«Το μέλλον αρχίζει τώρα» υπόσχεται ο Τραμπ. Και έχει την τύχη να ζει σε μια εποχή που οι συμπατριώτες του θέλουν να πιστέψουν ότι το παράλογο είναι λογικό, το αυταρχικό σημαίνει ελευθερία, το εξωφρενικό μπορεί να γίνει κανονικότητα.
Ένας μεγιστάνας του πλούτου, πλαισιωμένος από ακροδεξιούς συνωμοσιολόγους και βιτσιόζους δισεκατομμυριούχους, έχει πείσει εκατομμύρια απεγνωσμένων ανθρώπων ότι θα είναι ο λυτρωτής τους. Κι όλα αυτά, μετά τις γελοίες προσβολές του στους αντιπάλους του κατά την προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ (πάμπολλοι χαρακτηρισμοί χυδαιότητας στην Κάμαλα Χάρις), με το πογκρόμ που έχει ήδη εξαπολύσει σε μετανάστες, με τη λύσσα ενός πολεμοχαρούς ηγέτη να εκτοξεύει απειλές προς κάθε κατεύθυνση ( Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Ανατολή), με την πεποίθησή του ότι οι πολεμικές ιαχές και η επιβολή δασμών σε όσους δε συμμορφώνονται με τα θέλω του και, κυρίως, με την ασίγαστη επιθυμία του να καταστήσει τον ορκισμένο εχθρό του Πούτιν, φιλαράκι του, επειδή όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
Τελευταία ριπή απειλών: «Οι Ρώσοι πήραν πολλά εδάφη, συνεπώς έχουν τα χαρτιά στα χέρια τους», υπογράμμισε ο Τραμπ απευθυνόμενος σε δημοσιογράφους. Πολύ νωρίτερα είχε δηλώσει στους ίδιους: «Σε 24 ώρες θα έχω τερματίσει τους πολέμους στην Ουκρανία και τη Γάζα…».
Άλλωστε, ένα από τα βασικά αφηγήματα του Ντόναλντ Τραμπ κατά την προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ, αφορούσε τους δύο πολέμους, στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Δύο εβδομάδες πριν την επίσημη επιστροφή του στον Λευκό Οίκο, το ένα εκ των βασικών του αφηγημάτων κατέρρευσε. Μάλιστα, όχι μόνο οι δύο εν εξελίξει πόλεμοι σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή δε δείχνουν σημάδια εκτόνωσης, πόσω μάλλον τερματισμού, αλλά ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ φέρεται διατεθειμένος να ανοίξει νέα μέτωπα, εκτοξεύοντας «παγκόσμιες απειλές» ακόμη και σε παραδοσιακούς συμμάχους, όπως ο Καναδάς και η Δανία.
Στο μεταξύ, θύελλα αντιδράσεων έχει προκληθεί από τους χαρακτηρισμούς του προς τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον οποίο αποκάλεσε «δικτάτορα», κλιμακώνοντας τον δημόσιο «πόλεμο λέξεων» ανάμεσα στους δύο ηγέτες που ξεκίνησε όταν ο Τραμπ κατηγόρησε ψευδώς την Ουκρανία ότι ξεκίνησε τον πόλεμο με τη Ρωσία. ΄Έτσι, έδειξε ότι η οπτική του στον πόλεμο στην Ουκρανία ελάχιστα διαφέρει από αυτήν του Κρεμλίνου. Απευθυνόμενος στους υπό εισβολή Ουκρανούς, σε μία στιγμή-όνειδος για τις ΗΠΑ, είπε ότι «δεν έπρεπε ποτέ να έχετε ξεκινήσει (τον πόλεμο) », απηχώντας το αίτημα του Πούτιν για εκλογές, ώστε να βγει από τη μέση ο Ζελένσκι.
Αυτός ο γεωπολιτικός τυφώνας συνεχίζει να σκορπά τον πανικό μεταξύ των μελών της δυτικής συμμαχίας – ειδικά στην Ευρώπη, όπου με κάθε ημέρα που περνάει καθίσταται σαφές ότι ο Λευκός Οίκος δίνει μεγαλύτερη αξία στην αποκατάσταση των σχέσεών με τη Μόσχα, παρά στην επιβίωση της Ουκρανίας ή την ασφάλεια της Γηραιάς Ηπείρου.
Θέλοντας να φανεί πιστός στις προεκλογικές του υποσχέσεις, ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, έθεσε ήδη υπό πίεση δασμών τον Καναδά, το Μεξικό και την Κίνα, διαβεβαιώνει δε συχνά πως οι ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται επίσης στο στόχαστρο, επικαλούμενος – σε απόλυτη ακαταστασία – υποτιθέμενες δυσκολίες πρόσβασης στην ευρωπαϊκή αγορά, την εφαρμογή ΦΠΑ που εξισώνει με δασμούς, ή ακόμη το κανονιστικό πλαίσιο, που χαρακτηρίζει εμπόδιο για τη διάθεση προϊόντων αμερικανικών εταιρειών.
Η Ε.Ε. από την πλευρά της, δε βλέπει «καμιά δικαιολογία» για την επιβολή από τον έξαλλο Τραμπ επιπρόσθετων τελωνειακών δασμών στα προϊόντα της κι είναι έτοιμη να αντιδράσει «σθεναρά» και «γρήγορα» αν γίνουν πραγματικότητα, τόνισε την περασμένη Τετάρτη ο Ευρωπαίος επίτροπος Εμπορίου Μάρος Σέφτσοβιτς, ο οποίος εκφράστηκε κατά τη διάρκεια δημόσιας εκδήλωσης στην Ουάσιγκτον: «Αν δούμε τα πράγματα στο σύνολό τους, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για να αποφασιστεί ξαφνική και μονομερής αύξηση των τελωνειακών δασμών από τις ΗΠΑ».
Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος, ο πλανητάρχης, έχει τυφλούς οπαδούς και στη χώρα μας, οι οποίοι έχουν πολύ κοντή μνήμη και έχουν ξεχάσει τη διχοτόμηση της Κύπρου και την τουρκική κατοχή. Πριν 50 χρόνια, η ανατροπή του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου του 1974 με το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας, άνοιξε τον δρόμο στην Τουρκία να εισβάλλει και να καταλάβει το 37% της Κύπρου, το οποίο και κατέχει μέχρι σήμερα, ενώ οι ΗΠΑ, ανεξαρτήτως τον όποιον διαμεσολαβητικό ρόλο έπαιξαν στα μαύρα γεγονότα της εισβολής, κρατούν εκκωφαντική σιωπή για το ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου.
Το αναφέρω, επειδή όπως φαίνεται, η Ιστορία επαναλαμβάνεται και στο θέμα της Ουκρανίας.
