Μέρες σκυθρωπές, μέρες δακρύων εκουσίως ή ακουσίως, ένεκα που οι κρανοφόροι «γλεντούν» με τα χημικά τους και τον υπερβολικό τους ζήλο. Τι να την κάνουμε την ΕΔΕ κ. ανώτερε τιτλούχε της ΕΛ.ΑΣ; Σάμπως οι προηγούμενες ΕΔΕ, για οτιδήποτε καταχρηστικό ένστολο βήμα, έδωσαν πόρισμα στη δημοσιότητα;
Συνήθως, πλην εξαιρέσεων, βγαίνει στο «δια ταύτα» μια επίπληξη και κλειδώνεται η ΕΔΕ στο αρχείο, μέχρι να καεί. Στο μεταξύ, «αναστέναξε» από πυροβολισμούς μια γνωστή πλατεία τις προάλλες και, «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε», από την ηγεσία του υπ. της προστασίας πολίτη.
Λάθη που πληρώνονται κυρία κυβέρνηση. Επειδή ο λαός δεν ξεχνά. Είπαμε εμείς οι νομοταγείς πολίτες να τηρήσουμε «μέτρα ασφαλείας»: όχι οπαδικά κασκόλ στο σβέρκο, μακριά από γήπεδα που σχολνάνε κι αδειάζουν ομάδες έκρυθμες, αποχή από φανατισμένα σχόλια, βουβαμάρα μπροστά στα μειράκια που αλλάζουνε ευτυχισμένα ή θυμωμένα, αλλά όταν η παρεούλα που πήγε βόλτα στο παγκάκι της πλατείας ξυλοφορτώνεται βίαια, είναι τραγωδία που δεν τη θέλει μήτε κι ο Θεός.
Πέραν του θέματος της μεγάλης διάστασης της δράσης των συμμοριών (ανηλίκων, ενηλίκων), εστιάζοντας στο σκεπτικό και στην πρακτική των δυνάμεων καταστολής, εφόσον παρέμβει, η υπόθεση έχει και τις πολιτικές της διαστάσεις, γεγονός που υπαγορεύει και την υποχρέωση απαντήσεων εκ μέρους του αρμοδίου Υπουργού, ως πολιτικού προϊστάμενου, σε ερωτήσεις τύπου: κάνετε προσαγωγές και σε μια ώρα οι παραβάτες είναι ελεύθεροι, με εντολή εισαγγελέως; Ρίχνετε χημικά σε γειτονιές που ταράσσουν οι αναρχικοί, δίχως να σας ενδιαφέρει ότι ποτίσατε όλα τα κτήρια μέσα- έξω με τοξικές, καρκινογόνες ουσίες;
Η κατάσταση ξέφυγε. Μπροστά σε κάθε στραβοπάτημα στην καθημερινή συμπεριφορά, σε κάθε παράβαση των κανονισμών, σε κάθε βρώμικη σκηνή που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας ή στις οθόνες, οι πολίτες καταλήγουν σε δύο εκδοχές: είτε σε μια εκδοχή απελπισίας είτε σε μια εκδοχή αστυνομίας. Ο απελπισμένος είναι αυτός που έχει πια παραιτηθεί, αντικρίζοντας μια πραγματικότητα που του φαίνεται συγχρόνως απαράδεκτη και αδιόρθωτη, όπως το απανωτό κι αναποτελεσματικό lockdown, που δεν ξεχνιέται για πολλαπλούς λόγους.
Υπάρχει, ίσως, κι ένας αριθμός πολιτών που φαντασιώνεται μια υπερ-αστυνομία: ας πούμε την ευχέρεια του κράτους να βρίσκεται σε κάθε πτυχή της πραγματικότητας, να επεμβαίνει στα ραγίσματα και στις παραμικρές σχισμές, να σβήνει εν τη γενέσει τους τις σπίθες του χάους. Ανέφικτοι οραματισμοί.
