Η ομάδα θεάτρου “Ολα Καλά” θα παρουσιάσει για τρεις ημέρες, 17-19 Νοεμβρίου 2023, την παράσταση “Αχυρώνας” που έγραψε ο Γιώργος Μπουρονίκος.
Η παράσταση, που θα “ανέβει” στο θέατρο Μελίνα Μερκούρη στην Καλαμαριά, θα αναδείξει τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από το σύγχρονο ζήτημα της απομόνωσης των ανθρώπων.
Για την παράσταση μίλησε στο Thes.gr ο συγγραφέας του έργου, Γιώργος Μπουρονίκος, που επίσης αναφέρεται στη συνεργασία του με καταξιωμένους ανθρώπους της τέχνης αλλά και τα επόμενα σχέδιά του.
– Μιλήστε μας για το θεατρικό σας έργο “Ο Αχυρώνας”. Γιατί κάποιος να έρθει να το δει;
“Αρχικά θα έλεγα ότι είναι ωραίο να στηρίζουμε κάθε καλλιτεχνική προσπάθεια, ειδικότερα αν προέρχεται από την ανιδιοτελή διάθεση κάποιων ανθρώπων που δεν έχουν κανένα οικονομικό όφελος για αυτό που κάνουν. Πολύ περισσότερο δε όταν στα πλαίσια της δημιουργικής τους αναζήτησης βοηθούν και κάποιους φορείς φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Αναφορικά τώρα με το ερώτημα σας, θα πρότεινα να έρθουν όλοι να δούνε την παράσταση διότι ‘Ο Αχυρώνας’ είναι ένα πολυσύνθετο κοινωνικό δράμα που καταφέρνει να αναδείξει διαχρονικά προβλήματα της κοινωνίας όπως η απομόνωση, η εσωτερική μοναξιά και η παραίτηση χωρίς όμως να εγκαταλείπει και τα στοιχεία της κωμωδίας. Ο θεατής θα προβληματιστεί, ίσως και να ταυτιστεί με κάποιους χαρακτήρες αλλά παράλληλα θα γελάσει και με κάποιους άλλους”.
– Πώς αποφασίσατε να γράψετε αυτό το έργο; Ποια ήταν τα ερεθίσματά σας;
“Πιστεύω ότι ο κάθε συγγραφέας αντλεί την έμπνευση του από την πηγή ή το πηγάδι καλύτερα των βιωμάτων του. Είναι πολυσύνθετη διαδικασία. Μία εικόνα πριν από χρόνια, μία λέξη ή μία φράση που άκουσες πριν από μέρες, ακόμη και μία έκφραση μιας γυναίκας στο δρόμο που πριν λίγο συνάντησες, δημιουργούν μέσα μας συναισθήματα κι αυτά με την σειρά τους ένα παζλ εικόνων που στο τέλος η φαντασία τα κάνει μία ιστορία. Για τον ‘Αχυρώνα’ η φράση κλειδί και το ερέθισμα ήταν όταν αναρωτήθηκα αν η αγάπη είναι κάτι ζωντανό μέσα μας ή κάτι άψυχο. Καταλήγοντας ότι η αγάπη είναι ζωντανή, ακολούθησε η επόμενη, φαινομενικά παιδική απορία, ‘αν δεν έχω πουθενά να την χαρίσω δε θα χαλάσει, δε θα σαπίσει μέσα μου;’ Κάπως έτσι άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι της γραφής αναζητώντας αρχικά τους ανθρώπους που βιώνουν μία τέτοια κατάσταση και στην συνέχεια ανακαλύπτοντας, μέσα από τους χαρακτήρες του έργου, την λύτρωση”.
– Αν και ερασιτεχνική ομάδα, συνεργάζεστε με δυο επαγγελματίες στο χώρο τους, τον σκηνοθέτη κ.Ζαχαριάδη και τον μουσικοσυνθέτη Κ.Καζαντζή. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση; Ποια η γνώμη σας γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Ήταν εύκολη η συνεργασία σας;
“Αρχικά δέχομαι τον όρο “ερασιτεχνική ομάδα” επειδή ακριβώς κανένας δεν βιοπορίζεται από αυτό, διότι κατά τ’ άλλα, ότι κάνουμε, προσπαθούμε να γίνετε με τον αρτιότερο και ποιοτικότερο τρόπο. Τα σκηνικά μας, οι αφίσες, τα προγράμματα ακόμη και οι άνθρωποι της υποδοχής στο θέατρο δε θυμίζουν σε τίποτα προχειρότητα. Η ενδυματολόγος μας η κυρία Θέμιδα Χρηστίδου αλλά και ο φωτογράφος μας ο Γιώργος Κατσαντώνης είναι επίσης δύο εξαιρετικοί επαγγελματίες. Συνεχίζοντας απαντώ και στο ερώτημα σας. Όταν αποφασίσαμε να προχωρήσουμε ως ομάδα με τον ‘Αχυρώνα’, γνωρίζοντας την δυσκολία του έργου, αναζητήσαμε τον άνθρωπο που θα μπορούσε να μας υποστηρίξει σε ένα τέτοιο εγχείρημα.
