-Και που λες, Ευτυχία, ευτυχία δε βρήκαμε. Δε μας πέσαν λαχεία, από τύχη σωθήκαμε.
-Εμ, με τέτοιο όνομα τι περίμενα; Αν με λέγανε Ραμόνα, Πατρόνα και Κροτώνα μη σου πω, άλλα νούμερα θα είχε ο λογαριασμός μου.
-Να τα πεις στον Μήτσο και Τάκη αυτά. Όχι, δεν είναι δυο, ένας είναι και γέρνει προς μια αμφισημία, ανισορροπία μη το πεις εσύ, θα σε πιάσει στο στόμα του κανένας κυβερνητικός φωνακλάς, πρώην βιβλιοπώλης, και δε σε γλυτώνει ολόκληρο το σύστημα Υγείας. Μεταξύ μας, κι αυτό παραπαίει, αλλά έχει ακόμη οπαδούς που δε χωρατεύουν.
-Με τρομάζεις, αλλά κρατιέμαι στο ύψος μου. Όχι το δικό μου – ούτε 1.68 – το άλλο, των περιστάσεων. Δε θα επιτρέψω κανένα κοινωνικό μέρισμα εγώ, να μου καταστρέψει την καριέρα.
-Ποια καριέρα μωρή ; Σορβάιβορ και τα ρέστα , είναι μόνο για στήθος σιλικοτούμπανο, χείλη ροφού και μπούτια Σταρελλάδας. Εσύ και να πας στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο», που περνάνε όποτε βγαίνει στον αέρα νούμερα υψηλής και τιποτένιας λάμψης, θα σε ακυρώσουν με τρία βροντερά Χι , μόλις πεις το όνομά σου. Μα είναι όνομα αυτό την σήμερον; ΕΥΤΥΧΊΑ; Για την αύριο μην το συζητάς διόλου, θα φας και ξύλο από πάνω.
-Έχω ταλέντο κρυφό, καιρός να το φανερώσω. Διότι, καλή μου, ζούμε σε καιρούς που η γνώση συνδέεται αυτόματα με τη συσσώρευση πτυχίων και τίτλων. Τα πιστοποιημένα προσόντα κυκλοφορούν γύρω μας με τόση άνεση, που νομίζεις πως βρίσκεσαι στην πιο «σπουδαγμένη» χώρα, σε ένα έθνος ταγμένο με φανατισμό στην εκπαίδευση των τέκνων του. Δεν λέω ότι αυτό είναι fake news ή μία ακόμα συλλογική αυτοκολακεία, απ’ αυτές που τις συνηθίζουνε στα πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα και …ογλου – βραδινά. Ούτε θέλω να καταφύγω στις στερεότυπες λαϊκές σοφιστείες του τύπου «η ζωή είναι το πανεπιστήμιο» και η «κουζίνα δίνει το καλύτερο πτυχίο». Θέλω μόνο να σου θυμίσω τις άτυπες διαδρομές που χρωματίζουν τη βιογραφία των ανθρώπων. Σκέφτομαι συγκεκριμένα τη σχέση που μπορεί να έχει η μόρφωση με την επιθυμία και τη δημιουργική φαντασία, όχι μόνο με την ανάγκη. Αυτό που καμιά φορά το λέμε, «να έχεις όρεξη για κάτι». Παράδειγμα: να σου φτιάξω φασολάδα εγώ, να στήσεις αντίσκηνο έξω από το w.c.
-Ευτυχία, ομολόγησέ το. Ακούς και βλέπεις μεταμεσονύχτια τη Βίκυ Φλέσσα κρυφά και κρατάς σημειώσεις. Δεν έχω άλλη ερμηνεία.
-Κούκλα μου, έχω εγώ. Για μένα, η αυτομόρφωση είναι μία από τις όψεις μιας πραγματικά φιλελεύθερης κουλτούρας των ατόμων. Τη βλέπω ως αντίβαρο στη συρρίκνωση της φαντασίας και στους πανικούς της εποχής που στεγνώνουν τη γλώσσα.
-Πιάσε μου ένα ποτήρι νερό, στέγνωσε το στόμα μου. Όταν ακούω κάτι περισσότερο από Αννίτα , αφυδατώνομαι.