Εύκολα, σπεύδουμε να βαφτίσουμε «ηθικό πανικό» και «συντηρητική παθολογία» την καθημερινή μουρμούρα για την απώλεια ελέγχου και την ανομία. Κάποιοι που είμαστε παλιότεροι, μπορούμε να ανατρέξουμε και στις αιχμηρές αναλύσεις των φροϊδομαρξιστών για τη σχέση ανάμεσα στους μικροαστικούς φόβους και τον φασισμό. Οι ίδιες απόψεις, άλλωστε, ανακυκλώνονται με διαφορετικό λεξιλόγιο, μέχρι τις μέρες μας.
Οι πολιτικές ελίτ, τουλάχιστον, καλούνται να δείξουν πως υπάρχουν νόμοι, όρια, θεσμοί. Η ίδια η δημοκρατία χρειάζεται φόρμες και σοβαρότητα για να μην εκτραπεί η απόγνωση των ανθρώπων σε μηδενισμό και οι διάχυτες ευχές για «νόμο και τάξη» σε αυταρχική και νεοφασιστική επιλογή.
Η δημοκρατία δεν μπορεί να ταυτίζεται με την ασυνέπεια, το συνεχές ψεύδος, την απατηλή παρηγοριά ή την κούφια ρητορική των υποσχέσεων. Όλα αυτά, όταν διαψεύδονται ή όταν αποδεικνύονται κάλπικα, απλώς ενισχύουν τον ζωτικό χώρο όσων πιστεύουν πως η κατάσταση ξέφυγε. Όταν κυριαρχεί η αίσθηση της περιφρόνησης για τον νόμο, μέσα και έξω από το κράτος, πολλαπλασιάζονται οι απελπισμένοι αλλά και οι οπαδοί μιας φανταστικής υπερ-αστυνομίας που υποτίθεται ότι θα βάλει τέλος σε όλες τις παραβάσεις.
Μπαχαλάκηδες είναι μερίδα παραβατών- καταστροφέων, υποκινούμενη από αντιπολιτευόμενες φατρίες. Πολίτες είναι ο λαός που δεν ανήκει σε οργανωμένες ομάδες, είναι οικογένειες, είναι γείτονες, είναι κάτοικοι μιας περιοχής που θέλουν την ειρηνική συνύπαρξη τους μέσα σε πλαίσιο νομιμότητας μεν, ασφάλειας δε.
Πρόσφατα διαβάσαμε ότι: με τα αυξανόμενα βαριά περιστατικά βίαιης συμπεριφοράς μεταξύ ανηλίκων, με επιθέσεις, ξυλοδαρμούς, που έχουν φθάσει ως τη χρήση μαχαιριών αλλά και τις επιθέσεις κατά καθηγητών από ανήλικους, η κυβέρνηση προετοίμασε νέο πακέτο νομοθετικών και άλλων μέτρων σε μια προσπάθεια να αναχαιτιστεί το φαινόμενο που προβληματίζει βαθιά το κοινωνικό σύνολο και εκπέμπει μηνύματα για προβληματική κατάσταση σε πολλές οικογένειες, θέτοντας σε αμφισβήτηση την δυνατότητα γονιών και εκπαιδευτικών να θέσουν πλαίσια στα παιδιά.
Στον πυρήνα των νέων μέτρων τα οποία απασχολούν το σημερινό υπουργικό συμβούλιο το υπουργείο Δικαιοσύνης, (διότι και άλλα υπουργεία μετέχουν στις προτάσεις, όπως το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και άλλα) εισηγείται νέες ποινικές διατάξεις που αφορούν κατά βάση τους γονιούς, που πλέον θα έχουν βαριές ποινικές ευθύνες για την παραβατικότητα των παιδιών τους και τις εκδηλώσεις βίαιης συμπεριφοράς.
Παράλληλα, θεσμοθετούνται και χρηματικά πρόστιμα κατά των γονιών, που κρίνεται ότι παραμελούν την νόμιμη εποπτεία των ανήλικων παιδιών τους, ενώ συζητείται και αναμένεται να καθοριστεί επακριβώς, ρύθμιση για μείωση του ορίου ανηλικότητας, δηλαδή του ορίου ηλικίας από το οποίο ο ανήλικος έχει ποινική ευθύνη.
Ίδωμεν!
