Πρώην «Γέφυρα της Φιλίας» και σήμερα γνωστή, ως «Γέφυρα του Δούναβη» (μετά την πτώση των κουμμουνιστικών καθεστώτων), ενώνει εδώ και 66 χρόνια τη Βουλγαρία με τη Ρουμανία.
Ηταν 20 Ιουνίου του 1954 όταν εγκαινιάστηκε η μεγαλοπρεπής τότε, χαλύβδινη γέφυρα πάνω από το Δούναβη, που ενώνει μέχρι και σήμερα τη βουλγαρική πόλη Ρούσε και τη ρουμανική Τζιούρτζιου.
Χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο γεγονός της χρονιάς, ενώ η θέση της στην ιστορία των Βαλκανίων ίσως γίνεται πιο σημαντική καθώς– έξι δεκαετίες η γέφυρα αυτή εξασφαλίζει τη σύνδεση μεταξύ Βουλγαρίας, Ελλάδας και Τουρκίας όχι μόνο με τη Ρουμανία, αλλά και με όλη την Βόρεια Ευρώπη.
Αξίζει να αναφέρουμε πως μετά από 60 χρόνια μεταξύ Βίντιν και Καλαφάτ άνοιξε η γέφυρα «Νέα Ευρώπη», η οποία είναι γνωστή ως «Γέφυρα του Δούναβη 2».
Η γέφυρα του Δούναβη και η ιστορία της
Το σχέδιο για την πρώτη γέφυρα δρομολογήθηκε το 1951. Σχεδιαστές της γέφυρας ήταν οι Σοβιετικοί μηχανικοί Β. Αντρέγιεφ και Ν. Ρουντομάζιν. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1952 και 1954 με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ενωσης και εγκαινιάστηκε όπως προαναφέραμε στις 20 Ιουνίου του 1954. Επισκευάστηκε το 1999 ενώ έκτοτε έγιναν διάφορες εργασίες αποκατάστασης και συντήρησης.
Το συνολικό μήκος της είναι 2.223 μέτρα ενώ τα διακοσμητικά της στοιχεία σχεδιάστηκαν από τον Βούλγαρο αρχιτέκτονα Γκεόργκι Οβτσάροφ. Υπάρχει ένα ζευγάρι ορθογώνιων πύργων που στηρίζονται από τους στύλους και στις δύο άκρες ενώ πάνω τους αναγράφεται η ημερομηνία έναρξης και λήξης των εργασιών (1952-1954).
Οι Σοβιετικοί την ονόμασαν «Γέφυρα Φιλίας», αλλά μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων στις δύο χώρες, η γέφυρα πήρε το πιο λειτουργικό όνομα «Γέφυρα του Δούναβη».
Τα χαρακτηριστικά της γέφυρας
Η γέφυρα έχει δύο καταστρώματα. έναν αυτοκινητόδρομο δύο λωρίδων και έναν σιδηρόδρομο. Περιλαμβάνονται πεζοδρόμια για πεζούς. Το κεντρικό τμήμα της γέφυρας (85 μ.) είναι κινητό και μπορεί να ανυψωθεί για διέλευση μεγάλων σκαφών. Η συντήρηση του κινητού μέρους αποτελεί ευθύνη της Ρουμανίας και ελέγχεται περιοδικά.
Υπάρχουν επίσης σταθμοί συνοριακών ελέγχων, καθώς χρησιμεύει ως συνοριακή διέλευση μεταξύ των δύο χωρών. Από τον Ιανουάριο του 2007 δεν υπάρχει πλέον τελωνειακός έλεγχος και ο έλεγχος διαβατηρίου / ταυτότητας γίνεται «σε ένα γραφείο» είτε από τη βουλγαρική ή τη ρουμανική συνοριακή αστυνομία, που αποτελεί «εσωτερικό σύνορο» εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο συνοριακός έλεγχος θα καταργηθεί εντελώς όταν η Βουλγαρία και η Ρουμανία προσχωρήσουν στη ζώνη Σένγκεν.
Δείτε επίσης: Σιμπίου: Ενα ταξίδι στο μεσαίωνα και στη γη της Τρανσυλβανίας
Ιστορικά ντοκουμέντα
Στο λεγόμενο «Χρυσό αρχείο» της Εθνικής Ραδιοφωνίας έχουν διατηρηθεί οι ομιλίες των τριών σημαντικότερων συμμέτοχων στον εορτασμό το 1954. Πρώτος εκφώνησε λόγο ο πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου της τότε Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας Βάλκο Τσερβένκοφ.
Μεταξύ άλλων είπε: «Αυτή η μεγαλοπρεπής γέφυρα είναι καρπός της αδελφικής οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των σοσιαλιστικών χωρών. Είναι μια νέα, έντονη έκφραση της ειρηνικής τους πολιτικής, της ισχυρής φιλίας μεταξύ τους και της ανιδιοτελούς και αναντικατάστατης βοήθειας, που τους παρέχει η Σοβιετική Ένωση. Η γέφυρα στον Δούναβη θα συνδέσει ακόμη πιο στενά πριν απ’ όλα την Βουλγαρία και την Ρουμανία, αλλά αποτελεί και νέο στοιχείο, που κρατά μαζί όλες τις λαοκρατικές δημοκρατίες, οι οποίες συμμετείχαν στην κατασκευή της».
Μετά τον Βούλγαρο πρόεδρο του Υπουργικού Συμβουλίου λόγο εκφώνησε ο Ρουμάνος ομόλογός του Γκεόργκε Γκεοργκίου-Ντεζ ενώ με τη σειρά του, ο διευθυντής του έργου της γέφυρας, Λεονίντ Σαπρίκιν ανάφερε: «Σήμερα, 20 Ιουνίου, είναι μια πάρα πολύ σημαντική ημερομηνία. Θέτουμε σε λειτουργία διώροφη γέφυρα, στην οποία μπορούν να περνούν ταυτόχρονα αυτοκίνητα και τρένα.
Αυτή είναι η πρώτη γέφυρα μεταξύ δύο γειτονικών λαοκρατικών χωρών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι αποκαλούν αυτήν την πρώτη σιδερένια αρτηρία στον Δούναβη “Γέφυρα φιλίας και ειρήνης”. Ανακύπτει δυνατότητα κίνησης όλων των ειδών μεταφοράς, για την μεταφορά όλων των ειδών φορτίων. Κατασκευάστηκε για 2 χρόνια και 7 μήνες, με ολόκληρους επτά μήνες γρηγορότερα από το προβλεπόμενο».
Δείτε επίσης: Ognyanovo: Ενα παλιό χριστιανικό χωριό που έγινε θέρετρο
Πηγή: bnr.bg, wikipedia.org
