Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Στιγμές» στο One.
Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, μεταξύ άλλων, μίλησε για την πολιτική του διαδρομή, τη γνωριμία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις συνθήκες που οδήγησαν στη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος θυμήθηκε την πρώτη του επαφή με τον Ανδρέα Παπανδρέου στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ήταν φοιτητής και μέλος της Νεολαίας του Κέντρου. Περιέγραψε τη συνεργασία τους ως εγκάρδια, αλλά σημείωσε ότι υπήρχαν διαφωνίες, καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου επιθυμούσε τον πλήρη έλεγχο της Νεολαίας.
«Με τον Ανδρέα Παπανδρέου γνωριστήκαμε το 1964, όταν εκείνος συμμετείχε στις εκλογές. Υπήρχε μια καλή σχέση, αλλά διαφωνούσαμε σε πολλά, καθώς εκείνος ήθελε να έχει τον έλεγχο», είπε.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος εξήγησε πως, ενώ αγωνιζόταν για την ανανέωση του πολιτικού χώρου, βρέθηκε αντιμέτωπος με εσωκομματικές αντιπαραθέσεις. Η προσπάθειά του να εκσυγχρονίσει το κόμμα τον έφερε σε σύγκρουση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, οδηγώντας τελικά στη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ.
Στη συνέχεια, η συζήτηση επικεντρώθηκε στην περίοδο του ειδικού δικαστηρίου για τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπου ο κ. Κωνσταντόπουλος είχε οριστεί κατήγορος. Ο ίδιος περιέγραψε την πίεση που βίωσε τόσο από το πολιτικό περιβάλλον όσο και από την κοινή γνώμη: «Η πίεση ήταν αφόρητη. Η μητέρα μου με στήριξε, λέγοντάς μου να παραμείνω έντιμος. Ήταν μια δύσκολη, δραματική περίοδος, που σημάδεψε την πολιτική ιστορία της χώρας».
Παρά τη σκληρή πολιτική αντιπαράθεση, τόνισε ότι οι προσωπικές του σχέσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου παρέμειναν άθικτες. Μάλιστα, αποκάλυψε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου του ζητούσε συχνά τη γνώμη του σε κρίσιμες στιγμές: «Με ρώτησε: “Εμείς, γιατί βρεθήκαμε χώρια;” Ήταν μια ερώτηση που με άφησε άφωνο. Παρά τις διαφωνίες μας, υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός».
Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος αναφέρθηκε στις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής του, όταν βρέθηκε στα χέρια του καθεστώτος της χούντας. Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού μίλησε για τα τέσσερα χρόνια φυλάκισής του, τα οργανωμένα βασανιστήρια που υπέστη και τις συνθήκες στις οποίες κλήθηκε να επιβιώσει.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος εξιστόρησε τον κρίσιμο ρόλο της μητέρας του, η οποία, παρά τους φόβους της, κατάφερε να κινητοποιήσει ανθρώπους του περιβάλλοντός της για να μάθει πού κρατούνταν ο γιος της. Ανάμεσά τους, ένας μαθητής της που, ως υπασπιστής του τότε διοικητή της χωροφυλακής, κατάφερε να σπάσει την απομόνωση και να ενημερώσει τη μητέρα του για την κατάσταση του.
Με την ανάμνηση φορτισμένη, περιέγραψε το διάλογο με τον νεαρό: «Η μάνα σου με έμαθε γράμματα και έχω υποχρέωση», θυμάται να του λέει, ενώ προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα τραύματα του κ. Κωνσταντόπουλου από το ξύλο.
Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού μίλησε εκτενώς για τα οργανωμένα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. «Σε έβαζαν να περπατάς ασταμάτητα, χωρίς φαγητό ή νερό, και αν σταματούσες, έτρωγες ξύλο», δήλωσε, ενώ θυμήθηκε τη στιγμή που αναγκάστηκε να πιει νερό από μια τουρκική τουαλέτα για να καταπολεμήσει τη δίψα του.
Με ψυχραιμία, αναφέρθηκε στις επιπτώσεις των βασανιστηρίων: «Πολλοί δεν άντεχαν. Ήταν ανθρώπινο να λυγίσεις, να σε πιάσει πανικός ή να κουβαλάς ένα τραύμα για πάντα».
Η εμπειρία του επιδεινώθηκε όταν, ενώ ήταν φυλακισμένος στις φυλακές Αβέρωφ, πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του. Παρά τις εκκλήσεις του Ερυθρού Σταυρού, δεν του επετράπη να παραστεί στην κηδεία. «Δεν με άφησαν ούτε να τον αποχαιρετήσω», είπε, περιγράφοντας την ακραία απομόνωση στην οποία τον μετέφεραν μετά το περιστατικό.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος κατέληξε λέγοντας ότι αυτή η περίοδος αποτέλεσε τη «δεύτερη μήτρα» της ζωής του. «Δεν ωραιοποιώ, ούτε μυθοποιώ. Αυτές οι εμπειρίες είναι βαθιά ανθρώπινες. Είναι τραύματα που σε αλλάζουν για πάντα».
