Την Παρασκευή το βράδυ (20.30) τα εγκαίνια
Να ζεις σε ένα όνειρο που δεν γεννήθηκε ακόμα… Που δημιουργείται από το μηδέν, με πινέλα, χρώματα, φαντασία και όραμα, με μελάνι, λέξεις, πάθος για ζωή και τέχνη. Φαντάσου το…
Ο εικαστικός Νικόλας Φωτιάδης στην έκθεση ζωγραφικής “Ταξιδεύοντας όνειρα”, που θα φιλοξενηθεί από την Toss Gallery από την ερχόμενη Παρασκευή, απλώνει μπροστά στο κοινό πίνακες σα σελίδες ξεστρατισμένες από τα μεθυσμένα ημερολόγια της ζωής. Έργα πολυδιάστατα, πολύπτυχα, με ποικίλη θεματολογία από όπου ξεπετάγονται μοτίβα και μπλέκονται μορφές, βιβλία, πλάσματα του φαντασιακού και αχνές φιγούρες -δε θα ορκιστώ ανθρώπινες.
Ο Νικόλας Φωτιάδης γεννήθηκε στην Δράμα.Μαθήτευσε και παράλληλα εργάστηκε 3 χρόνια σε εργαστήριο Μεταξοτυπίας στη Δράμα.Ασχολήθηκε με καλλιτεχνική διακόσμηση εσωτερικών χώρων,επίσης καλλιτεχνική και εικαστική επιμέλεια σε φεστιβάλ στην Ελλάδα. Το 2000 παρακολουθεί μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής στο εργαστήριο του Κ.Τσίγκρη στην Αθήνα. Το 2006 περνάει στη Σχολή Καλών Τεχνών Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ.Φοιτεί στο εργαστήριο των καθηγητών Ιωαν.Φωκά και Β.Πλοιαρίδη. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα Χαρακτικής στο εργαστήριο Χαρακτικής του καθηγητή Ξ.Σαχίνη.Τον Ιούνιο του 2011 παρουσιάζει την διπλωματική του εργασία .Βαθμολογήθηκε με 9.11
Τον Ιούλιο του 2011 παίρνει πτυχίο με άριστα -Κατεύθυνση Ζωγραφικής. Εργάζεται σαν Αναπληρωτής Εκπαιδευτικός σε Σχολείο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δράμας. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και δημόσιους χώρους. ‘Εχει πάρει μέρος σε ομαδικές συμμετοχές και έχει στο ενεργητικό του 5 Ατομικές Εκθέσεις.
Μετά από έναν προσωπικό εφιάλτη -όπου σε μια πυρκαγιά καταστράφηκαν πολλοί πίνακες- ο Νικόλας αποφάσισε να αναγεννηθεί κυριολεκτικά μέσα από στάχτες.
Και τι πιο πρόσφορο έδαφος να πατήσει από την τέχνη;!
Με νέες, διαφορετικές τεχνικές δημιουργεί πλέον όχι απλούς πίνακες, αλλά παράθυρα, από όπου ο θεατής μπορεί να ρίξει μια κρυφή ματιά σε πράγματα ανείπωτα.
Εκεί θα δει ο καθένας να απεικονίζονται αποσπάσματα από το υποσυνείδητο και το ασύνειδο χρώμα που έχουν τα όνειρα.
Σαν να ξαράχνιασε ο καλλιτέχνης τις γωνιές του μυαλού του και βρήκε μπαούλα με ιδέες και θησαυρούς και τα σκόρπισε πάνω στους καμβάδες. Πεταλούδες-ψυχές τριγυρνούν ανάμεσα σε ανθρώπινα όντα φτιαγμένα από επαναλαμβανόμενα μοτίβα, όπως εξάλλου κι ο κύκλος της ζωής. Κυρίαρχο ένα κερασφόρο πλάσμα -να είναι ο συγγραφέας μιας παράλληλης πραγματικότητας; O Νικόλας εξομολογήθηκε ότι είναι ένα πλάσμα ευγενικό, ένα ακόμα “θραύσμα” από τα alter ego του.
Σε έναν κόσμο που στενεύει, που επηρεάζεται από κρίση και μονολιθικότητα, που όλοι έχουν όρια, ο Νικόλας σπάει τα στεγανά τολμώντας να ανοίξει πόρτες που οδηγούν όχι μόνο στα όνειρα αλλά και σε εφιάλτες, αλλά εκείνους τους ντύνει, τους προσαρμόζει, τους μαλακώνει.
Γιατί στον ήδη δύσκολο κόσμο, δε χρειάζεται να προστεθεί περισσότερο σκοτάδι.
Κρατώντας στο χέρι τη δική του βαλίτσα, ο εικαστικός βγάζει από μέσα τα σύνεργα του και ξεκινά να εναλλάσσει την πραγματικότητα με το όνειρο, τη φαντασία με τον ρεαλισμό, σε ένα ταξίδι πέρα από το χώρο και τον χρόνο, με πυξίδα μονάχα την ιδέα, την όποια ιδέα. Έτσι μεταμορφώνεται το άψυχο χαρτί σε ομιλούν έργο και το μελάνι δίνει ζωή σε κόσμους που τους βλέπαμε μονάχα με τα μάτια κλειστά. Θα μείνει ο θεατής στο τέλος να αναρωτιέται τόσο για τον εαυτό σου όσο και για τον δημιουργό.
Ποιανού είναι η υπογραφή; Το όνειρο;
Σε κάθε κομμάτι φαίνεται ο ζωγράφος, ο ονειροπόλος, ο ταξιδευτής, ο καλλιτέχνης, ο άνθρωπος,
ο γνωστικός, ο τρελός, ο ρομαντικός κι ο ρεαλιστής, ο πάντα όμως, πάντα ιδιαίτερος…
Κι εκεί θα καθρεφτίζεται κι ένα κομμάτι από τις δικές μας ψυχές.
Με το ένα πόδι όλοι στην πραγματικότητα και το άλλο στο όνειρο.
Προς όποια κατεύθυνση κι αν επιλέξει ο καθένας να κινηθεί…
Καλό ταξίδι!
Κείμενο: Μαριάνθη Γρ. Λαζαρίδου- ιστορικός τέχνης, αρχαιολόγος
