Οι Οικολόγοι Πράσινοι διοργάνωσαν με επιτυχία το 16ο τακτικό συνέδριο.
Απόρροια του συνεδρίου είναι το κείμενο των πολιτικών αποφάσεων που ακολουθεί όπως ψηφίστηκε από το σώμα και το οποίο αποτελεί σύνθεση των προτάσεων των κκ. Γ. Δημαρά και Γ. Τσιρώνη.
“Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ, το μέλος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στην Ελλάδα, με εικοσαετή παρουσία στην ελληνική πολιτική ζωή, έχουμε αναλάβει την κύρια ευθύνη για την ανάπτυξη της Πολιτικής Οικολογίας στη χώρα μας και συνεχίζουμε με νέες δυνάμεις αυτή την προσπάθεια.
Η επιβίωση, η ευημερία και το μέλλον όλων μας ευρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο με την ασκούμενη πολιτική, που δεν εντάσσεται στη αναγκαία προσπάθεια να εξασφαλιστεί το μέλλον της ζωής μας επάνω στον πλανήτη που απειλείται από την παγκόσμια κλιματική κρίση. Οι αρμόδιοι επιστήμονες αλλά και οι ενημερωμένοι πολίτες αναγνωρίζουν πλέον τις επικίνδυνες καταστάσεις πού οδηγούμαστε και οφείλονται στον τρόπο ανάπτυξης των οικονομιών, με βασικό χαρακτηριστικό τον άκρατο ανταγωνισμό, την οικονομική μεγέθυνση και την κυριαρχία τεραστίων πολυεθνικών επιχειρήσεων, πού για χάρη των κερδών και της εξουσίας υπονομεύουν το μέλλον της ανθρωπότητας.
Η πολιτική οικολογία προτείνει από δεκαετίες τώρα μία εντελώς διαφορετική εναλλακτική πρόταση που θα αλλάξει πολλά στον τρόπο της παραγωγής, μεταφοράς και διανομής των αγαθών αλλά και στο μοντέλο κατανάλωσης που μας έχει επιβληθεί. Η δική μας πρόταση είναι ριζικά αντίθετη με την σημερινή κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική αλλά και διαφορετική από την πρόταση των κομμάτων της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας.
Εμείς οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ αναγνωρίζουμε την ευθύνη που έχουμε ώστε οι προτάσεις του παγκόσμιου οικολογικού κινήματος, να γίνουν κτήμα των πολιτών και να μας δώσουν τη δύναμη για μια σοβαρή και αυτόνομη παρουσία στο Ελληνικό και ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχουμε προτάσεις για σοβαρές παρεμβάσεις και αλλαγές για την προστασία του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος σε εθνικό επίπεδο, στους Δήμους και τις Περιφέρειες και ζητάμε για αυτό τη στήριξη όλων των πολιτών. Καλούμε ειδικότερα όσους έχουν κατανοήσει την επείγουσα ανάγκη για αλλαγή πολιτικής με βάση τις αξίες των οικολογικών θέσεων, να μην εμμένουν πλέον απαθείς «συμπαθούντες» της οικολογίας, αλλά να συμπορευτούν ενεργά και με κάθε τρόπο στην προσπάθειά μας και να οργανωθούν σε τοπικές οικολογικές κινήσεις και το κόμμα των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ. Διότι οι καθοριστικές αποφάσεις για τη χώρα μας το επόμενο διάστημα, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα παίρνονται κυρίως από τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια, η αστική δημοκρατία λειτουργεί με πολιτικά κόμματα και χωρίς συμμετοχή σε αυτές τις διαδικασίες απλώς αφήνουμε χώρο να κυριαρχούν δυνάμεις που δεν θέλουν ουσιαστική δημοκρατία, δικαιοσύνη και οικολογική ευημερία.
Έχουμε όλοι οι Έλληνες και Ελληνίδες ευθύνη να βοηθήσουμε να σταθεί στα πόδια του και να αποκτήσει ποιοτικά χαρακτηριστικά και δύναμη το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων, που με πολλές δυσκολίες στάθηκε όρθιο μέχρι τώρα και είναι ανάγκη των καιρών να αναπτυχθεί πολύ περισσότερο .Σε αυτή την προσπάθεια χρειαζόμαστε τη συμμετοχή όλων και ιδιαίτερα των νέων.
Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ
Η φετινή χρονιά χαρακτηρίστηκε από την πανδημία του κορωνοϊού. Η παγκόσμια αυταπάτη ότι ο άνθρωπος είναι υπεράνω της φύσης κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, δικαιώνοντας απόλυτα τις πράσινες αξίες για σεβασμό στην φύση, της οποίας αποτελούμε αναπόσπαστο μέρος.
Η κλιματική αλλαγή συνοδευόμενη από την κατασπατάληση των πεπερασμένων φυσικών πόρων, την ρύπανση του αέρα, των υδάτων και των εδαφών μας και η αδιάκοπη καταστροφή των παγκόσμιων δασών οδηγούν τοπικά σε αδιέξοδα και σε κοινωνικές και οικονομικές ακόμα και πολιτισμικές καταρρεύσεις σε διάφορες περιοχές του κόσμου που πλήττονται σε μία λίστα η οποία μεγαλώνει.
Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ δεν συμμεριζόμαστε την επίπλαστη αισιοδοξία για μείωση του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής εξαιτίας της πρόσφατης υγειονομικής κρίσης. Φαίνεται ότι ακόμα και εάν τεκμηριωθεί κάποια μείωση, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα εδραιωθεί, εφόσον ο προβληματισμός αυτός δεν έχει θέση στον δημόσιο λόγο παρά μόνο η επαναφορά σε μία καταστροφική κανονικότητα. Αντίθετα, ανησυχούμε ότι η οικονομική κρίση, απόρροια της πανδημίας, θα αποτελέσει αφορμή για να μειωθεί η προσπάθεια για την πλήρη απανθρακοποίηση μέχρι το έτος 2050 και θα μειωθούν οι οικονομικοί πόροι για την αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης.
Τα πολιτικά γεγονότα στις ΗΠΑ αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά, ότι η δημοκρατία βρίσκεται υπό απειλή.
Τέσσερις βασικές παράμετροι αποδεικνύουν ότι το σημερινό αδιέξοδο οικονομικό σύστημα αδυνατεί να επιλύσει προβλήματα και αντίθετα γίνεται η αιτία για την όξυνση τους:
Η φτώχια εντείνεται και οι κρίσεις μετατρέπονται διαρκώς σε αφορμές για να γίνουν οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Παράλληλα εντείνεται η αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων, η κατάρρευση της βιοποικιλότητας, η ρύπανση των ποταμών, των λιμνών και των ωκεανών και η εξάντληση των υδάτινων και δασικών πόρων.
Οι περιφερειακές συγκρούσεις κορυφώνονται και εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούνται στην προσφυγιά και τη μετανάστευση.
Σε αυτή την εντεινόμενη αστάθεια και αβεβαιότητα αναδεικνύονται δύο σενάρια πολιτικής ανατροπής:
Το πρώτο και εφιαλτικό σενάριο είναι η αναβίωση του ναζισμού με κυρίαρχο πρόταγμα του την ξενοφοβία. Για τη ναζιστική ιδεολογία τα παραπάνω αδιέξοδα είναι μία ευκαιρία να εξοντωθούν μαζικά οι ασθενέστεροι, οι μελαμψοί, οι κάτοικοι φτωχών χωρών και να επιβιώσουν οι «ανώτεροι λευκοί πολιτισμένοι». Για τους νοσταλγούς δεν χωράμε όλοι σε αυτόν τον πλανήτη και όσοι πνίγονται στη Μεσόγειο ή σκοτώνονται στα Αμερικανομεξικανικά σύνορα είναι καλοδεχούμενη φυσική επιλογή σύμφωνα με την ψευδοδαρβινική τους αντίληψη. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι παρασύρονται σε τέτοια λαϊκιστικά ξενοφοβικά σενάρια αυταπατώμενοι ότι θα διαφυλάξουν το επίπεδο ζωής τους, που καταρρέει.
