Οι “ήρωες” της πανδημίας ακόμα περιμένουν: 500 συμβασιούχοι του ΕΣΥ σε αναμονή δικαίωσης

κορονοϊός κρούσματα

Παρά τις υποσχέσεις από τον υπουργό Υγείας δεν έχουν επανέλθει στις θέσεις τους

Ηταν εκεί όταν τους χρειαζόμασταν περισσότερο. Στα δύσκολα χρόνια της πανδημίας COVID-19, περίπου 2.000 εργαζόμενοι – νοσηλευτές, τραυματιοφορείς και διοικητικό προσωπικό – προσλήφθηκαν με τρίμηνες συμβάσεις για να στηρίξουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας που δοκιμαζόταν σκληρά. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, περίπου 500 από αυτούς εκτός εργασίας, με μόνο όπλο την υπόσχεση μιας επιστροφής που διαρκώς αναβάλλεται.

Πρόκειται για συμβασιούχους που υπέγραψαν δύο τρίμηνες συμβάσεις όταν οι ανεμβολίαστοι τέθηκαν σε καθεστώς αναστολής. Τρία χρόνια μετά, περίπου 1.500 έχουν απορροφηθεί σε δομές του ΕΣΥ. Οι υπόλοιποι 500, όμως, παραμένουν στο περιθώριο, περιμένοντας την υλοποίηση των δεσμεύσεων που τους δόθηκαν.

“Κάνουμε έναν διαρκή αγώνα. Εχουμε πραγματοποιήσει συναντήσεις με τον υπουργό Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος μας διαβεβαιώνει πως θα επανέλθουμε, αλλά ακόμη περιμένουμε”, λέει στο Thes.gr η Θεοδώρα Νιάτσιου, εκπρόσωπος των συμβασιούχων. Υπήρχαν δύο δεσμεύσεις από τον κ. Γεωργιάδη πως θα προχωρούσε η κατάθεση της τροπολογίας για την επαναφορά τους, ωστόσο αυτό δε συνέβη.

Οπως επισημαίνουν, η υπομονή τους δοκιμάζεται καθημερινά, όπως και οι δυνάμεις τους. Πολλοί εξ αυτών ζουν σε καθεστώς αβεβαιότητας, έχοντας επενδύσει επαγγελματικά και προσωπικά σε έναν ρόλο που το ίδιο το κράτος τούς ζήτησε να αναλάβουν – και τώρα δείχνει να ξεχνά.

Μάλιστα, καταγγέλλουν πως παρότι προσλήφθηκαν με το ίδιο νομικό πλαίσιο και την ίδια νομοθετική πρόβλεψη με συναδέλφους τους που εξακολουθούν να εργάζονται, εκατοντάδες από αυτούς απολύθηκαν αιφνιδιαστικά και χωρίς αξιολόγηση, δημιουργώντας άνιση μεταχείριση.

“Δε θέλουμε τίποτα περισσότερο πέρα από αυτό το οποίο μας υποσχέθηκαν, πως θα μας επαναφέρουν στις εργασίες μας”, τονίζει η κ. Νιάτσιου, η υπομονή της οποίας, όπως και των υπόλοιπων εκατοντάδων συναδέλφων της, εξαντλείται. Πιστεύουν, μάλιστα, ότι τα μεγαλόστομα λόγια που ακούγονταν για αυτούς την περίοδο της πανδημίας, όταν και τους αποκαλούσαν “ήρωες”, δεν συνοδεύτηκαν από ανάλογες πράξεις.