Στην περιοχή του Αγίου Μάμα στη Χαλκιδική, σχεδόν δύο χιλιόμετρα από το κέντρο του οικισμού, σε μία μεγάλη έκταση στρεμμάτων θα ανακαλύψετε μία πανέμορφη τοποθεσία, με παρατημένα όμως κτίρια, που προσπαθούν να αντισταθούν στη φύση και το χρόνο.
Ο λόγος για το Σταθμό Γεωργικής Ερευνας ο οποίος έχει εγκαταλειφθεί περίπου 15 χρόνια και έκτοτε δεν έχει αξιοποιηθεί. Εάν τον επισκεφτείτε και κάνετε μία βόλτα στο μέρος, αυτά που θα αντικρίσετε σίγουρα θα σας απογοητεύσουν.
Η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται ο σταθμός είναι παραδεισένια. Μία μεγάλη καταπράσινη έκταση με “θεόρατα” δέντρα, όπου μικρά και μεγάλα κτίρια ξεπροβάλλουν μπροστά σας. Το φυσικό περιβάλλον και η ηρεμία που σε προσφέρει το κάνουν μοναδικό.
Διασχίζοντας τα δρομάκια του, όμως, θα συνειδητοποιήσετε ότι τα κτίρια με την ξεχωριστή κατασκευή και την πλούσια, φυσικά, ομορφιά έχουν εγκαταλειφθεί και αφεθεί στο έλεος…
Μπαίνοντας μάλιστα στο εσωτερικό τους, η εικόνα είναι ακόμη χειρότερη.
Πεταμένα χαρτιά, χαλασμένες καρέκλες και παράθυρα, διαλυμένα γραφεία, παλιές φωτογραφίες ακόμη και ρούχα βρίσκονται στον χώρο.
Αυτό που σίγουρα θα σας κάνει εντύπωση είναι και τα επίσημα έγγραφα που θα βρείτε παρατημένα, όπως βιβλιάρια ενσήμων, βεβαιώσεις εργασίας κτλ.
Οσο για τον εξωτερικό του χώρο και εκεί η εγκατάλειψη είναι εμφανής. Μέχρι και όχημα θα δείτε, το οποίο προφανώς έχει λεηλατηθεί και καταστραφεί από διάφορους ασυνείδητους που εκμεταλλεύτηκαν την ερήμωση της Σχολής.
Σκεφθείτε πως πριν, 15 τουλάχιστον χρόνια, ο Γεωργικός Σταθμός έσφυζε από ζωή και τώρα έχει μετατραπεί σε ένα μέρος – φάντασμα, όπου η φύση και ο χρόνος κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Το μέρος φαίνεται σαν “ζωντανό- νεκρό” και είναι λες, και όσοι εργάζονταν εδώ έφυγαν βιαστικά αφήνοντας τα πάντα πίσω τους.
Σαφώς και ένας τέτοιος χώρος, γεμάτος πράσινο, λίγα μόλις λεπτά από τον Αγιο Μάμα, θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ένα μεγάλο πάρκο αναψυχής, που θα έχουν την δυνατότητα να το επισκέπτονται κάτοικοι της περιοχής, αλλά και επισκέπτες, αναβαθμίζοντας έτσι τον οικισμό. Ελπίζουμε σύντομα να αποκτήσει και πάλι ζωή…
Ποιος ήταν ο Σταθμός Γεωργικής Ερευνας
Η ιστορία του Σταθμού Γεωργικής Ερευνας ξεκινά το 1938 στην περιοχή του Αγίου Μάμα στη Χαλκιδική, σε μία μεγάλη έκταση 1.600 στρεμμάτων.
Ο βασικός σκοπός του ήταν να κάνει έρευνες σχετικά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία και πιο συγκεκριμένα σε διάφορες φυλές προβάτων και πάνω σε διάφορες ποικιλίες, κυρίως σε σιτάρι.
Συνεργαζόταν με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοιτητές από τα τμήματα της γεωπονίας και της κτηνοτροφίας επισκέπτονταν το μέρος για να κάνουν την πρακτική τους άσκηση.
Τα κτίρια στα οποία στεγαζόταν ο Γεωργικός σταθμός ανήκαν στη μονή Βατοπεδίου και στη συνέχεια δόθηκαν στο δημόσιο. Το κέντρο απασχολούσε περίπου 60-80 ντόπιους κατοίκους είτε ως διοικητικούς είτε ως εργάτες, ανάλογα με την κατάρτιση που είχαν.
Μάλιστα στη μεγάλη αυτή έκταση, υπήρχαν σπιτάκια που έμεναν μόνιμοι εργάτες με τις οικογένειές τους, θα μπορούσε να πει κανείς ότι θύμιζε σαν ένα μικρό χωριό.
“Πνοή” δίνει το Ινστιτούτο Μελισσοκομίας
Μία «ανάσα» ζωής και ύπαρξης, στα εγκαταλελειμμένα κτήρια, δίνει το Ινστιτούτο Μελισσοκομίας που βρίσκεται στην ίδια έκταση με το Σταθμό Γεωργικής Ερευνας.
Το Ινστιτούτο λειτουργεί κανονικά έχοντας στο δυναμικό του πέντε άτομα, δύο ερευνητές και τρεις εργάτες, οι οποίοι αποτελούν μία πολλή δυνατή ομάδα.
Σκοπός του τμήματος είναι η έρευνα της Μελισσοκομίας και σύμφωνα με τη διευθύντρια του Ινστιτούτου κ. Φανή Χατζήνα, που μίλησε στο thes.gr “Πρόκειται για έρευνες πάνω στις ασθένειες των μελισσών, στην διατήρηση των ντόπιων φυλών, στην αντιμετώπιση με βιολογικούς τρόπους και στην επίδραση των φυτοφαρμάκων σε αυτές”.
Το Ινστιτούτο Μελισσοκομίας είναι αναγνωρισμένο σε όλο τον κόσμο για τη δουλειά του ενώ έχει συνεργασίες με την Ευρώπη και με άλλες Μεσογειακές χώρες, όπως μας ανέφερε η κ. Χατζήνα.