Το δεύτερο ελπιδοφόρο σενάριο είναι οι πράσινες οικονομικές και κοινωνικοπολιτικές προτάσεις. Με πυξίδα τη βιωσιμότητα, την απανθρακοποίηση, τις αειφορικές καλλιέργειες, την δραστική μείωση του καταναλωτισμού με την ικανοποίηση των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών καθώς και την αξιοποίηση των τεχνολογικών καινοτομιών ως κοινών αγαθών, είναι δεδομένο, ότι μπορούμε να ευημερούμε σεβόμενοι τα όρια του πλανήτη μας. Όλο και περισσότερες μικρές καινοτόμες επιχειρήσεις ξεπηδάνε καθημερινά, στις οποίες οι εργαζόμενοι είναι και συνέταιροι ενώ οι πελάτες γίνονται ακόμα και φίλοι με τους παραγωγούς μέσα από ένα δίκαιο εμπόριο. Με μία αειφορική διαχείριση των κοινών πόρων και ελεγχόμενη γεννητικότητα με σκοπό τη βελτίωση του επιπέδου ζωής, μπορούν να αναπτυχθούν και οι ασθενέστερες κοινωνίες του πλανήτη μας.
Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να απαντήσουν στα αδιέξοδα της εποχής μας:
Ο κυρίαρχος νεοφιλελευθερισμός μπορεί πλέον να αναπαράγεται μόνο με τη δημιουργική καταστροφή. Αξιοποιεί ανάλγητα πολέμους, τσουνάμι, τυφώνες, μεγα-πυρκαγιές και άλλες φυσικές καταστροφές. Ακόμα και στην παρούσα υγειονομική κρίση έχουμε ραγδαία μετατόπιση πλούτου προς τους οικονομικά ισχυρούς.
Η σοσιαλδημοκρατία είτε μαραζώνει είτε ενσωματώνεται στον νεοφιλελευθερισμό. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν υγιείς δυνάμεις και προσωπικότητες με τις οποίες η Πολιτική Οικολογία μπορεί να συνεργάζεται και να συμμαχεί.
Η Αριστερά από την άλλη περνάει σε παγκόσμιο επίπεδο τη δική της κρίση. Δεν φαίνεται ότι μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες και να δώσει πειστικές λύσεις με προοπτική για την Ευρώπη και τον κόσμο, καθώς δεν έχει ένα διακριτό όραμα ενώ εστιάζεται κυρίως σε μάχη αναχωμάτων.
Η ΕΥΡΩΠΗ
Η Ευρώπη εξακολουθεί να αδυνατεί να αποκτήσει οικονομική συνοχή, κοινή ταυτότητα στην εξωτερική πολιτική και αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών. Το Brexit δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Το αντιδημοκρατικό κρεσέντο σημαινόντων ατόμων και πολιτικών αλλά και η ξενοφοβική στάση κάποιων χωρών δεν εμπνέουν καμία αισιοδοξία ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να παίξει τον ρόλο που οφείλει με βάση το μέγεθος της οικονομίας της και της αγοράς της. Ταυτόχρονα, ένα ελπιδοφόρο «πράσινο κύμα» αρχίζει και δείχνει σημαντικές πολιτικές επιτυχίες, ενώ η δυνατότητα εφαρμογής μιας «Νέας Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας» αποτελεί κυρίαρχο επίδικο για την μετά COVID-19 εποχή.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Η νέα ελληνική κυβέρνηση διέψευσε τάχιστα τις προσδοκίες ακόμα και των πλέον απαισιόδοξων για το ότι:
θα ολοκλήρωνε τάχιστα τους δασικούς χάρτες γιατί αυτό εξυπηρετεί την υγιή επιχειρηματικότητα.
θα προστάτευε την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα
θα έδινε ιδιαίτερο βάρος στην αγροτική παραγωγή που μπορεί να αποτελέσει πυλώνα για την ανάταση της ελληνικής οικονομίας.
θα θέσπιζε ένα βιώσιμο χωροταξικό για τις ανεμογεννήτριες και τα ηλιακά πάρκα.
Ο κατάλογος όσων θα έκανε η κυβέρνηση σύμφωνα με τις προσδοκίες που καλλιέργησε στην ελληνική κοινωνία είναι μακρύς, αλλά η πραγματικότητα και οι επιλογές της την διαψεύδουν καθημερινά εξακολουθεί να εστιάζει στην εξυπηρέτηση πελατειακών συμφερόντων.
