Αν κάποιος είναι Σαββατογεννημένος, είναι ιδιαίτερα τυχερός.
Σύμφωνα με την δεισιδαιμονία, όσοι γεννιούνται Σάββατο είναι αλαφροΐσκιωτοι, βλέπουν δηλαδή φαντάσματα και στοιχειά, τα οποία όμως ποτέ δεν θα τους πειράξουν.
Η έννοια αυτή στην πορεία εξελίχθηκε και χαρακτηρίζει εν γένει τον τυχερό, αυτόν που οι ευχές του πιάνουν για τον εαυτό του.
Πώς όμως προέκυψε αυτά τα χαρακτηριστικά να συνδυάζονται με το Σάββατο;
Σύμφωνα με παραδόσεις, θρύλους και συγγραφείς, η φράση Σαββατογεννημένος προήλθε ύστερα από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, όπως αναφέρει το dogma.gr.
Οι πηγές μας πληροφορούν ότι η άλωση της Κωνσταντινούπολης έγινε ημέρα Τρίτη.
Την περίοδο εκείνη, αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος ήταν παντρεμένος και είχε ήδη τρία αγοράκια.
Κατά την ημέρα της άλωσης, η γυναίκα του έφερε στον κόσμο και το τέταρτο παιδί τους, ένα κοριτσάκι, το οποίο ωστόσο πέθανε αμέσως.
Ο θάνατός της θεωρήθηκε κακός οιωνός και από τότε βγήκε η γνωστή παροιμία «Σάββατο γιο μη χαίρεσαι και Τρίτη θυγατέρα».
Τρίτη, επίσης, ήταν η ημέρα που αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη και το Σάββατο είναι η ημέρα που γιορτάζουν οι διώκτες του Χριστού.
Από τα δυο αυτά κυρίως γεγονότα, αφού συνδυάστηκαν, προέκυψε μια νέα δεισιδαιμονία που ονομάστηκε «Σαββατογεννημένος/η». Ο λαός πιστεύει πως όσοι γεννιούνται πλέον την ημέρα αυτή, είναι αλαφροΐσκιωτοι, βλέπουν δηλαδή φαντάσματα και στοιχειά, τα οποία όμως ποτέ δεν τους πειράζουν.
