Ο Παπαφλέσσας ή Γεώργιος Δίκαιος Φλέσσας, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννημένος στη Μεσσηνία το 1786 ή το 1788 ήταν ένας από τους ήρωες της Επανάστασης του 1821 που άφησαν το στίγμα τους.
Εντονη προσωπικότητα ο Παπαφλέσσας, δημιούργησε αντιπαλότητες και πολλά μίση εξ αιτίας του τρόπου ζωής που έκανε. Είχε αδυναμία στο γυναικείο φύλο, κάτι που δεν χωρούσε μέσα στη ζωή ενός κληρικού αφού μόνος του επέλεξε την μοναχική ζωή. Μετά από σύγκρουση που είχε με Τούρκο αξιωματούχο αυτοεξορίζεται στην Κωνσταντινούπολη δίνοντας υπόσχεση πως θα γυρίσει πίσω στην πατρίδα ως Δεσπότης ή πασάς. Εκεί έγινε Αρχιμανδρίτης και ήρθε σε επαφή με την Φιλική Εταιρεία.
Απαίτησε να μάθει τον αρχηγό της τραβώντας μαχαίρι. Ήταν ορμητικός και φλογερός πατριώτης που χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να επιτύχει την επανάσταση των Ελλήνων. Δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει πλαστά έγγραφα για να πείσει τους πατριώτες του στην Κωνσταντινούπολη, πως η Πελοπόννησος ήταν έτοιμη για δράση. Τον Ιανουάριο του 1821 πείθει και την ηγεσία του Μοριά να συμμετέχουν στην επανάσταση.
Το τέλος του εμφυλίου πολέμου τον βρίσκει με τους νικητές, σε συνασπισμό με την κυβέρνηση Κουντουριώτη, ενώ ο Κολοκοτρώνης και όλοι οι οπλαρχηγοί ήταν στη φυλακή. Το Φεβρουάριο του 1825 ο Ιμπραήμ με τον στρατό του αποβιβάζεται στον Μοριά, για να καταπνίξουν την επανάσταση. Ο Παπαφλέσσας αντιλήφθηκε τον κίνδυνο και ζήτησε να αποφυλακιστούν οι οπλαρχηγοί για να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί την επερχόμενη απειλή. Η απαίτησή του προξένησε αντιδράσεις, μιας και είχε συμμετάσχει ενεργά στην σύλληψή τους. Οι οπλαρχηγοί δεν αποφυλακίστηκαν και ο Παπαφλέσσας πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Υποσχέθηκε πως όταν γυρίσει θα τους απελευθερώσει.
Η μάχη στο Μανιάκι και ο ηρωικός θάνατος:
Ο Παπαφλέσσας ξεκίνησε για το Μανιάκι με 1.000 άντρες, ενώ το στράτευμα του Ιμπραήμ έφτανε τις 6.000.
Ο ίδιος, πίστευε ότι θα κατέφθαναν ενισχύσεις αλλά η τύχη δεν ήταν με το μέρος του. Όταν οι άντρες του είδαν τους χιλιάδες εχθρούς να παρατάσσονται, δείλιασαν και υποχώρησαν. Ο Παπαφλέσσας έμεινε με 600 άντρες, ενώ άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι ήταν μόλις 300. Ο παπάς έμεινε ακλόνητος στη θέση του, αν και δεν ήταν καπετάνιος, ούτε εκπαιδευμένος αρματολός. Η μάχη ξεκίνησε στις 20 Μαΐου του 1825 και μέσα σε λίγες ώρες, οι δυνάμεις των Ελλήνων είχαν αποδεκατιστεί.
Ο Παπαφλέσσας έπεσε μαζί με τους άντρες του. Σύμφωνα με τη λαϊκή διήγηση που κατέγραψε η ιστορία, ο Ιμπραήμ τον αναζήτησε μετά το τέλος της μάχης και βρήκε πρώτα το αποκεφαλισμένο πτώμα του. Ζήτησε να του φέρουν το κεφάλι και στερέωσε το άψυχο κορμί του Παπαφλέσσα στον κορμό ενός δέντρου. Συγκινημένος, ο Ιμπραήμ τον πλησίασε και τον φίλησε, αναγνωρίζοντας την αξία του εχθρού του.
Ο ηρωικός θάνατος του Παπαφλέσσα διέγραψε τις ατασθαλίες του παρελθόντος. Η αυτοθυσία του στο Μανιάκι έσωσε την υστεροφημία του.
Πηγή: mixanitouxronou.gr