Στην «μεγάλη» και «εμβληματική επένδυση» του Ελληνικού μεταβάλει διαρκώς την υπογεγραμμένη συμφωνία επ’ ωφελεία του αναδόχου. Η συμφωνία ήταν ήδη σκανδαλωδώς ευνοϊκή για τον ανάδοχο και υπογράφτηκε υπό το καθεστώς εκβιασμού της πρώτης αξιολόγησης. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να χαρίζονται διαρκώς νέα προνόμια υπέρ του αναδόχου. Κάθε νέα χαριστική ρύθμιση επιδεινώνει την χωροταξική επιβάρυνση της περιοχής. Η καταχρηστική εύνοια του αναδόχου δρα σε βάρος της υγιούς ανάπτυξης της περιοχής και της Αττικής που θα πλήξει βάναυσα τους επαγγελματίες και την τοπική οικονομία.
Δεν υπήρχε κανένας λόγος να ανακληθούν όλοι οι δασικοί χάρτες, πέρα από την εξυπηρέτηση ελαχίστων «πελατών».
Δεν υπήρχε κανένας λόγος να παγώσει το μετρό Θεσσαλονίκης, πέρα από την ικανοποίηση του εργολάβου που «τρίβει τα χέρια του» για τον πολλαπλασιασμό του τζίρου του.
Σταθερή στρατηγική της κυβέρνησης αποδεικνύεται η στήριξη των καναλαρχών.
Στο μέτωπο της πανδημίας η κυβέρνηση είναι απόλυτα υπεύθυνη για τις τραγικές συνέπειες του δεύτερου κύματος.
Στο πρώτο κύμα όλος ο πλανήτης αιφνιδιάστηκε, το lockdown έγινε αποδεκτό και εφαρμόστηκε από την συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας και του πολιτικού κόσμου, γιατί έπρεπε να κερδηθεί χρόνος, ώστε να αντιμετωπιστεί ο απρόβλεπτος εχθρός.
Στη δεύτερη φάση της πανδημίας η κυβέρνηση είχε όλο το χρόνο ώστε να :
Οργανώσει πολλαπλάσιες ΜΕΘ που θα μείνουν προίκα στο ΕΣΥ (έστω και σε προσωρινές εγκαταστάσεις σε αθλητικά κέντρα κ.λπ.)
Να προσλάβει επαρκείς δασκάλους και να μισθώσει αίθουσες, ώστε να τηρούνται αποστάσεις ασφαλείας, όπως επέβαλε στην εστίαση
Να προσλάβει προσωρινούς οδηγούς για τις ώρες αιχμής και να ενοικιάσει λεωφορεία
Να οργανώσει πολλαπλάσιους εργαστηριακούς ελέγχους, ώστε τάχιστα να ανιχνεύονται όλες οι επαφές κάθε φορέα.
Να εστιάσει στην προφύλαξη των ευπαθών ομάδων
Να προσαρμόσει την αποζημίωση με ένα πρόγραμμα στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και νέων επιχειρηματιών.
Εγκλωβισμένη ανάμεσα στην ανικανότητα και στην ιδεοληψία που είναι αλλεργική σε κάθε δημόσια δαπάνη, βρέθηκε απροετοίμαστη για το δεύτερο κύμα.
Η ανυπαρξία σοβαρής προετοιμασίας της κυβέρνησης οδήγησε σε εκτροχιασμό τα κρούσματα και τις νοσηλευτικές ανάγκες και την χώρα σε δεύτερο περιορισμό κυκλοφορίας και με απρόβλεπτες συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή.
Ακόμα και την αναγκαία ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας η κυβέρνηση την έχει μετατρέψει σε πελατειακό πάρτι με εγκρίσεις για φαραωνικά έργα σε ευαίσθητα οικοσυστήματα, όπως τα Άγραφα. Ακόμα και η αιολική ενέργεια έγινε αφορμή για εργολαβικές κερδοσκοπίες.
Στα εθνικά θέματα καλό είναι να είμαστε προσεκτικοί και να επιδιώκουμε την εθνική συνεννόηση, ωστόσο δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουμε γεγονότα όπως:
Τις τραγικές εξελίξεις στο προσφυγικό ζήτημα, όταν κατά την περίοδο που η ΝΔ ήταν αντιπολίτευση, εργαλειοποιήθηκε για να πληγεί η τότε κυβέρνηση και να ικανοποιηθεί ένα ξενοφοβικό τμήμα της κοινωνίας. Στα νησιά έχουν εγκλωβιστεί χιλιάδες πρόσφυγες που ζουν σε τραγικές συνθήκες. Η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αδιαπραγμάτευτη.