Ήταν μεγάλη η χαρά μας όταν ο κ.Ζαχαριάδης, διαβάζοντας το έργο, δέχτηκε να μας αναλάβει. Η καθοδήγηση του ήταν καταλυτική. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό επαγγελματία, ακούραστο με τεράστια υπομονή και επιμονή. Διεύρυνε, και όχι μόνο σε επίπεδο απόδοσης, τις δυνατότητες της ομάδος και κατάφερε να αναδείξει ακόμη περισσότερο το έργο. Είναι σπουδαίο για κάθε ομάδα να έχει έναν τέτοιο σκηνοθέτη. Αναφορικά τώρα με τον κ.Καζαντζή τι να τολμήσω να πω; Πετράδι της πόλης! Ποιος καλλιτέχνης, σε τέτοιο πανελλήνιο επίπεδο, χαρίζει τις μουσικές του! Η ‘τεράστια τιμή’ μοιάζει φτωχή φράση. Είναι τόση η ευγνωμοσύνη μας και όσα θα ήθελα να προσθέσω, που καλύτερα να σταματήσω εδώ”.
– Ποιο είναι το επόμενο θεατρικό σας βήμα; Θα συνεχίσετε να γράφετε; Θα δούμε κάποια διασκευή κάποιου γνωστού έργου;
“Ο στόχος της ‘Ολα Καλά”‘ είναι να μπορούμε να κάνουμε αν όχι δύο, τουλάχιστον μία παράσταση το χρόνο. Φυσικά αυτό δεν είναι πολύ εύκολο καθώς ο καθένας από εμάς έχει και την κύρια ασχολία του. Υπάρχουν για την ώρα στο συρτάρι της ομάδας ακόμη δύο θεατρικά που ευελπιστούμε να τα ανεβάσουμε μέσα στο 2024. Υπάρχουν επίσης κάποια παλαιότερα έργα που θέλουμε πολύ να ανέβουν ξανά.
Σε προσωπικό επίπεδο έχω έτοιμα θεατρικά, που δυστυχώς δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε καθώς είναι για μικρότερα σχήματα σε αριθμό ηθοποιών. Δεν μπορούμε για παράδειγμα να ανεβάσουμε ένα έργο 4-5 ηθοποιών όταν στην ομάδα έχουμε 12 ηθοποιούς. Προσπαθώ πάντα να έχω ένα ρόλο, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, για τον κάθε ένα μέσα στο έργο. Αυτό, αυτόματα, ανεβάζει την δυσκολία τόσο στην εκτέλεση όσο και στην συγγραφή. Αυτό επίσης είναι και το σήμα κατατεθέν της ‘Ολα Καλά’, δηλαδή το ανέβασμα πρωτότυπων θεατρικών έργων. Το κοινό που μας ακολουθεί γνωρίζει από την αρχή ότι θα έρθει και θα παρακολουθήσει κάτι που δεν έχει ξαναδεί. Τις διασκευές γνωστών έργων τις αφήνουμε στους επαγγελματίες που μπορούν να αναδείξουν αρτιότερα ένα διασκευασμένο κείμενο. Δεν μπορούμε να συγκριθούμε μαζί τους σε αυτό”.
– Ποια είναι η γνώμη σας για το θέατρο στην Ελλάδα ποια στη Θεσσαλονίκη αλλά και για το κοινό της πόλης μας;
“Αυτό είναι μία μεγάλη ερώτηση και δεν μπορεί να απαντηθεί σε δύο παραγράφους. Θα το διευρύνω και θα πω ότι ο πολιτισμός είναι το πρώτο που σκοτώνει η ανάγκη για επιβίωση. Έχουμε μάθει (μας έμαθαν), τα τελευταία 10 και πλέον χρόνια, να ζούμε ένα αέναο παιχνίδι επιβίωσης. Έχουμε σκληρύνει για να αντέχουμε στις συνθήκες και υποβιβάσαμε την καλλιτεχνική ευαισθησία σε μειονέκτημα. Κανένας σπόρος επιθυμίας για τέχνη δεν μπορεί να φυτρώσει σε ένα τσιμεντένιο παρόν και για την πολύπαθη Θεσσαλονίκη ένα παραπάνω. Για τους ‘παραιτημένους’ αυτής της πόλης απαντώ με ένα στίχο του Άλκη Αλκαίου ‘πάντα γελαστοί και πάντα γελασμένοι’ και για όσους νιώθουν ότι εμείς, στην ζωή μας, δημιουργούμε τις διαφορές απαντώ με μία φράση από την ‘μοναξιά του σχοινοβάτη’ των αδελφών Κατσιμίχα ‘θα περιμένω άλλες μέρες'”.
