Η πορεία του Ιησού Χριστού από τα εκούσια πάθη μέχρι την Ανάσταση, στην εβδομάδα της προετοιμασίας για την μεγαλύτερη γιορτή της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, όπου με συνειδησιακή κατάνυξη αναζητούμε την οδό της πνευματικής μας ανάτασης, φανερώνει την απέραντη αγάπη του Θεανθρώπου για την ανθρωπότητα.
Διανύοντας την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, μετά και την πρόσκληση της Εκκλησίας να βαδίσουμε στο δρόμο της Μ. Τεσσαρακοστής πρωτύτερα, οδηγούμαστε στην Ανάσταση του Χριστού, και στην ολοκλήρωση της πορείας αυτής, φωτίζοντας τον δρόμο και της δικής μας ανάστασης. Μέσα από τις κατανυκτικές ακολουθίες, των Θείων Παθών και του Θείου Δράματος παρουσιάζεται όλη η θεολογία της Εκκλησίας μας, όπου στον καθένα συμμετέχοντα από εμάς, να επιχειρείται η συμβολή σε όσα συντελούνται μέσα από την υμνογραφία και το περιεχόμενό της.
Κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του, ο Ιησούς Χριστός έγινε αντικείμενο πραγματικής λατρείας από πολλούς ανθρώπους, καθώς η παρουσία του και τα θαύματά του προκαλούσαν δέος και πίστη. Η θριαμβευτική είσοδος στα Ιεροσόλυμα, η συγκέντρωση πλήθους που θα βίωναν τις θεραπείες σε συνανθρώπους και τα θαύματα Του, όπως η θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς και η ανάσταση του Λαζάρου, η υποστήριξη ομάδας γυναικών όπως η Μαρία η Μαγδαληνή, καθώς και η αφοσίωση των μαθητών που τον ακολουθούσαν πιστά μαθαίνοντας από τις διδασκαλίες Του, αποτελούν ορισμένες από τις περιπτώσεις που καταδεικνύουν αυτήν την πραγματική λατρεία. Υπήρξαν όμως και εκείνοι που θορυβήθηκαν από την παντοδυναμία Του, αντιστάθηκαν και αμφισβήτησαν το μήνυμά Του, με τους ηγέτες του λαού της εποχής εκείνης, να ανησυχούν για την παρουσία Του και την ανακήρυξη από το λαό, ως ηγέτη Του.
Ο Ιησούς όμως έδειξε επανειλημμένα, ότι ήρθε για να εδραιώσει μια εξουσία πνευματική και όχι κοσμική, μέσα από πράξεις και διδασκαλίες που τονίζουν την αγάπη, τη συγχώρεση και την ταπεινότητα. Το σημαντικό κείμενο της επί του Όρους ομιλία στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, η απόλυτη υποταγή στο θέλημα του Πατέρα Του στην προσευχή του Κήπου της Γεσθημανής λίγο πριν τη σύλληψή Του, στο Ευαγγέλιο του Λουκά, είναι μερικά γεγονότα από τη ζωή του Ιησού που τον ενισχύουν ως πνευματικό ηγέτη, προκειμένου να καθιερώσει την ουράνια βασιλεία και να φέρει τη σωτηρία σε όλη την ανθρωπότητα. Η εικόνα από το κείμενο του Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, όπου πλένει τα πόδια των μαθητών του λίγο πριν το δείπνο μαζί τους, αποτελεί πράξη ταπείνωσης και αλληλεγγύης με συμβολισμό και κυρίως θεολογική σημασία, καταδεικνύοντας την πνευματική Του εξουσία. Η πρόταση στους μαθητές Του για αγάπη μεταξύ των ανθρώπων όπου θα υπηρετεί ο ένας τον άλλον, περνάει μέσα από την περίθαλψη τους. Κάποιοι όμως από εκείνους, το ίδιο βράδυ θα τον προδώσουν, άλλοι θα τον απαρνηθούν, κάποιοι θα φοβηθούν αντικρίζοντας τον Εσταυρωμένο, ενώ κάποιοι άλλοι δεν θα πιστέψουν στην Ανάσταση Του. Ο Ιησούς που κατέβηκε στη γη για να σώσει τους ανθρώπους και θυσιάστηκε γι’ αυτούς, που κήρυξε την αγάπη και την αλήθεια, τον αλληλοσεβασμό και την συγχώρεση, είναι αυτός που πολεμήθηκε, προδόθηκε, βασανίστηκε, χλευάστηκε και σταυρώθηκε από τους ίδιους.
Η διαδρομή από τα εκούσια πάθη του Θεανθρώπου μέχρι την Ανάσταση Του, δηλώνει την δυναμικότητα της αγάπης, της θυσίας και της ελπίδας, αποτελώντας ένα δίδαγμα της ανθρώπινης λυτρώσεως. Το Πάθος γεννά την σωτηρία, καθώς ο Χριστός ηθελημένα έρχεται να πάθει, ενώ η Ανάσταση Του προσανατολίζει την συνάντηση μαζί Του, οδηγώντας μας στο να μετέχουμε ουσιαστικά σε αυτή, ως Ανάσταση του ανθρώπινου γένους. Η προσδοκία της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας επιτελείται, καθώς μέσα από την θλίψη συντέμνεται ο χρόνος του Σταυρού, και η πορεία του Θεανθρώπου μας οδηγεί στην Εκκλησία και την Ανάσταση, με την προσδοκία να γίνουμε κοινωνοί της χαράς και της νίκης, ψάλλοντας το βράδυ του Μ. Σαββάτου «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας».
Η θυσία του Ιησού Χριστού για την ανάσταση της ανθρωπότητας, και η οικουμενικότητα του κηρύγματος της Αναστάσεως, αποδεικνύουν το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου προς όλους τους ανθρώπους. Η χρονική περίοδος που διανύουμε προβληματίζει ηθικά πολλούς, με την πίστη στην παράδοση και στην λατρεία της Ορθοδοξίας μας, να παραμένει αυτή που εμπνέει ένα τεράστιο αναστάσιμο δυναμισμό. Ο δρόμος του μαρτυρίου Του, ως οδός επαγρύπνησης για να εισέλθουμε στην βασιλεία Του, αποτελεί επιλογή για να γευτούμε αυτή τη χαρά, καθώς η ανθρωπότητα βρίσκει τη λύτρωση και την ελπίδα για ένα μέλλον γεμάτο φως. Το βλέμμα στον Αναστάντα Χριστό ας είναι και φέτος η επιλογή μας, προκειμένου να αντιληφθούμε, πως για να γευτούμε την χαρά της άλλης βιοτής, Αυτός αποτελεί την πηγή του δικού μας φωτός.
Καλή Ανάσταση!
