Υπάρχουν στιγμές στην ζωή μας οι οποίες μένουν χαραγμένες για πάντα μέσα μας, ακόμη και αν δεν είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές. Μία από αυτές έγινε μια μέρα σαν και σήμερα το 1992 με την Βούλα Πατουλίδου να περνά στην ιστορία.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης η Πατουλίδου κατάφερε αυτό που φάνταζε… αδύνατο. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα με εμπόδια. Μια κούρσα που μένει ανεξίτηλη στη μνήμη όσων την παρακολούθησαν.
Αλλά και μετά το τέλος, τα δάκρυα και λόγια της Πατουλίδου ακόμη και σήμερα συγκλονίζουν. “Για την Ελλάδα ρε γαμώτο” ακόμη και σήμερα σκορπά ρίγη συγκίνησης.
Ήταν 6 Αυγούστου του 1992, όταν η Βούλα Πατουλίδου, έκοψε πρώτη το νήμα του τερματισμού στον τελικό των 100μ. με εμπόδια, αφήνοντας πίσω της «μεγαθήρια» του συγκεκριμένου αγωνίσματος, μεταξύ των οποίων η θρυλική Ντίβερς από τις ΗΠΑ και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.
Αυτό ήταν το πρώτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο για την Ελλάδα στον στίβο από το 1912, όταν ο Τσικλητήρας κατέκτησε την πρώτη θέση στη Στοκχόλμη στο μήκος άνευ φοράς, ενώ η Βούλα Πατουλίδου το… συνόδευσε και με πανελλήνιο ρεκόρ, τερματίζοντας σε εκείνη την ιστορική κούρσα σε χρόνο 12.64.
Σήμερα, η αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης, μέσα από τον λογαριασμό της στο Facebook θυμήθηκε και πάλι τη μεγάλη κούρσα κι έγραψε:
“Μια στιγμή είναι.
Μερικά ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Μια στιγμή που μπορεί να αλλάξουν όλα.
Πάντα πίστευα πως η ζωή σου δίνει απλόχερα αυτές τις στιγμές , όποιος κι αν είσαι ό,τι κι αν κάνεις.
Η ζωή σου τις προσφέρει και συ πρέπει να απλώσεις το χέρι και να τις πάρεις. Να τις αντιληφθείς και να τις ζήσεις με όλο σου το είναι.
Εκείνη το πρωινό του Αυγούστου ήμουν μία άσημη αθλήτρια που κανένας δεν την υπολόγιζε .
Το ίδιο βράδυ είχα βάλει την Ελλάδα στον χάρτη των Ολυμπιονικών .
Μια στιγμή ήταν …
Μια στιγμή όμως που από πίσω της έκρυβε όλο το πάθος μου για αυτό που έκανα αλλά και την ελληνική μου καρδιά που έβαλε φωτιά στα πόδια μου .
Από κείνη τη στιγμή αισθάνομαι πως αυτό το μετάλλιο δεν μου ανήκει . Ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Από κεινη τη στιγμή αποφάσισα πως ο,τι κι αν έκανα θα το έκανα….
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ”.
