Γερμανία: Αυτά που είπε πρόσφατα η καγκελάριος και οι υπουργοί στη Γερμανία της σχετικά με τα τεστ Covid-19 και την εφαρμογή προειδοποίησης κορονοϊού είναι εντελώς εξωφρενικά.
Μπορεί να μην μας θυμώνει ως πολίτες, αλλά μας κάνει να απογοητευόμαστε ως πολίτες.
Ο Αμερικανός συγγραφέας Edward Estlin Cummings είχε πει κάποτε: “Υπάρχουν κάποια σκατά που δεν θα φάω” (There is some shit I will not eat).
Νομίζω ότι αυτό το σημείο επιτεύχθηκε το αργότερο όταν ακούσαμε τι είπε η Άνγκελα Μέρκελ αυτήν την εβδομάδα: “Σίγουρα χρειαζόμαστε το μήνα Μάρτιο για να αναπτύξουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική τεστ”.
Κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν εξωφρενικές προτάσεις. Ένα έτος μετά την έναρξη της πανδημίας, πέντε μήνες μετά την έναρξη του δεύτερου κύματος, στη χώρα όπου αναπτύχθηκε το πρώτο τεστ κορονοϊού στον κόσμο (!), η χαλαρή αυτή πρόταση της Μέρκελ δηλώνει κάτι περισσότερο από μια αδυναμία, περισσότερο από αναίδεια, κάτι περισσότερο από μια καταστροφή.
Όχι τον Μάρτιο του 2020, αλλά τον Μάρτιο του 2021, η δημιουργία μιας “ολοκληρωμένης στρατηγικής τεστ” δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια απόδειξη κρατικής αποτυχίας.
Δεν έχει σημασία ποιος κρύβεται πίσω από αυτήν την αποτυχία του κράτους
Ο φεντεραλισμός, η Διάσκεψη των Πρωθυπουργών, η γραφειοκρατία, η κατεστραμμένη κρατική υποδομή, ο συνεχής φόβος για την φωνή δεξιών και εξτρεμιστών, η πλήρως λανθασμένη κρίση για την πορεία της πανδημίας, η κομματική πολιτική στην πιο λάθος στιγμή ή η κουραστική συζήτηση σχετικά με την γερμανική ψηφιοποίηση; Είναι πιθανότατα ένα μείγμα από όλα, που συμπληρώνεται από μερικές ανικανότητες ορισμένων.
“Τεστ, τεστ, τεστ” ήταν η στρατηγική του Μαρτίου 2020 για τη Νότια Κορέα, η οποία μπόρεσε να χρησιμοποιήσει αυτή τη στρατηγική για να αποτρέψει ένα σκληρό lockdown.
Πώς δεν μπορεί η γερμανική κυβέρνηση να μάθει από τις επιτυχίες άλλων χωρών εδώ και ένα ολόκληρο έτος;
Πόσο πρέπει να υποφέρει από ένα σύμπλεγμα ανωτερότητας για μια τέτοια αντίσταση στην πραγματικότητα;
Και πώς γίνεται να γίνονται τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, μάλιστα να γιορτάζονται τα ίδια λάθη;
Για παράδειγμα η Διάσκεψη των Πρωθυπουργών, η οποία συνεχίζει ξανά και ξανά να λαμβάνει χώρα με λάθος τρόπο, έτσι ώστε να μην παρατηρεί κανείς το πόσο λάθος ήταν οι αποφάσεις τους στο παρελθόν.
Αφού η Γερμανία και η ΕΕ έκαναν τέτοια αδιανόητα λάθη με τη στρατηγική εξοικονόμησης χρημάτων τους κατά την αγορά εμβολίων, την περασμένη εβδομάδα το υπουργικό συμβούλιο της καγκελάριου έφτασε πραγματικά σε αυτήν την κατάσταση, όπως ανέφερε ο SPIEGEL.
Είχε να κάνει με χρήματα για γρήγορα και αυτοδιαγνωστικά τεστ: Όλα ήταν πολύ ακριβά, ειπώθηκε. Στο τέλος η συνειδητοποίηση.
Η υπόσχεση του Spahn για δωρεάν τεστ για όλους τους πολίτες της Γερμανίας δύσκολα μπορεί να εκπληρωθεί, όχι μόνο για λόγους κόστους.
Η χώρα είχε κάνει τόσο απίστευτα καλές εμπειρίες με την προσέγγιση εξοικονόμησης χρημάτων, που απλώς συνέχισε να εξοικονομεί.
Και εδώ έρχεται εκείνη η στιγμή που η συνεχιζόμενη ισχυρογνωμοσύνη μετατρέπεται σε επικίνδυνη άγνοια.
Μετά την οργή έρχεται η κούραση, αλλά σε κάποιο σημείο είναι κανείς συναισθηματικά τόσο εξουθενωμένος, ώσπου στη συνέχεια παραμένει μια βαθιά, μόνιμη δυσαρέσκεια, η οποία δεν είναι τόσο έντονη όσο ο θυμός.
Αλλά πιο επικίνδυνη. Παρατηρώ ότι οι άνθρωποι που προηγουμένως ήταν ενθουσιώδεις για τη ζωή, ανοιχτοί στον κόσμο, θαρραλέοι για το μέλλον μετατρέπονται σε αγανακτισμένους πολίτες.
Κανείς δεν θέλει να είναι θυμωμένος πολίτης, αλλά ο θυμός και η παραίτηση με αίσθημα μίσους οδηγεί σε δυσαρέσκεια.
Πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου να μην γίνω αγανακτισμένος πολίτης, και μερικές φορές το διαχειρίζομαι μόνο μέτρια.
Σε μερικές περιπτώσεις αποτυγχάνω εντελώς. Για παράδειγμα, όταν ο υπουργός της καγκελαρίας, Helge Braun δήλωσε σε κριτική σχετικά με τη γερμανική εφαρμογή προειδοποίησης Corona-App: “Γιατί το κράτος πρέπει πάντα να προσφέρει τα πάντα;” Και πάλι μια πρόταση που εξοργίζει.
Μία πρόταση που βγήκε τόσο γρήγορα και εύκολα, που υποδηλώνει το πόσο πειράχτηκε.
Σαν να μην πρόκειται για έλεγχο της πανδημίας και σαν να ήταν αυτό το μόνο εφαρμοστέο κριτήριο. Και η Γερμανία δεν έχει υπό έλεγχο την πανδημία.
Το εμβόλιο της AstraZeneca “κατά κάποιο τρόπο δεν πήγε και τόσο καλά”, δήλωσε ο επικεφαλής της Μόνιμης Επιτροπής Εμβολιασμών – επίσης μια πρόταση που εξοργίζει.
Σύμφωνα με ισχυρισμούς, η εκστρατεία εμβολιασμού κερδίζει σιγά σιγά τη δυναμική της, καθώς τα τέλη Φεβρουαρίου η Γερμανία κατάφερε να εμβολιάσει περίπου 180.000 άτομα κάθε μέρα.
Εκτός από τα σαββατοκύριακα, φυσικά – η ειδική μου εκτίμηση είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση απλώς δεν θέλει να πληρώσει μια επιπλέον επιβάρυνση για τα σαββατοκύριακα, αλλά ούτε και επιπλέον νυχτερινή επιβάρυνση σύμφωνα με το διάταγμα για τις αποδοχές των εργασιών εμβολιασμού.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν μόλις ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα έχουν αρκετά εμβόλια για όλους τους ενήλικες στη χώρα “έως τα τέλη Μαΐου”, δύο μήνες νωρίτερα από ό,τι είχε αρχικά σχεδιαστεί.
Τον Μάρτιο, η Αμερική θα μπορούσε να έχει εμβολιάσει τόσους ανθρώπους όσους ζουν στη Γερμανία.
Σε άμεση αντίθεση, η “στρατηγική τεστ τον Μάρτιο” της Μέρκελ δείχνει μία ακόμη πιο αξιολύπητη δυσλειτουργία, απροθυμία, μια πέρα για πέρα αποτυχία.
Εάν η Γερμανία συνεχίσει να χορηγεί λιγότερους από 200.000 εμβολιασμούς την ημέρα όπως μέχρι τώρα, τότε θα έχουν μείνει πάνω από έξι εκατομμύρια μη χορηγημένες δόσεις το Πάσχα.
Τότε η χώρα θα χρειαστεί έως περίπου τον Ιανουάριο του 2022, έως ότου ολοκληρωθούν οι εμβολιασμοί. Εάν ο εμβολιασμός συνεχίζει να μην διενεργείται τα σαββατοκύριακα, τότε έως τον Φεβρουάριο του 2022.
Εάν η ψηφιακή οργάνωση μάλιστα λειτουργήσει όπως και με την γερμανική εφαρμογή προειδοποίησης Corona-App, τότε μέχρι τον Μάρτιο του 2084 (εκτίμηση).
Ο φόβος μου είναι ότι οι αγανακτισμένες κρίσεις του πληθυσμού που προκαλούνται από την αποτυχία του κράτους θα προκαλέσουν μακροπρόθεσμη ζημιά σχετικά με το δημοκρατικό πολίτευμα σε πολλούς ανθρώπους.
Πριν από την πανδημία, θα είχα υπερασπιστεί θεσμούς όπως η ΕΕ και οι ομοσπονδιακές δημοκρατικές πρακτικές όπως ο φεντεραλισμός, με ιδιαίτερο ζήλο.
Για δεκαετίες, εν όψει της υπάρχουσας ΕΕ, αυτό απαιτούσε ιδεαλισμό, αλλά ήθελα να το εφαρμόσω.
Και ξέρω ότι το ίδιο ισχύει για πολλούς ανθρώπους που, φυσικά, θεωρούν τη δημοκρατία ως τη μόνη λύση, που δρουν με τον όποιον τρόπο ή τουλάχιστον παρέχουν πολιτικές πληροφορίες, και που δείχνουν ενδιαφέρον για την κοινωνική δομή αυτής της χώρας, αυτής της ηπείρου, στην πραγματικότητα όλου του κόσμου. Άνθρωποι που έως τώρα ο ιδεαλισμός τους, η ελπίδα τους ή η γείωση τους τους απέτρεψαν από το να βυθιστούν στη δυσαρέσκεια. Αλλά… There is some shit they will not eat.
Και ναι, η συνεχής αποτυχία του κράτους μπορεί, φυσικά, να βλάψει την ίδια τη δημοκρατία.
Η πεποίθηση ότι το σύστημα λειτουργεί καταλλήλως έχει ήδη ανατραπεί λόγω της πολυδιάστατης αποτυχίας στην περίπτωση των εμβολιασμών, των καταστροφικών εφαρμογών προειδοποίησης, των λαθών σχετικά με τα τεστ, της φύλαξης έκτακτης ανάγκης, της σύγχυσης των μέτρων, των ελλιπών μέτρων για τους αυτοαπασχολούμενους, και ούτω καθεξής.
Σύντομα – θα ήθελα να στοιχηματίσω πάνω σε αυτό – η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ίσως η ίδια η καγκελάριος ή ο αντιπρόεδρος της Γερμανίας, θα πει: “Συνολικά, ξεπεράσαμε την πανδημία αρκετά καλά.” Αυτή θα είναι και η πρόταση που θα πληρωθεί πολύ, πολύ ακριβά τον Σεπτέμβριο.
Πηγή: grland.info
