησαν, αλλά τους έλειπε η πείρα. Λυπάμαι πάρα πολύ για την πορεία μας, πιστεύω όμως παράλληλα πως δεν τα παρατήσαμε καθόλου, δεν διασυρθήκαμε, η εικόνα μας έμεινε αξιοπρεπής, όπως αρμόζει σε ένα τόσο ιστορικό σωματείο.
Προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε την πειθαρχία, και στα αποδυτήρια και στον αγωνιστικό χώρο, η ομάδα έμεινε δεμένη. Τα παιδιά άκουσαν και έμαθαν πράγματα σημαντικά όσον αφορά βασικές γνώσεις του ποδοσφαίρου. Αρκετές φορές δεχθήκαμε συγχαρητήρια από αντιπάλους για την αγωνιστικότητά μας και αυτό σαφώς αποτελεί μια επιβράβευση των κόπων μας.
Θέληση, υπομονή και πειθαρχία
-Τι πρέπει να κάνει στο μέλλον η Αρναία;
-Πρέπει να στηριχθεί πρώτιστα στα δικά της παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό ότι έχει ακαδημίες, χρειάζεται καλύτερη οργάνωση και σύνδεση των τμημάτων υποδομής με το ανδρικό. Από εκεί και πέρα, με ορισμένες προσθήκες κάποιων έμπειρων παικτών, έχει όλες τις προοπτικές να πρωταγωνιστήσει.
Η Αρναία έχει ταλαντούχους παίκτες, τα ίδια τα παιδιά πάντως πρέπει να καταλάβουν ότι κριτήριό τους πρέπει να είναι συνομήλικοί τους που αγωνίζονται στη Θεσσαλονίκη ή σε άλλες περιοχές κι όχι στα στενά όρια του νομού Χαλκιδικής. Οι νεαροί χρειάζεται να έχουν θέληση για δουλειά, υπομονή και πειθαρχία, αγωνιστική και εξωαγωνιστική, να ενταχθούν στις οδηγίες του προπονητή, να τον ακούν και εκείνος από τη μεριά του να τους διαπαιδαγωγεί, ώστε να παίρνουν σωστές βάσεις.
Μουδανιά, Λάκκωμα και ο άθλος της Σάρτης
Στη συνέχεια ο Μάκης Συμεωνίδης ρωτήθηκε για το επίπεδο της φετινής Α1 και ποιες ομάδες ξεχώρισε: «Σαφώς τα Μουδανιά είχαν μια πολύ καλή ομάδα και δίκαια πήραν το πρωτάθλημα. Για μένα, πάντως, καλύτερο επιθετικό ποδόσφαιρο έπαιξε το Λάκκωμα και του αξίζουν συγχαρητήρια. Μάλιστα αρκετά από τα παιδιά που παίζουν στο Λάκκωμα ήταν δικά μου, στις ακαδημίες της ΑΕ Φαλήρου.
Στα πλέι άουτ μου άρεσαν πολύ Κασσάνδρα και Ορμύλια. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έπεφταν τα Σήμαντρα, αυτό ήταν μια απογοήτευση. Θα ήθελα, ακόμα, να συγχαρώ τη Σάρτη για την κατάκτηση του κυπέλλου. Με την μεγάλη επιτυχία τους απέδειξαν γιατί το ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο άθλημα. Κρατώ όλες τις καλές σχέσεις που είχα αυτά τα δύο χρόνια με συναδέλφους προπονητές, με παράγοντες και διαιτητές».
«Δεν έγιναν σκόπιμα λάθη»
-Πώς ήταν η διαιτησία στη Χαλκιδική;
-Δεν υπάρχουν πολλοί διαιτητές κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συναντάς αρκετούς συνεχώς. Αυτό ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει ή συνηθίσει. Νομίζω ότι η Χαλκιδική έχει καλούς διαιτητές, άσχετα αν ακούγονται φωνές κατά καιρούς. Όποια λάθη έγιναν, δεν ήταν σκόπιμα.
Επίσης έχω παρατηρήσει πως κανένας διαιτητής δεν παραδέχεται ποτέ το τυχόν σφάλμα του αμέσως μετά τον αγώνα, για αυτό και εγώ προσωπικά δεν πήγαινα ποτέ να ζητήσω τα ρέστα ή να διαμαρτυρηθώ και ήθελα και οι παίκτες μου να είναι προσεκτικοί στην συμπεριφορά τους. Έκανα πολλές καλές γνωριμίες με διαιτητές, τους σέβομαι και με σέβονται.
