Σε φιάσκο εξελίσσεται η διαδικασία ρύθμισης των δανείων, αφού από τη μία μεριά τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τα funds και από την άλλη η άνοδος των επιτοκίων έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τους δανειολήπτες.
Σταδιακά, όλο και περισσότερα δάνεια «κοκκινίζουν», καθώς ο κόσμος πιέζεται ασφυκτικά. Οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων και συνολικά του κόστους διαβίωσης, ουσιαστικά οδηγούν τους πολίτες στο δίλημμα: Φαγητό ή πληρωμή υποχρεώσεων.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της αγοράς περισσότερα από 50.000 ακίνητα αναμένεται να βγουν στο σφυρί. Αυτός ο αριθμός αφορά την καλύτερη περίπτωση, αφού υπάρχει και το ακόμη χειρότερο σενάριο να διπλασιαστεί ή και να τριπλασιαστεί.
Καθημερινά ως νομικός βλέπω τέτοιες περιπτώσεις. Περιπτώσεις, που δεν αφορούν τους γνωστούς «μπαταχτσήδες», αλλά απλούς ανθρώπους που βρέθηκαν σε μία δύσκολη θέση και δεν μπόρεσαν να εξυπηρετήσουν το δάνειό τους.
Επίσης, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η αλλαγή τακτικής κυρίως από τα funds. Αποθρασυμένα μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου, πους τους δίνει το δικαίωμα να εκπλειστηριάζουν τα σπίτια του κόσμου, ακολουθούν μία επιθετική συμπεριφορά προς τους δανειολήπτες ακόμη και για μικρές καταναλωτικές οφειλές. Και δε διστάζουν να εξαπολύουν και απειλές.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση έχει επιλέξει τον ρόλο θεατή. Κανένα μέτρο, καμία μέριμνα για την λαϊκή πρώτη κατοικία. Έχει αφήσει τους δανειολήπτες μόνους και απροστάτευτους.
Φτάνουμε λοιπόν στο πλέον κρίσιμο ερώτημα: Τι πρέπει να γίνει;
Πλήρης προστασία της πρώτης κατοικίας. Κανένας πλειστηριασμός.
Μόνιμο ολιστικό πλαίσιο διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους με λειτουργία αυτοματοποιημένης πλατφόρμας, η οποία θα ρυθμίζει το σύνολο του χρέους του πολίτη και θα παράγει ρυθμίσεις δεσμευτικές για τους πιστωτές, και για τις τράπεζες και για τα funds.
Δυνατότητα προσφυγής του οφειλέτη σε περίπτωση που δεν τον καλύπτει η πρόταση ρύθμισης από την πλατφόρμα.
Τα παραπάνω μπορεί να φαντάζουν για κάποιους ουτοπικά, αριστερίστικα και όλα τα υπόλοιπα. Πλην όμως ξεχνούν κάτι βασικό.
Οι τράπεζες οφείλουν την ύπαρξή τους στην ανακεφαλαιοποίηση, που έκανε το Ελληνικό κράτος και όχι μία και δύο φορές, αλλά όσες χρειάστηκε. Και επειδή το Ελληνικό κράτος δεν είναι κάτι το αφηρημένο, αλλά όλοι εμείς, τώρα είναι η ώρα της ανταπόδοσης.
