Δύο κείμενα εκφωνήθηκαν από τις κκ Ελένη Καραμφυλλίδου, διαμεσολαβήτρια Ρομά στο Παράρτημα Ρομά και Ελευθερία Τουσίμτζη ψυχολόγο στο Κέντρο Κοινότητας και συνόδευσαν τη σημερινή (8/3) δράση ανθοφύτευσης που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της οδού Γεννηματά και στο Πολύκεντρο Αγίου Νεκταρίου (Δενδροπόταμος) από το Δήμο Αμπελοκήπων-Μενεμένης σε συνεργασία με το Κέντρο Κοινότητας με παράρτημα Ρομά, ως ένδειξη τιμής στην Ημέρα της Γυναίκας (8/3).
Στη δράση συμμετείχαν ο Δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης Λάζαρος Κυρίζογλου, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, το προσωπικό της Κοινωνικής Υπηρεσίας, του Κέντρου Κοινότητας με Παράρτημα Ρομά και του Τμήματος Πρασίνου του Δήμου, μαθήτριες από το 1ο Λύκειο Μενεμένης και μαθητές από το 3ο Γυμνάσιο και Λυκειακές τάξεις Μενεμένης και παιδιά από τον δημοτικό παιδικό σταθμό Αγίου Νεκταρίου.
«Η 8η Μαρτίου», δήλωσε ο Δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης «είναι αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Την γυναίκα την τιμούμε κάθε μέρα αλλά η εορτή αυτή συμβολίζει τους αγώνες και τις διεκδικήσεις της στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Η παρουσία της γυναίκας είναι καθοριστικής σημασίας στο δημόσιο βίο και πολλές φορές, ο ρόλος της είναι «διπλός» και «τριπλός», οπότε για εμένα το «ασθενές» φύλο ίσως κρίνεται αβάσιμος ως χαρακτηρισμός, αφού η γυναίκα καταλαμβάνει σοβαρότατο ρόλο μέσα στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνία.»
«Σήμερα 8 Μαρτίου τιμούμε την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας. Είναι μέρα τιμής, όχι γιορτής. Τιμούμε τους αγώνες που καταβλήθηκαν από τις γυναίκες παγκοσμίως, τιμούμε τη δύναμη, το κουράγιο, τις αντοχές, την επιμονή και υπομονή που έχουν επιδείξει και επιδεικνύουν ώστε να κινήσουν τον κόσμο, να αλλάξουν την ιστορία και τη θέση της γυναίκας μέσα σε αυτήν. Οι αγώνες των γυναικών για ισότητα σε όλους τους τομείς της ζωής και για κατοχύρωση δικαιωμάτων δεν είναι κάτι τωρινό. Χρειάστηκε και χρειάζεται να αγωνιστούν, να παλέψουν, να διεκδικήσουν το αυτονόητο. Το αυτονόητο της ισότητας. Το αυτονόητο των ίσων δικαιωμάτων. Το αυτονόητο της δικαιοσύνης.
Σήμερα, την παγκόσμια ημέρα γυναίκας, είναι μια καλή αφορμή να αναλογιστούμε το ρόλο και τη θέση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία και πόσο μάλλον στην τοπική κοινωνία. Η γυναίκα ανά τα χρόνια παλεύει να σταθεί και να ανταπεξέλθει σε μία κοινωνία άνιση και κάποιες φορές εχθρική. Οι γυναίκες Ρομά πρέπει να καταβάλλουν μεγαλύτερο αγώνα γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν ακόμα ένα εμπόδιο. Αυτό του αποκλεισμού λόγω καταγωγής. Δεν είναι μόνο γυναίκες, μάνες, σύζυγοι, νύφες, εργαζόμενες. Είναι γυναίκες Ρομά που είναι μάνες, σύζυγοι, νύφες, εργαζόμενες.
Η προσοχή μας λοιπόν σήμερα είναι στραμμένη στη γυναίκα. Σε κάθε γυναίκα, κάθε ηλικίας, κάθε χώρας, βιοτικού επιπέδου, κοινωνικής προέλευσης, εκπαίδευσης, θρησκεύματος ή γλώσσας και οποιουδήποτε άλλου χαρακτηριστικού και δυνατότητας. Με την ελπίδα και την υπόσχεση η προσοχή μας να είναι στραμμένη στη γυναίκα, όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα. Και ο αγώνας για ισότητα θα σταματήσει όταν δε θα χρειάζεται πια να υπάρχει.
Όλοι εμείς λοιπόν, σας καλούμε σήμερα να φυτέψουμε μαζί, άντρες και γυναίκες, το σπόρο της ισότητας. Και αυτό τον σπόρο, ας τον προστατέψουμε και ας τον δούμε όλοι μαζί στη γειτονιά, να μεγαλώνει και να ανθίζει. Γιατί όταν προσπαθούμε όλοι μαζί, ανθίΖΟΥΜΕ μαζί.»
«Η σημερινή μέρα είναι ημέρα τιμής και μνήμης των αγώνων των γυναικών να κατακτήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα στην ισότητα, στην αξιοπρέπεια, στον σεβασμό, στην επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση, και ταυτόχρονα μέρα δέσμευσης για την συνέχιση των δράσεων που αφορούν στην πλήρη ισότητα των δύο φύλων.
Σε κάθε σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία η θέση και ο ρόλος της γυναίκας αποτελούν αδιαμφισβήτητο κριτήριο πολιτισμού και προόδου. Δυστυχώς όμως οι συντηρητικές ακόμη αντιλήψεις, οι φοβικές πρακτικές και οι προκαταλήψεις που ελλοχεύουν αποτελούν τροχοπέδη στην ενδυνάμωση των γυναικών, καθιστώντας τες συχνά θύματα πρωτοφανούς βίας, αδικίας και εκμετάλλευσης.
Γίνεται λοιπόν σαφές πως η ισότητα για μία δημοκρατική κοινωνία δεν είναι δεδομένο αλλά ζητούμενο και απαιτεί διαρκή αγώνα.
Με αφορμή το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα» που πρωτοακούστηκε το 1908 στους δρόμους της Νέας Υόρκης από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, αποτίνουμε φόρο τιμής με τη συμβολική αυτή ανθοφύτευση.»
