Δεν γλίτωσε από την καταστροφική κακοκαιρία Daniel το σπίτι – μουσείο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στην Σκιάθο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπόγειο του που χρησιμοποιείται ως πωλητήριο βιβλίων και αναμνηστικών, πλημμύρισε. Υπήρξαν εκτεταμένες ζημιές, αλλά γλύτωσαν τα κειμήλια και οι υποδομές του Μουσείου.
Στο σπίτι αυτό ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αναζητώντας έμπνευση και γαλήνη.
Σήμερα όπως έγινε γνωστό, έχει επανέλθει πλήρως στην πρότερη κατάστασή του, έτοιμο να υποδεχθεί νέους επισκέπτες.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1851 στη Σκιάθο και μεγάλωσε εκεί. Τον Μάρτιο του 1908 επέστρεψε στη Σκιάθο από την Αθήνα. Από το σπίτι του αυτό εξακολούθησε να κάνει μεταφράσεις, για να έχει κάποιο εισόδημα, αλλά ύστερα από λίγο καιρό τα χέρια του πρήστηκαν και του ήταν δύσκολο να γράφει.
Πέθανε τον Ιανουάριο του 1911 από πνευμονία και οι κάτοικοι της Σκιάθου έδωσαν το όνομά του στον κεντρικό δρόμο που διασχίζει την καρδιά της Παλιάς Πόλης της Σκιάθου μέχρι το λιμάνι.
Το σπίτι – μουσείο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στη Σκιάθο κτίστηκε γύρω στο 1860 από τον παπά – Αδαμάντιο, πατέρα του συγγραφέα. Το κτίριο από το 1954 ανήκει στο Δήμο Σκιάθου.
Το 1965 χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμου ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία. Το 1990 πραγματοποιήθηκαν εργασίες επισκευής και στερέωσης του κτιρίου. Σήμερα, ο όροφος του σπιτιού διατηρείται ως η κατοικία του Παπαδιαμάντη με αυθεντικά έπιπλα και αντικείμενα της εποχής, ενώ το ισόγειο λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος παλαιών και νέων εκδόσεων του Παπαδιαμάντη.
Το σπίτι βρίσκεται σε μια πλατεία στο κέντρο της μικρής πόλης της Σκιάθου, λίγα μέτρα απόσταση από το λιμάνι. Αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα σκιαθίτικης λαϊκής αρχιτεκτονικής, από τα ελάχιστα που διατηρούνται μέχρι σήμερα χωρίς μεταγενέστερες αλλοιώσεις και αλλαγές. Είναι διώροφο, με τοίχους από πέτρα και από τσατμά, στεγασμένο με ξύλινη στέγη που καλύπτεται με κεραμίδια “βυζαντινού” τύπου. Στο εσωτερικό του σπιτιού εισερχόταν κανείς από το αδιέξοδο δρομάκι πίσω από την πλατεία μέσω μιας πλακοστρωμένης αυλής, περιφραγμένης με ψηλό λιθόκτιστο αυλόγυρο.
Το κατώι είναι μονόχωρο και χρησίμευε ως αποθήκη και κελάρι. Ένας στύλος δεσπόζει στο κέντρο του, που στηρίζει το επάνω πάτωμα, με την παράξενη παρουσία ενός πηγαδιού στο πλάι του. Στο ανώι ανέβαινε κανείς από μια ξύλινη σκάλα από τη μεριά της αυλής, για να βρεθεί πρώτα στο χαγιάτι και στο μαγειρείο του σπιτιού. Σήμερα, στο χαγιάτι ανεβάζει και δεύτερη μεταγενέστερη ξύλινη σκάλα από τη μεριά της πλατείας, απ’ όπου εισέρχονται οι επισκέπτες στο σπίτι.
Πηγή: skiathoslife.gr