Την διαπραγματευτική αναποτελεσματικότητα στα κέντρα των ευρωπαϊκών θεσμών, ιδιαίτερα αναφορικά με τις κυρώσεις (π.χ. στη πώληση όπλων) για την Τουρκική προκλητικότητα.
Το χειρότερο: Η πολιτική ηγεσία οδηγεί τη Ελλάδα να «ξαναχρυσοπληρώσει» την αμφίβολη στήριξη Ευρωπαίων και Αμερικανών με αγορές αεροπλάνων και πλοίων υπό τον φόβο της πολεμικής απειλής, τη στιγμή που το δημόσιο χρέος εκτροχιάζεται.
Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ δικαιωνόμαστε για μία ακόμα φορά όταν εδώ και πολλά χρόνια προειδοποιούμε ότι οι υποτιθέμενοι υδρογονάνθρακες στον βυθό της Μεσογείου δεν είναι τοξικοί μόνο για τα ψάρια και το περιβάλλον αλλά και για την γεωπολιτική σταθερότητα και την ευημερία των λαών μας. Όσοι βαυκαλίζονταν ότι εάν βρούμε υδρογονάνθρακες τα συμφέροντα των πολυεθνικών κολοσσών θα γίνουν ασπίδα προστασίας ενάντια στην τουρκική επιθετικότητα, θα έπρεπε τώρα να ζητούν δημόσια συγνώμη. Συμβαίνει το εντελώς αντίθετο, όπως συνέβη σε όλες τις χώρες με κοιτάσματα: Γεωπολιτική αστάθεια, πόλεμοι και απειλές. Η Ελλάδα θα πληρώσει σε οπλισμό πολλαπλάσια χρήματα από όσα θεωρεί ότι θα κερδίσει από τις εξορύξεις, αν και αμφιβάλουμε εάν θα κερδίσει τίποτα δεδομένου ότι οι υδρογονάνθρακες απαξιώνονται παγκοσμίως όσο η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ γίνεται φτηνότερη και το κόστος των ρύπων ακριβότερο. Θα πληρώσουμε λοιπόν πολύ ακριβά τα συμφέροντα των εξορυκτικών πολυεθνικών και του στρατιωτικο-πολιτικού συμπλέγματος που τις υποστηρίζει στην περιοχή μας, ενώ οι πυλώνες της οικονομίας μας, Πρωτογενής τομέας και Τουρισμός, βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταθέτουμε και σε αυτό το συνέδριο την πρόταση μας για έναν διαφορετικό δρόμο. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Την περαιτέρω ανάπτυξη της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας.
Τις ενεργειακές κοινότητες και την αυτοπαραγωγή ενέργειας.
Την στήριξη την στροφής του πρωτογενούς τομέα στην ποιότητα, την κατοχύρωση του ελληνικού σήματος, την ανάδειξη των ελληνικών προϊόντων καθώς και νέων καινοτόμων όπως πχ τα παράγωγα από τα αρωματικά φυτά με αξιοποίηση της έρευνας και των τεχνολογιών.
Την επιτάχυνση κατασκευής σιδηροδρομικού δικτύου.
Την πραγματική στροφή στην κυκλική οικονομία
Την στήριξη των πράσινων θέσεων στην αγορά εργασίας και στην εκπαίδευση.
Φορολογική πολιτική που θα συμβάλλει στην παραγωγική ανασυγκρότηση σε βιώσιμη κατεύθυνση, να προστατεύει το περιβάλλον, να ενισχύει την αποκέντρωση, να στηρίζει παραγωγικές επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα κάλυψης βασικών αναγκών, επιχειρήσεις και άτομα στους τομείς μόρφωσης και πολιτισμού, να λειτουργεί αναδιανεμητικά παίρνοντας περισσότερα από αυτούς που έχουν μεγάλα εισοδήματα στηρίζοντας τους φτωχούς.
Η Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες βιώσιμης ανάπτυξης σε πράσινους τομείς της οικονομίας που αποτελούν πλέον και την αιχμή του δόρατος της παγκόσμιας οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο ότι το νέο οικονομικό πενταετές πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκλήθηκε Green Deal.
Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ υπήρξαμε και παραμένουμε το μόνο κόμμα που μπορεί να υποστηρίξει αυτή τη στροφή στη βιωσιμότητα που θα σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον του.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ανοιχτή σε συμμαχίες με προοπτική την αλλαγή πορείας προς την βιωσιμότητα.
Ζούμε σε κρίσιμες εποχές και συνειδητοποιούμε ολοένα και περισσότερο ότι βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή στην ιστορία του ανθρώπου και της ζωής μας στον πλανήτη. Η κρίση, που βιώνουμε, μία όψη της οποίας είναι και η κλιματική αλλαγή, είναι παγκόσμια και απαιτεί παγκόσμιες αλλά και τοπικές συμμαχίες και δράσεις όλων εκείνων των πολιτικών δυνάμεων και κινημάτων που έχουν συνειδητοποιήσει το αδιέξοδο και βλέπουν ως αναγκαία μία ριζική αλλαγή πορείας.
Απαιτούνται πολλές και γιγάντιες δυνάμεις που θα συσπειρωθούν για να αλλάξουν την καταστροφική πλανητική πορεία της ανθρωπότητας.
Δεν φτάνουν οι ασύνδετες τοπικές και μειοψηφικές δυνάμεις, πρέπει άμεσα να ξεκινήσει ανοιχτός διάλογος ευρύτατης συνεργασίας με όλα τα δημοκρατικά προοδευτικά κόμματα και κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Η μεγάλη δυσκολία της πλειοψηφίας των πολιτών να συσπειρωθεί σε ένα ζωντανό κίνημα αλλαγής κατεύθυνσης έγκειται στις χρόνιες πελατειακές σχέσεις, καθώς και στην γενικότερη απάθεια που προωθεί η μαζική κουλτούρα και ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα με σκοπό το κέρδος και την πολιτική επιρροή των πολιτών καλλιεργώντας το όνειρο μιας επίπλαστης ευτυχίας και μιας ψευδούς «ανάπτυξης».
Είναι χαρακτηριστικό, ότι οικονομικοί κολοσσοί κατευθύνουν και επηρεάζουν πολιτικούς για να υπηρετούν τα κέρδη τους ενάντια σε κάθε λογική βιωσιμότητας.
Το είδαμε την προηγούμενη τετραετία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ να αμφισβητεί την κλιματική αλλαγή και να αποδεσμεύει τη χώρα του από τη συμφωνία του Παρισιού και τις υποχρεώσεις που αυτή επιβάλλει.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Κόμματα τα οποία ακολουθούν και υπηρετούν τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό με την κυριαρχία των αγορών πάνω από την πολιτική και τις κοινωνίες εξ’ αντικειμένου δεν γίνεται να συμμετέχουν σε ένα στρατηγικό σχέδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, εφόσον πρέπει να αρνηθούν την ιδεολογία τους και να καταλήξουν σε δεσμεύσεις που θα είναι αντίθετες στο σύστημα που υποστηρίζουν.
Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείεται να συμμετέχουν σε δράσεις και μέτρα για τη προστασία του περιβάλλοντος, εφόσον αυτό γίνεται πλέον κοινός τόπος, είναι ωστόσο αδύνατη η στρατηγική συμμαχία μαζί τους με σκοπό ένα κυβερνητικό πρόγραμμα για αλλαγές.
Αυτό δεν σημαίνει ότι σε ειδικές συνθήκες (π.χ. ακυβερνησίας ή σοβαρών καταστάσεων ή για επίλυση ζητημάτων που χρειάζεται εθνική συνεργασία) ότι είμαστε αντίθετοι σε συμμαχικές κυβερνήσεις που θα περιλαμβάνουν και την αντιστροφή της δεδομένης κατάστασης.
Αρκετά δεξιά και συντηρητικά κόμματα μιλάνε για προστασία του περιβάλλοντος και συμμετέχουν σε δεσμεύσεις για τις κλιματικές αλλαγές αρκεί αυτές οι αλλαγές να είναι τόσες και τέτοιες που να χωράνε στο νεοφιλελεύθερο αναπτυξιακό τεχνοκρατικό μοντέλο το οποίο όμως είναι αυτό που δημιουργεί την περιβαλλοντική κρίση και την κλιματική αλλαγή.
