Σε μία ξεχωριστή τοποθεσία, περιτριγυρισμένη από ελαιώνες στον κάμπο των Καλυβών στη Χαλκιδική, βρίσκεται το παρεκκλήσι του Οσίου Σεραφείμ του Δομβοΐτου.
Σήμερα έχει την τιμητική του καθώς η Εκκλησία τιμά και εορτάζει τον θαυματουργό ασκητή.
Ολοι οι κάτοικοι του χωριού κατέβηκαν στο Παρεκκλήσι του για την λαμπρή πανήγυρη, που εκτός από την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία περιλαμβάνει και την πατροπαράδοτη Τράπεζα (Κουρμπάνι) στον προαύλιο χώρο με φαγητό. Τη λειτουργία τέλεσε ο Πρεσβύτερος, Σπυρίδωνας Γκαλιούρης.
Η τοποθεσία είναι μαγευτική, ανάμεσα σε ελαιόδεντρα ενώ δίπλα στο Παρεκκλήσι υπάρχει και παιδική χαρά. Οσο για το εκκλησάκι και την αυλή του, είναι πανέμορφα και περιποιημένα. Είναι γεγονός πως δεν το γνωρίζει αρκετά ο κόσμος που δεν είναι από τις Καλύβες, σίγουρα όμως αν περάσετε από την περιοχή αξίζει να το επισκεφθείτε.
Πώς χτίσθηκε ο Οσιος Σεραφείμ ο εν Δομβώ στις Καλύβες
Το Παρεκκλήσι του Οσίου Σεραφείμ Δομβούς χτίσθηκε από τους κατοίκους, οι οποίοι εκτός από την προσωπική τους εργασία συνέβαλλαν και οικονομικά για τη δημιουργία του.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως αρχικά, αναζητούσαν ένα εκκλησάκι για να «δώσουνε» έναν Αγιο, που θα γιόρταζε το καλοκαίρι, σε μη νηστίσιμη περίοδο. Επειδή όμως οι χωριανοί ευλαβούνταν τον Αγιο και είχανε βαπτίσει τα παιδιά τους με το όνομά του, επέλεξαν να δημιουργήσουν το παρεκκλήσι προς τιμήν του.
Ρόλο έπαιξε και η ξεχωριστή επαφή του Οσίου Σεραφείμ με τη γη (γι’ αυτό βρίσκεται και στον κάμπο τους), όπως και η ανάγκη τους για ένα πανηγύρι, μία γιορτή στο τέλος της άνοιξης.
Με μπροστάρη τον ιερέα τότε του χωριού βρήκαν αυτό το οικόπεδο, το οποίο αν και ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, κατάφεραν με προσωπικό μόχθο να το μεταμορφώσουν και να θεμελιώσουν το Ναό, που είναι περίπου 20 ετών.
Ποιος είναι ο Οσιος Σεραφείμ ο εν Δομβώ
Ο Οσιος Σεραφείμ (το κοσμικό του όνομα ήταν Σωτήρης) γεννήθηκε στο χωριό Ζέλι της Βοιωτίας, από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, οι οποίοι τον γαλούχησαν με τα νάματα του Ευαγγελίου γι’ αυτό και από μικρός ο όσιος, είχε μια κλίση στη μελέτη των Αγίων Γραφών και την ασκητική ζωή.
Χαρακτηριστικό είναι πως Τετάρτη και Παρασκευή δεν θήλαζε, τις ημέρες των Παθών του Κυρίου.
Σε νεαρή ηλικία και παρά την πρόσκαιρη άρνηση των γονέων του, μετέβη στο Μονύδριο του Προφήτη Ηλία, στο όρος Κάρκαρα, όπου έκτισε ναό στο όνομα του Σωτήρος Χριστού και ασκήτευε εκεί.
Γρήγορα η φήμη του έγινε γνωστή και άρχισε να έχει συχνές επισκέψεις από τους γονείς του, φίλους του αλλά και ευσεβείς πιστούς, οι οποίοι κατέφευγαν στον όσιο για να τους συμβουλεύσει και να τους βοηθήσει. Για το λόγο αυτό εγκατέλειψε το αγαπημένο του σπήλαιο και πήγε στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων.
Εφυγε όμως και από αυτή τη Μονή και πήγε στο Μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, στο Σαγμάτιο όρος, μεταξύ Βοιωτίας και Εύβοιας.
Εκεί γρήγορα έλαμψε ως πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και ο ηγούμενος τον έκαρε μοναχό δίδοντάς του το όνομα Σεραφείμ. Αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος.
Λίγο αργότερα και για να αποφύγει τη ματαιοδοξία λόγω της φήμης των αρετών του, ζήτησε την άδεια του ηγούμενου και εγκατέλειψε τη Μονή της μετανοίας του και έφθασε στα δυτικά του Ελικώνα, στην τοποθεσία Δομπού, όπου έκτισε ναό του Σωτήρος, μερικά κελιά και κάλεσε κοντά του μερικούς μοναχούς.
Εκεί ασκήτευσε επί δέκα έτη, διδάσκοντας τους άλλους μοναχούς τα σωτήρια διδάγματα της μοναχικής ζωής.
Εκοιμήθη οσιακά σε ηλικία 75 ετών, στις 6 Μαΐου του 1602 μ.Χ. ήμερα της Μεσοπεντηκοστής στις 6 το απόγευμα, αφού προείδε την κοίμηση του και κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων.
