Η ξεχασμένη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη Κυπριακή Δημοκρατία άνοιξε την όρεξη στον Ερντογάν

Νίκος Φαραντούρης

του Νίκου Φαραντούρη

Καθηγητή Ευρωπαϊκού Δικαίου & Δικαίου Ενέργειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Κατόχου της Ευρωπαϊκής Έδρας Jean Monnet και Διευθυντή Μεταπτυχιακών στην Στρατηγική, Δίκαιο & Οικονομικά της Ενέργειας, Συμβούλου Ευρωπαϊκής Πολιτικής του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Υποψήφιου στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Άλλη μια δήλωση του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν προστίθεται στην μακρά λίστα των προκλήσεων «αν είχαμε πιέσει προς τα νότια, να μην υπήρχε πια νότος και βορράς και η Κύπρος να ήταν εντελώς δική μας».

Η δήλωση αυτή ξεστομίστηκε σε μία περίοδο που ο κ. Μητσοτάκης περιγράφει ότι υπάρχει «καλό κλίμα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την επανεκκίνηση των συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού στο πλαίσιο των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η ιδιωτική και μυστική εξωτερική πολιτική που ακολουθεί ο κ. Μητσοτάκης, σε συνδυασμό με την πάγια στάση υποβάθμισης του Κυπριακού και αφωνίας στις τουρκικές προκλήσεις δεν λειτουργεί.

Η επικοινωνιακή, μικροπολιτική διαχείριση των ελληνοτουρκικών όχι μόνο δεν ωφελεί την χώρα, αλλά προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις στα εθνικά μας συμφέροντα. Πρόσφατο παράδειγμα, είναι η συμφωνία ΗΠΑ – Τουρκίας για την αγορά και τον εκσυγχρονισμό αεροσκαφών F-16 χωρίς όρους όσον αφορά την χρήση τους για παράνομες ενέργειες σε βάρος της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακόμα και η πρόσφατη άρνηση συνάντησης του Πρόεδρου Μπάιντεν με τον Κυριακό Μητσοτάκη δεν αποτελεί θετική εξέλιξη.

Η λογική της διμερούς αντιμετώπισης των Ελληνοτουρκικών απειλών στην οποία έχει διολισθήσει η κυβέρνηση τόσο σε σχέση με την Ευρωπαϊκή μας οικογένεια όσο και με τους διαντλαντικούς μας συμμάχους είναι απολύτως επικίνδυνη. Δεν νοείται κανένα κράτος – μέλος της ΕΕ να είναι έρμαιο των ορέξεων και των επεκτατικών διαθέσεων μιας τρίτης χώρας. Αυτό επιβάλλει το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο και η αρχή της αλληλεγγύης στην ΕΕ που η κυβέρνηση οφείλει να υπενθυμίζει και να διεκδικεί την εφαρμογή τους αδιαλείπτως.

Είναι σαφές ότι η παρελκυστική πολιτική σε θέματα εξωτερικής πολιτικής ποτέ δεν απέδωσε και ποτέ δεν θα αποδώσει. Είναι επιτακτική η ανάγκη επιστροφής σε μια ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας που δεν θα κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί αλλά με τόλμη θα οργανώνει το διπλωματικό κεφάλαιο της χώρας, θα παίρνει πρωτοβουλίες και αξιοποιώντας τις ιδιαιτερότητες της συγκυρίας θα δίνει λύσεις αυξάνοντας την αξιοπιστία και το ειδικό βάρος της χώρας μας στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο.