Βασιλική Λαμπίδου. Η αιωνόβια Κυρά των Μαρασίων, η οποία για μισό αιώνα ύψωνε καθημερινά την ελληνική σημαία στον ακριτικό Εβρο.
Η Κυρά Βασιλική, η Κυρά των Μαρασίων, η «μάνα» όλων των φαντάρων και κυρίως αυτών που υπηρετούσαν στον Εβρο, κάθε μέρα, και για 50 ολόκληρα χρόνια, σαν την Κυρά της Ρω στο Καστελλόριζο, έκανε την έπαρση και την υποστολή της ελληνικής σημαίας στην αυλή της, στα ακριτικά Μαράσια του Εβρου.
Η αιωνόβια Ακριτομάνα του Εβρου, η οποία πέθανε το 2011 σε ηλικία 107 ετών, ήταν η «γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στην πατρίδα και ενσάρκωσε την περηφάνια των ακριτών του Εβρου, διδάσκοντας ήθος και στάση ζωής», όπως είχε πει ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας.
Το σπίτι της Βασιλικής Λαμπίδου – Φωτάκη, όπως ήταν ολόκληρο το όνομά της, απείχε μόλις λίγα μέτρα από την ελληνοτουρκική μεθόριο.
Κάθε μέρα, νωρίς το πρωί, η Κυρά των Μαρασίων σηκώνονταν και ύψωνε την ελληνική σημαία στο φυλάκιο «ώστε να την βλέπουν απέναντι, τα μέρη όπου γεννήθηκα και από όπου ξεριζώθηκα», όπως έλεγε η ίδια.
Ηταν η μάνα και η γιαγιά για τους στρατιώτες που φρουρούσαν τα σύνορα, μια ζεστή οικογενειακή παρουσία για τους ακρίτες που την αγαπούσαν, της έλεγαν τα προβλήματά τους, τους καημούς και τις ανησυχίες τους. Κι εκείνη τους μαγείρευε το φαγητό τους, τους φρόντιζε τα ρούχα τους, και υπηρετούσε μαζί τους την Ελλάδα πατρίδα, σηκώνοντας κάθε πρωί τη σημαία και υποστέλλοντάς την με τη δύση του ηλίου.
«Να ξέρουν ότι εδώ είναι Ελλάδα, τόπος περήφανος» έλεγε. Το μόνο που είχε ζητήσει για την εθνική της προσφορά ήταν «μια καινούργια σημαία κάθε τόσο, γιατί καθώς κυματίζει η σημαία στον ελληνικό ουρανό, σκίζεται το πανί της πάνω στον ιστό».
Οταν πια δε βαστούσαν τα πόδια της, κάθε πρωί ένας στρατιώτης την επισκεπτόταν στο σπίτι της και την βοηθούσε να βαδίσει μέχρι τον ιστό, για να σηκώσουν ψηλά την ελληνική σημαία.
Ποια ήταν η Βασιλική Λαμπίδου
Η Βασιλική Λαμπίδου – Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες – συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμοτείχου και έπειτα στο Σάκκο Ορεστιάδας.
Παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Κι όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να βλέπει σαν δικά της παιδιά, όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα.
Συμβόλιζε τη «Μάνα»
Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια. Το σπίτι της ήταν το τελευταίο του χωριού, κτισμένο δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο των Μαρασίων. Συμμεριζόμενη από κοντά τα προβλήματα των νεαρών στρατιωτών, καθώς ζούσαν μακριά από τις οικογένειες τους, πήρε τη μεγάλη απόφαση να τους συμπαρασταθεί, με αγάπη, τρυφερότητα, αφοσίωση και φιλοστοργία, σαν να ήταν η πραγματική τους μάνα.
Για δεκαετίες ολόκληρες μαγείρευε το φαγητό των φρουρών των συνόρων μας, έπλενε τα ρούχα τους, άκουγε τον παλμό της καρδιάς τους, μα και τις ανησυχίες τους, και καθημερινά ύψωνε παρά τα χρόνια της, την ελληνική σημαία για να κυματίσει περήφανα – όπως η ίδια έλεγε – στον ελληνικό ουρανό.
Η αναγνώριση
Το 2007 η Ακαδημία Αθηνών τη βράβευσε για την προσφορά της στην πατρίδα. Πήγε στην Αθήνα με το μαύρο μαντίλι της χηρείας της και υποβασταζομένη από νέους του Τριγώνου Εβρου παραλαμβάνοντας το Βραβείο της «για πολυετή προσφορά στους στρατευσίμους». «Αυτά είναι τα παιδιά μου, φορούν το χακί για την Ελλάδα μας, χαρά μου και καθήκον μου να τα φροντίζω» ήταν η απάντησή της.
Ο θάνατος και η προτομή
Η κηδεία της έγινε στα Μαράσια στις 19 Ιουνίου 2011 με τιμές εν ενεργεία αξιωματικού του στρατού. Ο ελληνικός στρατός «ως μικρή αναγνώριση στο μεγαλόπνοο έργο της» ανέλαβε τη δαπάνη της κηδείας της, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας έστειλε στεφάνι, ενώ παρών στην εξόδιο ακολουθία έδωσε ο τότε αρχηγός του ΓΕΣ, Φράγκος Φραγκούλης!
Την επόμενη μέρα του θανάτου της η σημαία ανέβηκε στα Μαράσια και πάλι. Δεν έφτασε όμως ψηλά στον ιστό. Κυμάτιζε μεσίστια, σε ένδειξη τιμής για την ηρωίδα Ελληνίδα μάνα που έφυγε από τη ζωή.
Σήμερα στην αυλή του σπιτιού της έχει τοποθετηθεί η προτομή της, μαζί με την ελληνική σημαία, που τόσο αγαπούσε και τιμούσε.
Με πληροφορίες από kathimerini.gr, agiostherapon.blogspot.com
