Τον Σεπτέμβριο του 2023 η κακοκαιρία Daniel έπληξε την Ελλάδα με το επίκεντρο να είναι στην Θεσσαλία.
Στην Καρδίτσα και τα Τρίκαλα οι ζημιές που σημειώθηκαν ήταν τεράστιες. Ολόκληρες περιοχές μετατράπηκαν σε μία λιμνοθάλασσα λασποβροχής με πολλούς από τους τους κατοίκους να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Μία από τις περιοχές που μετρά ακόμα τις πληγές τις είναι ο Βλοχός Καρδίτσας. Τέσσερις μήνες μετά, τα σημάδια από τη επέλαση της κακοκαιρίας Daniel είναι ακόμα εμφανή.
Το δημοτικό σχολείο του χωριού είναι ακόμα και σήμερα μέσα στις λάσπες. Η καταστροφή που έχει υποστεί είναι ολική. Το νερό στο προαύλιο είναι ακόμα στο μισό μέτρο. Κατεστραμμένα θρανία και βιβλιοθήκες, λάσπες παντού συνθέτουν μία αποκαρδιωτική εικόνα, που δεν θα έπρεπε να αρμόζει στην Ελλάδα του 2024.
Χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες του Thes.gr.
Να τονίσουμε πως το σχολείο του Βλοχού έχει κριθεί ακατάλληλο από τις αρχές και έτσι δεν θα ανοίξει τις πύλες του. Οι μαθητές του, περίπου 30, ήδη πηγαίνουν σε άλλες περιοχές.
Αυτή τη στιγμή ο Βλοχός είναι ένα χωριό – φάντασμα. Μόνο τις ημέρες των γιορτών κάποιοι κάτοικοι επισκέφθηκαν τα σπίτια τους, να δούνε την κατάσταση. Εκτός από τα σχολείο, και τα σπίτια είναι κατεστραμμένα και βυθισμένα στη λάσπη.
Ετσι όπως είναι η κατάσταση, ο Βλοχός δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Γίνονται προσπάθειες από τους κατοίκους, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Χρειάζονται την ουσιαστική στήριξη της Πολιτείας για να αποκτήσει και πάλι ζωή.
Λίγα λόγια για τον Βλοχό Καρδίτσας
Ο Βλοχός βρίσκεται στα βορειοανατολικά όρια του νομού Καρδίτσας με το νομό Τρικάλων. Είναι κτισμένος στις δυτικές όχθες του ποταμού Ενιπέα (Θεσσαλικός), σε απόσταση 5,5 χλμ. Β. του Παλαμά, 28 χλμ. ΒΑ. της Καρδίτσας και 40 χλμ. Α.-ΝΑ. των Τρικάλων.
Η αρχική θέση του χωριού ήταν στις ανατολικές όχθες του Ενιπέα (Άνω Μαχαλάς ή Πέρα Βλοχός) και οι περισσότεροι κάτοικοί του μετακινήθηκαν, εξ΄αιτίας της αύξησης του πληθυσμού και της κατασκευής αναχώματος, στο κάτω μέρος αποτελώντας τον σημερινό οικισμό (Κάτω Μαχαλάς).
Στο λόφο “Στρογγυλοβούνι”, νότια του χωριού και προς τον Παλαμά, υπάρχουν ερείπια αρχαίας ακρόπολης και μερικοί τεράστιοι ογκόλιθοι από κυκλώπεια τείχη.
Μαζί με τα μη ορατά επιφανειακά τείχη του πεδινού χώρου που διαπιστώθηκαν από τη γεωφυσική διασκόπηση της περιοχής φανερώνουν πολεοδομικό ιστό αρχαίας πόλης η οποία κατοικήθηκε από την ύστερη αρχαϊκή/πρώιμη κλασική περίοδο έως τα ύστερα ρωμαϊκά/πρώιμα βυζαντινά χρόνια.
Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στην ίδια περιοχή έχει χαρακτηριστεί από το 1992 ιστορικό διατηρητέο μνημείο, χρονολογείται τέλη του 16ου ή του 18ου αιώνα και διασώζει τοιχογραφικό διάκοσμο.