Βασική αρχή των πράσινων κομμάτων αποτελεί η συνεργασία και ο δημοκρατικός διάλογος βάση προγραμματικών αρχών.
Η ζητούμενη στρατηγική συμμαχία αφορά πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να αμφισβητήσουν πλευρές του κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου και να αλλάξουν προτεραιότητες με δημοκρατικές αποφάσεις των κοινωνιών, ώστε να μπει φρένο στην αλόγιστη οικονομική μεγέθυνση, την ανάπτυξη που βασίζεται στον καταναλωτισμό και τη κατασπατάληση των φυσικών πόρων δημιουργώντας ανισότητες και κοινωνική αδικία.
Στρατηγικές συμμαχίες της Πολιτικής Οικολογίας
Είναι αυτονόητο ότι οι συμμαχίες σε τοπικό επίπεδο με τους πολίτες δεν έχουν κομματικό χρώμα. Οι συμμαχίες για την προστασία της φύσης και της ζωής στις πόλεις και την ύπαιθρο πρέπει να ενώνουν το πολίτες που αναπνέουν τον ίδιο αέρα και πίνουν το ίδιο νερό.
Συμμαχίες απαιτούνται σε εθνικό, ευρωπαϊκό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο με στόχο προγράμματα διακυβέρνησης μακράς πνοής. Δυστυχώς, οι κυβερνητικές τετραετίες κάνουν τους σύγχρονους πολιτικούς να νοιάζονται περισσότερο για τις δημοσκοπήσεις και τις μικροπολιτικές εξυπηρετήσεις και λιγότερο την μεγάλη εικόνα της μελλοντικής βιωσιμότητας και ευημερίας.
Χρέος μας είναι συνεπώς η συσπείρωση μας γύρω και μαζί με αυτές τις δυνάμεις που έχουν πρόταγμα τους:
Την προστασία της ζωής στον πλανήτη που περιλαμβάνει το σύνολο της χλωρίδας και πανίδας και των φυσικών πόρων, την μέριμνα για την επιβίωση του ανθρώπινου γένους συμπεριλαμβανομένης και της κορυφαίας έκφρασή του που είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός (τέχνες, επιστήμες, πνευματική καλλιέργεια ).
Την δικαιοσύνη ως ηθική στάση ζωής, αναγκαία για να υπάρχουν συνεκτικές, αρμονικές και ειρηνικές ανθρώπινες κοινωνίες με προοπτική την κατάργηση των πολέμων, των στρατιωτικών ανταγωνισμών και την ζωή χωρίς βία.
Την Δημοκρατία, την ελευθερία, την ισότητα, που μαζί με την δίκαιη κατανομή του πλούτου θεμελιώνουν τις βάσεις για συνετές συμπεριφορές απέναντι στη ζωή με την γενικότερη έννοιά της. .
Η προστασία των δημόσιων και κοινών αγαθών.
Την Ισόρροπη και βιώσιμη οικονομία που θα αντέχει σε διεθνείς κρίσεις και δεν θα καταρρέει, όπως αυτή που βιώσαμε πρόσφατα, που θα διασφαλίζει τη διατροφή των Ελλήνων πολιτών, με χαρακτηριστικά βιωσιμότητας και ανθεκτικότητας με κύριο γνώμονα την αποκέντρωση και την ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών.
Το δικαίωμα στην εργασία, στην μόρφωση και στη λήψη αποφάσεων όλων των πολιτών σε έναν κόσμο πλουραλιστικό και δημοκρατικό
Τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη στήριξη των νέων πολιτών που εγκαταλείπουν τη χώρα ή παραμένουν στο περιθώριο.
Την ποιότητα της καθημερινής ζωής και το δικαίωμα στην ευτυχία
Τα βασικά πολιτικά ρεύματα που θα μπορούσαν να συνεργαστούν, είναι η υπεύθυνη πολιτική οικολογία, η ανανεωτική αριστερά, η συνεπής ασυμβίβαστη σοσιαλδημοκρατία, αλλά και συντηρητικοί πολίτες που ανησυχούν για το μέλλον του ανθρώπινου πολιτισμού και ζητούν λύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Όλες αυτές οι δυνάμεις πρέπει να συναντηθούν για να βρουν τον κοινό παρονομαστή. Να συγκλίνουν προγραμματικά στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον Πλανήτη.
