Ένα πράγμα που είναι γνωστό ανάμεσα στους οδηγούς είναι πως η οδήγηση με νεκρά σε κατηφόρα, γλιτώνει βενζίνη.
Έχει επικρατήσει εσφαλμένα η εντύπωση ότι η νεκρά σταματάει την τροφοδοσία του κινητήρα και δεν ξοδεύεις τόση βενζίνη: πρακτικά, απεμπλέκοντας το κιβώτιο ταχυτήτων, μειώνεις τον έλεγχο που έχεις στο αμάξι (άρα η οδήγηση γίνεται πιο επικίνδυνη και επιβαρυντική για τα φρένα του αυτοκινήτου), ενώ παράλληλα απενεργοποιείς τον έλεγχο που έχει ο εγκέφαλος του αυτοκινήτου στους θαλάμους καύσης. Οπότε, απενεργοποιείς τη χρήσιμη λειτουργία του cut off.
Με άλλα λόγια, όταν το σύστημα του αυτοκινήτου ανιχνεύει ότι το όχημα κινείται (και δεν πατάς γκάζι) σταματά την τροφοδοσία καυσίμου στον θάλαμο καύσης. Αξιοποιείται το φρενάρισμα του κινητήρα (από τη συμπίεση του κινητήρα), όπως και οι νόμοι της βαρύτητας και της αδράνειας για την κίνηση του οχήματος. Βεβαίως και συνεχίζει να δουλεύει ο κινητήρας αλλά όχι εξαιτίας της βενζίνης – είναι η κίνηση των τροχών που κάνουν τα μπιστόνια να κινούνται.
Από την άλλη, στην περίπτωση της νεκράς ταχύτητας, το σύστημα αποκόπτεται από τον κινητήρα και λειτουργεί ανεξάρτητα από την κίνηση των τροχών και τη βαρύτητα που μετακινεί το αμάξι. Ως αποτέλεσμα, συνεχίζει να τροφοδοτεί κανονικά τον θάλαμο καύσης, καταναλώνοντας με απόλυτη βεβαιότητα παραπάνω βενζίνη.
Το σωστό για τη βέλτιστη κατανάλωση (και όχι μόνο) είναι να επιλέγεις τη μεγαλύτερη σχέση ταχυτήτων στην κατηφόρα και όχι τη νεκρά, όπως θεωρούν οι περισσότεροι.