“Ο Αχυρώνας”
Σε ένα απομακρυσμένο χωριό, κάποιο κρύο απόγευμα του χειμώνα και μεσούσης μίας καταιγίδας, ένας άγνωστος άντρας βρίσκει καταφύγιο στην παλιά αποθήκη μίας φάρμας. Δεν θυμάται τι έχει συμβεί και πως έφτασε στην αποθήκη. Κατά την παραμονή του εκεί, γίνεται αντιληπτός από την κόρη του ιδιοκτήτη της φάρμας. Ο άγνωστος επισκέπτης είναι ευγενικός, πλην όμως τρομάζει την οικογένεια που προσπαθεί να μάθει πληροφορίες. Η καταιγίδα έχει διακόψει τις επικοινωνίες, δεν υπάρχει ρεύμα και η επαφή με τον έξω κόσμο είναι αδύνατη. Αρχικά κυριαρχεί φόβος για τον άγνωστο άντρα όμως σιγά-σιγά ξυπνάνε συναισθήματα αγάπης και συμπόνιας. Οι χαρακτήρες ξεδιπλώνουνε. Ο άγνωστος είναι η ευκαιρία να μιλήσουν για όσα δεν τους επέτρεπε η μικρή κοινωνία του χωριού και οι περιστάσεις.
Λίγα λόγια για το έργο
Μέσα από το πρίσμα της σάτιρας το έργο προσπαθεί να αναδείξει ένα ευαίσθητο και λεπτό θέμα της σύγχρονης κοινωνίας, την εσωτερική μοναξιά .
Ακροβατώντας στο λεπτό νήμα που χωρίζει το γέλιο από το κλάμα, και τη μοναξιά από τη μοναχικότητα, ο συγγραφέας επιδιώκει να προσεγγίσει τα αχαρτογράφητα νερά της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων του. Πόσο μόνοι είμαστε τελικά; Κι αν, από επιλογή, αποφασίσαμε να μένουμε μόνοι, τι μας ώθησε σε αυτό;
Κυλώντας από την περιστασιακή και την εξελικτική μοναξιά, στα βαθιά «φαράγγια» της εσωτερικής μοναξιάς, ορθώσαμε έναν τοίχο μέσα μας. Προστατεύοντας όμως τα όμορφα συναισθήματά μας, δίχως να το καταλάβουμε, τα κάναμε αιχμάλωτα . Εσώκλειστα. Φυλακισμένα. Ξεχασμένα στην «παλιά αποθήκη» του μυαλού μας, σέρνουν βαριές τις αλυσίδες, κάνοντας εκκωφαντική την αποχή μας. Η φύση μας προίκισε να τα γεννάμε για να τα προσφέρουμε. Κι αν δεν το κάνουμε, όσο μεγαλώνουμε, τόσο αυτά θα συνωστίζονται μέσα μας.
Όλα όμως -και όχι πάντα μαγικά- μπορούν να αλλάξουν. Τα τείχη γκρεμίζονται ξαφνικά και δραπετεύουν οι αλήθειες μας. Χορεύουν γύρω μας ελεύθερα τα συναισθήματά μας. Το ξεχειλισμένο απόθεμα βρίσκει με μιας κανάλι, και ορμητικό ξεχύνεται από το βλέμμα μας… Η συνέχεια στο σανίδι!
Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα: ΟΛΑ ΚΑΛΑ
Θεατρικό Κείμενο: Γιώργος Μπουρονίκος
Σκηνοθεσία: Κρίτωνας Ζαχαριάδης
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Ενδυματολόγος: Θέμιδα Χρηστίδου
Φωτογραφία: Γιώργος Κατσαντώνης
Σκηνικά: OlaKalantres team
Σχεδιασμός Φώτα και ήχου: Θεόδωρος Πράντζος
Βοηθός σκηνής: Έφη Μπρόλιου
Φροντιστές: Έφη Παπουλάκου, Νικολέτα Κόντου
Graphic Design-εκτυπώσεις: Labeland
Social Media Specialist: Χρήστος Σπανουγάκης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαριάννα Παπανδρέου
Μακιγιάζ: LMI – Makeup Artist
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Νταμπίζας Γιώργος, Μοσχανδρέου Αγγελική, Λιλιακίδης Δημήτρης, Σιαμέτης Νίκος, Παπανδρέου Μαριάννα, Σπανουγάκης Χρήστος, Συμεωνίδου Στέλλα, Μασούρα Όλγα-Μαρία, Μαργαρίτης Σάββας, Παπαδοπούλου Ειρήνη, Κιάνα Αννέτα.
Οι παραστάσεις
Παρασκευή 17 Νοεμβρίου στις 21:15
Σάββατο 18 Νοεμβρίου στις 21:15
Κυριακή 19 Νοεμβρίου στις 20:00
Χορηγός επικοινωνίας: Thes.gr
Πληροφορίες
Θέατρο Μελίνα Μερκούρη
Μεταμορφώσεως 7, Καλαμαριά – Θεσσαλονίκη
