Ο άνθρωπος εφοδιασμένος από την φύση του με κρίση και νόηση, μπορεί να διακρίνει, τα υπέρ και τα κατά σε ανθρώπους και καταστάσεις και ανάλογα να λειτουργήσει μέσα στις σχέσεις του και στην καθημερινότητα του. Δυστυχώς όμως , πολύ εύκολα μπορεί ένας άνθρωπος να ξεφύγει από τα όρια της κρίσης και να πέσει σε κατάκριση.
Οι τιμητές όσο πάνε και αυξάνονται κατακρίνοντας πολλές φορές πολύ άδικα ανθρώπους και καταστάσεις χωρίς να ψάξουν να βρουν τα βαθύτερα αίτια, λειτουργώντας υπεροπτικά και πολλές φορές με κακία και ζήλεια. Σε κάθε μας σχέση είτε είναι διαπροσωπική είτε είναι κοινωνική ή επαγγελματική, αλλά και μέσα στην εκκλησία και την πίστη μας χρειάζεται να λειτουργούμε με διάκριση και αγάπη! Εάν το καταφέρουμε αυτό θα είμαστε πιο ήρεμοι, πιο δημιουργικοί, και σίγουρα πιο σοφοί!
Είναι αναγκαίο να μάθουμε να ακούμε τον διπλανό μας, να τον βοηθάμε , χωρίς δεύτερες σκέψεις με κατανόηση και καλή διάθεση. Η κατάκριση είναι η εύκολη λύση. Η διάκριση είναι η δυσκολότερη αλλά και η πιο πνευματική!