-Μου θυμίζεις Χανούμ – Εμινέ , χωρίς τον Ερντογάν δίπλα της. Το τσεμπέρι σου λείπει για να υποταχτείς. Στο σύστημα. Δε φτάνει που μας μπούκωσε ο Σουλτάνος στη δυστυχία, με τόσα φουσκωτά – ξεφούσκωτα που στέλνει φορτωμένα κακόμοιρες ψυχές, αλλά απειλεί κι από πάνω με οράματα περί «Γαλάζιας Πατρίδας». Και Αννίτα δε βλέπω, διότι μας τέλειωσε. Προτιμώ την Κατακουζίνα στη δέκατη όγδοη χιλιάδα επανάληψή της.
-Ευτυχία, χάνεσαι και δε σε βρισκω. Τι σχέση έχουν οι τηλεπερσόνες με την γείτονα;
-Διότι δε στοφάρεις καλή μου. Δες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, σε όλο τον κόσμο σήμερα υπάρχουν πάνω από 1 δισ. άτομα που λιμοκτονούν. Φυσικό είναι να αναζητούν μια καλύτερη μοίρα στον ήλιο.
Αλλά είναι τουλάχιστον φαιδρό να πιστεύει κανείς ότι η Ψωροκώσταινα θα λύσει το τεράστιο αυτό πρόβλημα αποστέλλοντας προσκλητήριο έλευσής τους προς τα εδώ.
Μοιάζει με τις προσπάθειες να αδειάσει η θάλασσα με ένα κουταλάκι. Θυμίζει την πλούσια χήρα Μήτση του Λαζόπουλου , που μοίραζε φιλοδωρήματα τηλεφωνικώς , χάριν εντυπωσιασμού και μόνον. Όπως και την αλήστου μνήμης Φρειδερίκη και τους όμοιους της ,που εφηύραν ψευτοφιλανθρωπίες για να κατευνάσουν και να αποκρούσουν την οργή που προκαλούσε η φτώχεια.
-Φτωχιά γυναίκα κι εσύ, τι κάθεσαι κι ασχολείσαι με αλλότρια; Πιάσε το μπλάστρι και δείξε τις ικανότητές σου. Άντε, Ευτυχία μου, να δοκιμάσουμε πιτούλα στριφτή με σπανάκι -τυρί, μόνο σε παρακαλώ κατσικίσιο να είναι, όσο να πεις, έχει λιγότερα λιπαρά και νοστιμίζει περισσότερο. Καυτερά μη βάζεις, ο Θανάσης έχει αλλεργία. Φταρνίζεται και δεν έχει αφήσει καρέ για καρέ στον καναπέ και στα τραπεζάκια. Όλα έχουν την υπογραφή «Θανάσης» με ψιλοβρόχι.
-Φτωχή, είσαι και φαίνεσαι κοπέλα μου. Διότι η άγνοια κινδύνου φαίνεται από μακριά κι ας είσαι 1,70. Σιγά τη διαφορά, δηλαδή. Και δε μου λες, τι περιμένεις εσύ από το 2025, για να καταλάβω πού πατάς και πού βρίσκεσαι;
-Ευχαρίστως να σου πω. Σημείωνε: GNTM με Καγιά αναγεννημένη εκ της τέφρας της, νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας , νέους υπουργούς (ανασχηματισμός θα γίνει οπωσδήποτε) κι έναν ροζ φουσκωτό στη θάλασσα.
-Μωρή, κακομοίρα, εμείς, πάλι της γης τους κολασμένους θα βλέπουμε να καταφτάνουν από απέναντι, πάλι σουρβάϊβορ θα βλέπουμε και τα κοινωνικά μερίσματα θα τ’ αρπάξουν ξανά οι μη δικαιούχοι. Ρομά πολύτεκνοι και διάφοροι αναξιοπαθούντες απ’ την ανάποδη. Καλά που με λένε Ευτυχία κι ακούω τη λέξη καθημερινά. Την έννοια την έχουμε αφήσει στο τηλεκοντρόλ. Φεύγω, πάω να δω τον φαλακρό κουτσομπόλη να χλευάζει τα σελέμπριτι- τίποτα. Διότι αυτό πουλάει μικρή, πικρή μου αγάπη. Το τίποτα.