Στη σημερινή συγκυρία στην Ελλάδα της πανδημίας, του μεγάλου χρέους, της ανεργίας, της ανέχειας και των γεωπολιτικών επικίνδυνων καταστάσεων, αλλά και των τεράστιων αναξιοποίητων δυνατοτήτων που διαθέτει η χώρα είναι ανάγκη να δημιουργηθεί μια ισχυρή ευρεία συμμαχία που θα περιλαμβάνει πολιτικούς σχηματισμούς και έντιμους πολίτες με διάθεση να συμβάλλουν στην σωτηρία της χώρας και να υποστηρίξουν σε κάθε επίπεδο ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με άξονες την βιωσιμότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Μια πραγματική αναγέννηση της χώρας θα περνούσε από την διάλυση ή την συρρίκνωση των μηχανισμών των πελατειακών σχέσεων και της διαπλοκής και μια συμμαχική κυβέρνηση που θα δώσει λύσεις σε παρόντα χρόνο και θα χαράζει τον οδικό χάρτη για επιβίωση και ευημερία των επόμενων γενεών.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί από όλους μας ότι η ευημερία μας εξαρτάται από την ποιοτική ανασυγκρότηση του κράτους, την δημιουργία συνεκτικής, δίκαιης, αλληλέγγυας και δημοκρατικής κοινωνίας στην οποία ο κάθε πολίτης κρίνει και κρίνεται, συμμετέχει σε κοινωνικές συλλογικότητες, συν-διαμορφώνει τις αποφάσεις αλλά λογοδοτεί και για την δική του προσωπική συμβολή και συμπεριφορά.
Όλα αυτά σε ένα Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Βιώσιμης Παραγωγικής Ανασυγκρότησης που θα αποτελεί τη βάση και κυβερνητικού προγράμματος.
Εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι επιβεβαιώνουμε την απόφαση μας για αυτόνομη κάθοδο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ευελπιστώντας να καταστούμε ο πόλος συσπείρωσης των οικολογικών δυνάμεων της χώρας και να δώσουμε την εκλογική μάχη για την επόμενη Βουλή και Ευρωβουλή, για να αποκτήσει η Οικολογία τη θέση και τη φωνή που της αξίζει.
Επιβεβαιώνουμε την απόφαση μας για αυτόνομη κάθοδο ως κόμμα και ως οικολογικός χώρος στις επόμενες βουλευτικές και ευρωπαϊκές εκλογές
Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Το κόμμα μας καλεί όλες τις συνεπείς δυνάμεις της οικολογίας να συσπειρωθούν στο κόμμα των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ και να συνδεθούν με τις Τοπικές και Περιφερειακές Κινήσεις. Καλούμε τη νεολαία, τους βιοκαλλιεργητές, τα κινήματα πόλης και δικαιωμάτων, τα κινήματα ποιότητας ζωής, τους αγρότες, τους εργαζόμενους, τις αποκεντρωμένες οικο-κοινότητες και τους αγωνιστές της τοπικής ανάπτυξης να συνδεθούν με τον φυσικό τους πολιτικό χώρο.
Όπου δεν υπάρχουν τοπικά οργανωμένες οικολογικές δυνάμεις θα στηρίξουμε πρωτοβουλίες για τη δημιουργία τοπικών επιτροπών ενότητας του οικολογικού χώρου που θα συνδέονται με τους περιβαλλοντικούς συλλόγους, τις παραγωγικές συλλογικότητες, τις συλλογικές δραστηριότητες πολιτισμού και θα αναπτύσσουν πολλαπλή δραστηριότητα και κυρίως πολιτική οικολογική δράση σε κάθε πόλη σε κάθε νομό σε κάθε περιφέρεια.
Θα συμβάλλουμε με πρωτοβουλίες για τη μεγάλη και αναγκαία ενότητα του οικολογικού χώρου αλλά και για ευρύτερες συμμαχίες ώστε να αλλάξει η πορεία διακυβέρνησης στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στον Πλανήτη.
ΤΟ 16ο ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, Νοέμβριος 2020″
