Το ψάρεμα εκτός από επάγγελμα, είναι μια ασχολία αγαπητή στο ευρύτερο κοινό. Στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη, υπάρχουν πολλοί ψαράδες… επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες. Τι γίνεται όμως όταν η ερασιτεχνική ενασχόληση φτάνει να έχει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον;
Τις απαντήσεις θα λάβετε παρακάτω…
Περίπου 9 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη ψαρεύουν για ψυχαγωγικούς λόγους. Πολλές μικρές κοινότητες και φτωχότερες περιοχές βασίζονται σε αυτή την ασχολία.
Εξαιτίας της πανδημίας μια σημαντική δραστηριότητα που έχει επηρεαστεί είναι η αλιευτική βιομηχανία αναψυχής. Αξίζει να αναφερθεί πως τα έσοδα που φέρνει υπολογίζονται περίπου στα 10,5 δις ευρώ στις παράκτιες οικονομίες της Ευρώπης.
Το euronews μίλησε με επαγγελματίες ψαράδες αλλά και με ερασιτέχνες ψαράδες αναψυχής…
Χρειάζεται περισσότερη έρευνα
Οι ελεύθεροι ψαράδες δεν επιτρέπεται συνήθως να χρησιμοποιούν επαγγελματικό εξοπλισμό. Εξακολουθούν όμως να επηρεάζουν τα αποθέματα ψαριών.
Η Ε.Ε. περιορίζει την ερασιτεχνική αλιεία εξαντλημένων αποθεμάτων, όπως ο τόνος της Μεσογείου.
Οι βιολόγοι υποστηρίζουν πως χρειάζεται περισσότερη έρευνα, αφού οι απειλές για ευάλωτα είδη με λιγότερη εμπορική αξία, τακτικά αγνοούνται.
Ο Josep Lloret Romañach, βιολόγος ναυτικών και αλιείας στο Ινστιτούτο Υδατικής Οικολογίας του Πανεπιστημίου της Girona δηλώνει πως, “Υπάρχουν λιγότεροι παραδοσιακοί εμπορικοί ψαράδες και όλο και περισσότεροι ερασιτέχνες. Βρήκαμε για ορισμένα είδη, ότι οι ερασιτέχνες ψαράδες πιάνουν όσο και τους επαγγελματίες. Αυτά τα αποτελέσματα φαίνονται αρκετά σοκαριστικά”.
Η υπεραλίευση είναι μια διπλή απειλή για μέρη που βασίζονται στον παράκτιο τουρισμό. Οι ψαράδες που επιλέγουν προορισμούς όπως τα Roses στην Καταλονία αφήνουν σημαντικά χρήματα στην τοπική οικονομία.
Είναι φαγητό… Όχι μόνο διασκέδαση…
Είναι πολλές οικογένειες, και μάλιστα σε λιγότερο οικονομικά αναπτυγμένες περιοχές, που ψαρεύουν για μα φάνε.
“Βλέπουμε τη λεγόμενη αλιεία διαβίωσης. Άτομα που δεν το κάνουν από χόμπι. Πιάνουν ψάρια για να ταΐσουν την οικογένεια τους. Δεν έχουμε πολλά δεδομένα για αυτά τα είδη ψαράδων, αλλά είναι ενδιαφέρων.” λέει ο Josep Lloret Romañach
Παράλληλα, οι παραδοσιακοί ψαράδες ανησυχούν στο δεδομένο ότι πρέπει να μοιραστούν θαλάσσιο χώρο και πόρους με πολύ λιγότερο ρυθμιζόμενους, λιγότερο ελεγχόμενους και λιγότερο έμπειρους ερασιτέχνες.
Μακριά από την ακτή, ο εύπορος ερασιτέχνης κάνει καταδύσεις και ψαροτούφεκο. Αυτές οι ομάδες έχουν επικριθεί από περιβαλλοντολόγους. Αλλά οι υποστηρικτές απαιτούν πιο έξυπνη ρύθμιση αντί για απαγορεύσεων. Υποστηρίζουν ότι, σε αντίθεση με άλλους ψαράδες, βλέπουν τα ψάρια που κυνηγούν. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι μπορούν να επιλέξουν τους στόχους τους. Παρόλα αυτά για να ελαχιστοποιήσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, πρέπει ο κανονισμός να είναι σαφής.
Μια ολοκληρωμένη έρευνα και καλύτερη ρύθμιση θα μπορέσουν να διατηρήσουν την αλιεία αναψυχής ασφαλή πρώτα από όλα για τη θάλασσα αλλά και για την οικονομία.
