Αναμφίβολα πρόκειται για ένα από τα πιο συμπαθή είδη της πανίδας. Οι πιγκουίνοι κλέβουν πάντοτε τις εντυπώσεις με το χαριτωμένο περπάτημά τους και τη συμπεριφορά τους.
Δείτε 24 facts για τους πιγκουίνους που σίγουρα δε γνωρίζατε, μέσα από το geografikoi.gr.
1. Επτά από τα δεκαοχτώ είδη πιγκουίνων βρίσκονται στη νοτιότερη ήπειρο. Και τα 18 είδη πιγκουίνων βρίσκονται αποκλειστικά στο Νότιο Ημισφαίριο.
2. Οι Αυτοκρατορικοί Πιγκουίνοι είναι το ψηλότερο είδος, με ύψος σχεδόν 1,2 μέτρα ενώ ζυγίζει 40 κιλά. Το μικρότερο είναι ο μικρός μπλε πιγκουίνος, ο οποίος είναι περίπου 40 εκατοστά.
3. Το γρηγορότερο είδος είναι o πιγκουίνος Γκεντού, ο οποίος μπορεί να φτάσει ταχύτητες κολύμβησης έως και 35 χλμ/ώρα.
4. Ο αυτοκρατορικός πιγκουίνος μπορεί να καταδυθεί μέχρι και 500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και μπορεί να παραμείνει κάτω από το νερό συνεχόμενα επί περίπου 22 λεπτά.
5. Οι πιγκουίνοι πηδούν μέσα κι έξω από το νερό, κίνηση που απαιτεί αρκετή δύναμη και είναι κουραστική, επιτρέπει όμως στους πιγκουίνους να κολυμπούν γρηγορότερα, να αναπνέουν καλύτερα και ταυτόχρονα αποπροσανατολίζει τόσο τους εχθρούς τους όσο και τη λεία τους.
6. Για να μην κουράζονται, οι πιγκουίνοι γλιστρούν στο χιόνι με την κοιλιά τους.
7. Τα εντυπωσιακά χρώματα ενός πιγκουίνου είναι όπως συνηθίζεται στη φύση θέμα καμουφλάζ. Από ψηλά, η μαύρη πλάτη του συνδυάζεται με τα σκοτεινά βάθη του ωκεανού. Από χαμηλά, η λευκή κοιλιά τους συνδυάζεται με τη φωτεινή επιφάνεια της θάλασσας.
8. Τα απολιθώματα που έχουν βρεθεί, τοποθετούν τον αρχαιότερο πιγκουίνο πριν από περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια, κάτι που σημαίνει ότι πρόκειται για πρόγονος των πτηνών που βλέπουμε σήμερα και επέζησε της μαζικής εξαφάνισης των δεινοσαύρων.
9. Οι πιγκουίνοι καταπίνουν πολύ θαλασσινό νερό ενώ κυνηγούν ψάρια, αλλά ένας ειδικός αδένας πίσω από τα μάτια τους – ο υπερκόγχιος αδένας – φιλτράρει το αλμυρό νερό από τη ροή του αίματος. Οι πιγκουίνοι το εκκρίνουν μέσω των ράμφων τους ή με το φτέρνισμα.
10. Σε αντίθεση με τα περισσότερα πουλιά – τα οποία χάνουν και αντικαθιστούν μερικά φτερά κάθε φορά – η έκδυση των πιγκουίνων πραγματοποιείται ταχύτατα και μονομιάς διαρκώντας μόνο 34 μέρες τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο. Τα παλιά φτερά πέφτουν όταν τα καινούρια έχουν φτάσει στο 1/3 του κανονικού τους μεγέθους, ώστε να αποφευχθεί όσο το δυνατόν η απώλεια θερμότητας. Οι πιγκουίνοι αναγκάζονται να μείνουν στην στεριά για 3 βδομάδες ενώ η διαδικασία αυτή ονομάζεται καταστροφική πτερόρροια.
11. Ολα τα είδη πιγκουίνων εκτός από δύο αναπαράγονται σε μεγάλες αποικίες έως και χίλια πουλιά.
12. Αν και εξαρτάται από το είδος, πολλοί πιγκουίνοι θα ζευγαρώσουν με τον ίδιο σύντροφο κάθε αναπαραγωγική περίοδο.
13. Ομοίως, τα περισσότερα είδη είναι πιστά στην περιοχή που βρίσκεται η φωλιάς τους, επιστρέφοντας συχνά στη φωλιά στην οποία γεννήθηκαν.
