Η Οργάνωσης Μελών Πανεπιστημιακών ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Θεσσαλονίκης καταγγέλλει, μέσω ανακοίνωσης, την προσπάθυεια σπίλωσης του πρώην υπουργού Νίκου Παρασκευόπουλου, μέσω δηλώσεων και δημοσιευμάτων για το γνωστό νόμο.
Οπως αναφέρουν μεταξύ άλλων πολιτικός στόχος είναι η κατασυκοφάντηση της πολιτικής της Αριστεράς για το σωφρονιστικό σύστημα.
Η ανακοίνωση αναφέρει:
“Η Οργάνωση Μελών Πανεπιστημιακών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Θεσσαλονίκης καταγγέλλει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για οργανωμένη συστηματική προπαγάνδα και διασπορά ψευδών ειδήσεων κατά του «Νόμου Παρασκευόπουλου», ενός νόμου (Ν. 4322/2015) που έπαψε να ισχύει οριστικά στις 28 Αυγούστου 2017!
Οι προσπάθειες σύνδεσης ειδεχθέστατων εγκλημάτων (γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά) με τον «Νόμο Παρασκευόπουλου», η ψευδής αναφορά του υπουργού κ. Χρυσοχοΐδη σε 117 σκληρούς ποινικούς που κυκλοφορούν ελεύθεροι δήθεν λόγω του «Νόμου Παρασκευόπουλου», η ανάρτηση του διευθυντή του γραφείου Τύπου της ΝΔ κ. Ρωμανού ότι ένας από τους δράστες του βιασμού στα Πετράλωνα είχε δήθεν αποφυλακιστεί βάσει του νόμου αυτού, η ανάρτηση της κ. Νικολάου, γενικής γραμματέως Αντιεγκληματικής Πολιτικής του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, περί δήθεν 17.000 αποφυλακίσεων λόγω του εν λόγω νόμου (όταν δεν υπάρχουν τόσοι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές), η σχετική αρθρογραφία «έγκριτων» δημοσιογράφων σε συστημικά μέσα, αποτελεί μια καλά οργανωμένη και εξαιρετικά επίμονη εκστρατεία προπαγάνδας με σαφείς πολιτικούς στόχους:
– Την κατασυκοφάντηση της εμβληματικής πολιτικής της Αριστεράς ως προς το σωφρονιστικό σύστημα (συνθήκες κράτησης, αποσυμφόρηση των φυλακών), που είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι καταδίκες της χώρας από το Διεθνές Δικαστήριο και να μην υπάρξει νέα Δημόσια Πιστοποίηση του Συμβουλίου της Ευρώπης (Public Statement).
– Την εξόντωση χαρακτήρα του αρμόδιου υπουργού, του κ. Νίκου Παρασκευόπουλου, πρωτοφανές γεγονός, τη στιγμή που αποσυμφορητικοί νόμοι υπήρξαν πολλοί και από πολλές κυβερνήσεις και θα υπάρξουν και στο μέλλον, ποτέ όμως η υποτροπή ενός αποφυλακισθέντος δεν αποδόθηκε σε μια κυβέρνηση, έναν νόμο ή τον υπουργό Δικαιοσύνης που τον πρότεινε.
– Την κάλυψη της ανεπάρκειας και της επικινδυνότητας της κυβερνητικής πολιτικής γενικά (πανδημία, υγεία, εργασιακά, παιδεία) αλλά και ειδικά ως προς την εγκληματικότητα και την ασφάλεια. Πολιτική που εξαντλείται στη δημαγωγία περί νόμου και τάξης, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα πραγματικά προβλήματα του σωφρονιστικού συστήματος, πολιτική που εκμεταλλεύεται αντί να επιλύει τα πιεστικά υπάρχοντα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας για να διασπείρει ή να ενισχύσει ρατσιστικές και αντιδραστικές ιδέες σε αυτήν”.
