Ισως η πιο εμβληματική γιορτή της Ορθοδοξίας είναι το Πάσχα.
Μάλιστα το Πάσχα γιορτάζεται στην Ελλάδα με ξεχωριστά ήθη και έθιμα.
Μεγάλη Πέμπτη
Στη Δυτική Μακεδονία, τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, στα Δώδεκα Ευαγγέλια, οι γυναίκες φέρνουν κουλουράκια για τους ζωντανούς και μετά την εκκλησία τα μοιράζουν στον κόσμο.
Μεγάλη Παρασκευή
Στη Νέα Μεσημβρία Θεσσαλονίκης, τη Μεγάλη Παρασκευή, οι δύο Επιτάφιοι των ενοριών, μετά την περιφορά τους στους δρόμους, συναντώνται στα νεκροταφεία. Οι κάτοικοι ανάβουν κεριά στα αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή.
Στις Σέρρες, τη Μεγάλη Παρασκευή, κατά την περιφορά του Επιταφίου αναβιώνει στη συνοικία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, το έθιμο «Αδώνια» το οποίο επιτάσσει σε κάθε κατώφλι του σπιτιού να έχει τοποθετηθεί ένα τραπεζάκι, με θυμίαμα, την εικόνα του Εσταυρωμένου και ένα πιάτο με κριθάρι ή φακή, έθιμο που παραπέμπει στους «Αδώνιδος Κήπους».
Στη Σύρο οι Ορθόδοξοι και οι Καθολικοί, στέλνουν μήνυμα ενότητας γιορτάζοντας την ίδια μέρα το Πάσχα. Οι Επιτάφιοι συναντώνται στην κεντρική πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται κατανυκτική δέηση.
Στον Τυρός, τη Μεγάλη Παρασκευή, η περιφορά των δύο επιτάφιων γίνεται στην παραλία, με τη συνοδεία των ψαροκάικων.
Μεγάλο Σάββατο
Στη Ζάκυνθο, στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, τις πρώτες πρωινές ώρες του Μ. Σαββάτου.
Στη Λευκάδα, το Μ. Σάββατο το πρωί, η Φιλαρμονική παίζει εορταστικές μελωδίες και οι νοικοκυρές πετούν και σπάζουν έξω από τα σπίτια τους διάφορα πήλινα αγγεία.
Κυριακή του Πάσχα
Στην Αράχωβα, η περιφορά της Εικόνας του Αγίου Γεωργίου γίνεται ανήμερα του Πάσχα.
Την Κυριακή του Πάσχα αναβιώνουν στην Καστανούσα Κερκίνης οι ποντιακές «αυγομαχίες». Το έθιμο έχει τις ρίζες του στον Πόντο και συμβολίζει τη σύγκρουση του καλού με το κακό.
Στην παραλία της Συκιάς, στη Χαλκιδική, διοργανώνονται την τρίτη ημέρα του Πάσχα Αλογοδρομίες.
Στην Καλαμάτα, γίνεται ο διαγωνισμός των «μπουλουκιών». Οι διαγωνιζόμενοι με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, του οποίου οι ρίζες βρίσκονται αρκετά πίσω στον χρόνο, στους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821.
Στη Λιβαδειά, οι νέοι της πόλης να συμμετέχουν στο έθιμο του «λάκκου». Στα νερά της Κρυας Βρύσης στήνουν υπαίθριους λάκκους και ανάβουν φωτιές για να ψήσουν αρνιά τα οποία τα μοιράζουν δωρεάν σε όλους όσοι προσέλθουν.
