Ηταν 6 Αυγούστου του 1992, όταν η Βούλα Πατουλίδου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 110 μέτρα μετ’ εμποδίων, στους Ολυμπιακού Αγώνες της Βαρκελώνης.
Αυτό ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο για την ελληνική αποστολή από το 1912, έχοντας μάλιστα διπλή ιστορική σημασία, αφού αποτέλεσε και το πρώτο χρυσό που κατακτήθηκε από Ελληνίδα αθλήτρια.
Από εκείνη την εποχή και έπειτα ξεκίνησε η αρχή της λεγόμενες «άνοιξης του ελληνικού στίβου».
Για την Βούλα Πατουλίδου η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, ήταν η δεύτερη από τις πέντε συνολικά (1988, 1992, 1996, 2000, 2004) συμμετοχές της στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη, με την ίδια μάλιστα να κρατά μέχρι και σήμερα το πανελλήνιο ρεκόρ στα 100 μέτρα με εμπόδια, σημειώνοντας επίδοση με 12.64.
Αν και η Αμερικανίδα Γκέιλ Ντίβερς που έχει ήδη κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα βρισκόταν πιο μπροστά, λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό σκοντάφτει και πέφτει στο τελευταίο εμπόδιο περίπου 10 μέτρα πριν από τον τερματισμό.
Κάπως έτσι η Πατουλίδου με απαράμιλλο πείσμα τερματίζει πρώτη κάνοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ.
Στη δεύτερη θέση η Μάρτιν (ΗΠΑ) 12.69 και τρίτη η κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ Ντόνκοβα (Βουλγαρία) με 12.70.
Μετά την τρομερή της επίδοση η ίδια με περίσσιο πάθος αναφέρει την φράση «για την Ελλάδα ρε γαμώτο!» η οποία έμεινε στην ιστορία, αφού έγινε ακόμα και τραγούδι!
«Όλα για την Ελλάδα, αξίζει να κάνει κάποιος τα πάντα για αυτήν. Πέτυχα αυτό που κανείς δεν πίστευε, πλην δύο – τριών ανθρώπων. Έλεγα στον εαυτό μου πριν τον τελικό ότι μπορώ να πάρω το χάλκινο μετάλλιο και τελικά πάλεψα και πήρα το χρυσό» ήταν τα συγκινητικά της λόγια, δείχνοντας πως πολλές φορές στον αθλητισμό το πείσμα και η αφοσίωση υπερνικούν κάθε εμπόδιο.