14. Ορισμένα είδη δημιουργούν φωλιές για τα αυγά τους από βότσαλα και χαμένα φτερά. Οι αυτοκρατορικοί πιγκουΐνοι αποτελούν εξαίρεση: επωάζουν ένα αυγό κάθε αναπαραγωγική περίοδο στην κορυφή των ποδιών τους. Κάτω από μια χαλαρή πτυχή του δέρματος τους βρίσκεται μια περιοχή χωρίς φτερά με υψηλή συγκέντρωση αιμοφόρων αγγείων που διατηρεί το αυγό ζεστό.
15. Σε ορισμένα είδη, είναι ο αρσενικός πιγκουίνος αυτός που αναλαμβάνει την επώαση των αυγών ενώ τα θηλυκά μπορεί να κυνηγούν για εβδομάδες. Μόλις γεννηθεί το μικρό, ο αρσενικός το ταΐζει με γάλα που παράγει από τον οισοφάγο του.
16. Οι γονείς πιγκουίνοι – τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά- φροντίζουν τα παιδιά τους για αρκετούς μήνες έως ότου οι νεοσσοί είναι αρκετά ισχυροί για να κυνηγούν φαγητό από μόνοι τους.
17. Οι θηλυκοί αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι διανύουν μέχρι και 130 χλμ. στον πάγο για να επιστρέψουν στα πεινασμένα μικρά τους κατά το τέλος του χειμώνα.
18. Αν ένας νεοσσός ενός θηλυκού αυτοκρατορικού πιγκουίνου πεθάνει, καταφεύγει στην απαγωγή ενός ξένου.
19. Παρά την έλλειψη ορατών αυτιών, οι πιγκουίνοι έχουν εξαιρετική ακοή και βασίζονται σε ειδικά καλέσματα για να προσδιορίσουν τους συντρόφους τους όταν επιστρέφουν στους πολυσύχναστους χώρους αναπαραγωγής.
20. Η πρώτη επώνυμη γραπτή αναφορά στους πιγκουίνους προέρχεται από τον Ιταλό Αντόνιο Πιγκαφέτα, ο οποίος βρισκόταν μαζί με τον Φερδινάνδο Μαγγελάνο κατά το πρώτο του ταξίδι το 1520. Εντόπισε τα πτηνά στη χερσόνησο Punta Tombo στην Αργεντινή και τα ονόμασε «περίεργες χήνες».
21. Είχε προηγηθεί μια ανώνυμη καταχώρηση σε ένα ημερολόγιο από το ταξίδι του Βάσκο ντε Γκάμα το 1497 γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας η οποία αναφέρει κάτι πτηνά που δεν πετάνε και είναι τόσο μεγάλα όσο και οι πάπιες.
22. Οι πιγκουίνοι δεν κινδυνεύουν από ζώα σε στερεό έδαφος, κάτι που τους κάνει ιδιαίτερα φιλικούς προς τους τουρίστες.
23. Σε αντίθεση με τα περισσότερα θαλάσσια θηλαστικά – τα οποία βασίζονται στο λίπος για να παραμείνουν ζεστά – οι πιγκουίνοι επιβιώνουν επειδή τα φτερά τους παγιδεύουν ένα στρώμα θερμού αέρα κοντά στο δέρμα που χρησιμεύει ως μόνωση, ειδικά όταν αρχίζουν να αναπτύσσουν θερμοκρασία ενώ κολυμπούν.
24. Τον 16ο αιώνα, η λέξη πιγκουίνος αναφερόταν στα πτηνά Great Auks (επιστημονική ονομασία: Pinguinus impennis), ένα πλέον εξαφανισμένο είδος που κατοικούσε στις θάλασσες γύρω από τον ανατολικό Καναδά. Το τελευταίο ζευγάρι θεάθηκε στη χερσόνησο Reykjanes στην Ισλανδία, στις 3 Ιουνίου 1844. Τότε το τελευταίο ζευγάρι ενήλικων πιάστηκε την στιγμή που εκκόλαπταν το νεογέννητό τους και σκοτώθηκαν από συλλέκτες!
Οταν οι εξερευνητές ταξίδεψαν στο Νότιο Ημισφαίριο, είδαν τα ασπρόμαυρα πουλιά που έμοιαζαν λίγο με αυτά, και τους ονόμασαν κι αυτούς πιγκουίνους.