Οι έφηβοι στη σημερινή εποχή
Ο Μάκης Συμεωνίδης είναι ένας έμπειρος προπονητής αλλά και καθηγητής μέσης εκπαίδευσης. Η γνώμη του έχει σημασία, καθώς διαμορφώνεται μέσα από πολλά χρόνια πείρας. Σε ερώτηση για τους σημερινούς εφήβους και νέους και τον εθισμό τους στην τεχνολογία, απάντησε: «Στα τελευταία 30 χρόνια έχουν συμβεί οι μεγαλύτερες αλλαγές παγκοσμίως, αφού η τεχνολογική επανάσταση είναι σαν μια έκρηξη. Εμείς οι μεγαλύτεροι οφείλουμε να σκύψουμε και να παρακολουθήσουμε αυτά τα δεδομένα και να τα εξηγήσουμε.
Πιστεύω πως η σημερινή γενιά είναι πιο έξυπνη, πιο δραστήρια από τη δική μας, πιο ακομπλεξάριστη και υπερέχει σε ευφυϊα και πνευματική οξυδέρκεια. Από την άλλη μεριά, έρχεται το πρόβλημα πως δεν αθλούνται πολύ, ενώ με την υπερβολική ενασχόληση με τα κινητά, γίνεται εθισμός με πολλαπλές συνέπειες. Όταν ένα παιδί εξοικειώνεται από μικρή ηλικία σε διάφορα θεάματα, ακούσματα ή στη βία γενικότερα, αυτό ενδέχεται να εξελιχθεί σε σοβαρό πρόβλημα. Χρειάζεται να τους γίνει βίωμα η άθληση, να τους δίνουμε κίνητρα.
Εγώ στα παιδιά στο σχολείο τους λέω ότι η γυμναστική είναι το καλύτερο μάθημα, διότι ωφελεί το σώμα και το μυαλό, αλλά παράλληλα είναι και το μοναδικό μάθημα που θα το κάνουν αργότερα στη ζωή τους και ως χόμπι, για παράδειγμα στην παραλία, μόνοι ή με φίλους τους. Επομένως, τους λέω, είτε θα το κάνεις συστηματικά μόνος σου, είτε θα σε αναγκάσει μετά από χρόνια ένας γιατρός να το κάνεις. Επίσης, πολλές φορές μιλάω στους παίκτες μου για τη διατροφή και τον τρόπο ζωής, πόσο ρόλο παίζουν για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης στο γήπεδο».
Ο ρόλος των εκπαιδευτικών
Ο Μάκης Συμεωνίδης διετέλεσε και μέλος της ΟΕΣΑ, της Οργανωτικής Επιτροπής Σχολικών Αγώνων. Δεν διστάζει να εκφράσει την αντίθεσή του στην απόφαση να απαγορεύονται οι φίλαθλοι στα παιχνίδια μεταξύ διαφόρων σχολείων: «Πώς μπορούμε, αλήθεια, να εκπαιδεύσουμε το παιδί να είναι σωστό στην κερκίδα όταν μεγαλώσει, από τη στιγμή που δεν το αφήνουμε τώρα που είναι μικρό; Δεν συμφωνώ με αποφάσεις τύπου «πονάει χέρι, κόβει χέρι».
Σημαντική είναι η ευθύνη και ορισμένων εκπαιδευτικών που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Υπάρχει μεγαλύτερο γεγονός από έναν τελικό του νομού Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα; Εγώ θα ήθελα πολύ να έχουν κόσμο τα παιχνίδια, πάντα όμως υπό την ευθύνη ενός καθηγητή. Το ζήτημα είναι πώς θα προαχθεί σε ένα παιδί ο πολιτισμός, ώστε να του μείνει σε όλη του τη ζωή κι εδώ παίζουν ρόλο και οι εκπαιδευτικοί.
Πρέπει να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει τι είναι σωστό, τι λάθος. Ακόμα και σε δύσκολους χαρακτήρες, πρέπει εσύ να σκύψεις, να δουλέψεις με το παιδί, να το ακούσεις και να το νουθετήσεις, να χαμηλώσεις εσύ και έπειτα να σηκωθείτε μαζί».
Η επόμενη μέρα
Ποια είναι η επόμενη μέρα για τον Ματθαίο Συμεωνίδη; Ο ίδιος τονίζει: «Δεν έχω μιλήσει ακόμα με τη διοίκηση της Αρναίας, ούτε και με κάποια άλλη ομάδα. Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις».
