Ηταν μία από τις μεγαλύτερες μορφές της ελληνικής μουσικής. Ενας άνθρωπος που άλλαξε το ελληνικό πεντάγραμμο και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Ο Μάνος Χατζηδάκις δίκαια συγκαταλέγεται από τις μεγάλες μορφές της τέχνης.
Σαν σήμερα, ο Μάνος Χατζηδάκις γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925 στην Ξάνθη. Μόλις στα 7 του χρόνια μετακόμισε μαζί με την μητέρα του και την αδελφή του στην Αθήνα έπειτα από τον χωρισμό τον γονιών του, αναγκάζεται να εργαστεί ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Πειραιά, παγοπώλης στο εργοστάσιο του Φιξ, υπάλληλος στο φωτογραφείο του Μεγαλοοικονόμου, βοηθός νοσοκόμος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, για να τα «φέρει βόλτα» με την οικογένειά του στα δύσκολα χρόνια της κατοχής και της απελευθέρωσης.
Το ανήσυχό του πνεύμα, όμως, τον οδηγεί σε ανώτερα θεωρητικά μαθήματα μουσικής με τον Μενέλαο Παλλάντιο, μία σημαντική μορφή της ελληνικής εθνικής μουσικής σχολής.
Την εποχή εκείνη γνωρίζεται με καλλιτέχνες και διανοούμενους (Γκάτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Τσαρούχης, Σικελιανός) της γενιάς του μεσοπολέμου, οι οποίοι θα συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των προσανατολισμών και της σκέψης του.
Η πρώτη του εμφάνιση στα μουσικά δρώμενα της χώρας θα έρθει το 1944, με το «Τελευταίο Ασπροκόρακα» του Αλέξη Σολωμού στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν.
Από το 1950 αρχίζει να γράφει μουσική για αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, «ντύνοντας» μουσικά την Ορέστεια, τη Μήδεια, τις Βάκχες, τις Εκκλησιάζουσες, τη Λυσιστράτη, τον Πλούτο, τις Θεσμοφοριάζουσες, τους Βατράχους και τις Όρνιθες.
Το 1959 παρουσιάζει στο αθηναϊκό κοινό τον Μίκη Θεοδωράκη, ενορχηστρώνοντας και ηχογραφώντας ο ίδιος το έργο του «Επιτάφιος» με τη Νάνα Μούσχουρη.
Το 1960 κερδίζει το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» από την ταινία του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή», τραγούδι το οποίο θα συμπεριληφθεί στα δέκα εμπορικότερα του 20ού αιώνα, ενώ το 1975 γίνεται διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού «Τρίτο Πρόγραμμα» (1975-81) ο οποίος, σε συνεργασία με μια ομάδα νέων και ταλαντούχων δημιουργών, γίνεται σημείο αναφοράς.
Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν διαρκώς παρών στην ελληνική δισκογραφία, με δεκάδες δίσκους που θεωρούνται πια κλασικοί: Ο Κύκλος με την Κιμωλία (1956), Παραμύθι χωρίς Όνομα (1959), Πασχαλιές μέσα απ’ τη νεκρή γη (1961), Δεκαπέντε Εσπερινοί (1964), Μυθολογία (1965), Καπετάν Μιχάλης (1966), Τα Λειτουργικά (1971), Αθανασία (1975), Τα Παράλογα (1976), Σκοτεινή Μητέρα (1985), Τα Τραγούδια της Αμαρτίας (1992) κ.ά.
Ο μοναδικός μουσικοσυνθέτης «έφυγε από την ζωή» στις 15 Ιουνίου του 1994.
Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr
