Tο ενδεχόμενο αλλαγής του κανονισμού για το οφσάιντ εξετάζει το Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο (IFAB), ο οργανισμός ο οποίος καθορίζει τους Κανόνες του Παιχνιδιού.
Όπως έγινε γνωστό, η πρώτη κίνηση θα είναι να εισαχθεί παντού το αυτόματο VAR, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Ωστόσο, η πιο σημαντική αλλαγή θα έχει να κάνει με την απόφαση να θεωρείται ένας παίκτης οφσάιντ όταν ολόκληρο το σώμα του είναι μπροστά από τον τελευταίο αμυντικό.
Με λίγα λόγια, δεν θα θεωρείται παράβαση εάν οποιοδήποτε μέρος του σώματος καλύπτεται από τον προτελευταίο αντίπαλο παίκτη. Αν εξέχει το χέρι, το πόδι ή οποιοδήποτε μέρος του σώματος, η φάση θα εξελίσσεται κανονικά.
Ο Αρσέν Βενγκέρ, επί σειρά ετών τεχνικός της Άρσεναλ και νυν επικεφαλής της FIFA Global Development, πρότεινε αυτήν την αλλαγή στην οποία ο επιθετικός θα θεωρείται στη σωστή θέση εάν οποιοδήποτε μέρος του σώματός του είναι ευθυγραμμισμένο με τον αντίπαλο αμυντικό.
Πρώτη φορά που ακούστηκε αυτή η ιδέα ήταν το 2020, αλλά πλέον ο Χοσέ Μπόρντφα, ειδικός αναλυτής, επιβεβαίωσε ότι θα πραγματοποιηθούν δοκιμές σε διάφορα τουρνουά πριν παρθεί οριστική απόφαση για αυτή την επαναστατική αλλαγή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ποια είναι η ιστορία του οφσάιντ
Οι κανονισμοί για το οφσάιντ εμφανίστηκαν αρχικά στους κώδικες για το ποδόσφαιρο που δημιουργήθηκαν στα πρώτα αγγλικά σχολεία, αντίστοιχα των ελληνικών λυκείων, στις αρχές του 19ου αιώνα. Αυτοί οι κανόνες ήταν συχνά πιο αυστηροί από όσο στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Σε κάποιους από αυτούς, ένας παίκτης ήταν “εκτός της πλευράς του” (“off his side”) αν στεκόταν μπροστά από την μπάλα. Αυτός ο κανόνας ήταν παρόμοιος με το οφσάιντ που ισχύει και σήμερα στο ράγκμπι, όπου τιμωρείται όποιος παίκτης βρίσκεται μεταξύ της μπάλας και του αντίπαλου τέρματος – ο συσχετισμός αυτός υποδεικνύει και τη σχέση που έχουν ως προς την προέλευσή τους το ποδόσφαιρο με το ράγκμπι. Αντίθετα με τους σχολικούς κανονισμούς, οι Κανονισμοί του Σέφιλντ δεν περιλάμβαναν κανονισμό για το οφσάιντ και μερικοί παίκτες, γνωστοί σαν kick throughs, τοποθετούνταν μονίμως κοντά στο αντίπαλο τέρμα.
Το 1848, ο H.C. Malden, διευθυντής του Γουΐντλσαμ Χάους (Windlesham House), ενός αγγλικού προπαρασκευαστικού σχολείου για τα αντίστοιχα με τα Ελληνικά λύκεια, συγκάλεσε σύσκεψη στο Τρίνιτι Κόλετζ, όπου αναφέρθηκε στο πρόβλημα. Συμμετείχαν αντιπρόσωποι από τα ομώνυμα σχολεία του Ίτον, Χάροου, Ράγκμπι, Γουΐντσεστερ και Σρούσμπερι και παρουσίασε κάθε αντιπρόσωπος το δικό του σύνολο κανόνων. Συγκεντρώθηκαν στις 4 το απόγευμα και μέχρι τα μεσάνυχτα είχε γραφτεί ό,τι σήμερα θεωρείται ότι είναι το πρώτο σύνολο των “Κανόνων του Κέμπριτζ” για το ποδόσφαιρο. Ο Μάλντεν φέρεται να είπε ότι ήταν “πολύ ικανοποιητικό το ότι λειτούργησαν”.
Δεν υπάρχει κάποιο αντίγραφο των κανόνων του 1848 σήμερα, αλλά πιστεύεται ότι περιλάμβαναν κανόνες για την επαναφορά της μπάλας από πλάγια, από τη γραμμή του τέρματος, για τη γραμμή του κέντρου, για μαρκαρίσματα πίσω από τη γραμμή του κέντρου, για επανεκκινήσεις, για κρατήματα και σπρωξίματα (που έχουν καταργηθεί σήμερα) και τέλος για το οφσάιντ. Επίσης προέβλεπαν τη χρήση ενός λεπτού σκοινιού για δοκάρι.
Ένα σετ κανόνων του 1856 βρέθηκε μετά από περισσότερα από 100 χρόνια, στη βιβλιοθήκη του σχολείου του Σρούσμπερι. Θεωρείται ότι βασίζονται στους Κανόνες του Κέμπριτζ και πιστεύεται ότι είναι οι παλιότεροι που υπάρχουν. Ο κανόνας Νο. 9 απαιτούσε τρεις αμυνόμενοι να βρίσκονται μπροστά από έναν επιθετικό που παίζει την μπάλα.
Πηγή: eleftherostypos.gr
Πηγή φωτογραφίας: Eurokinissi
